Hermes'in Kızı 2 |Nico di Angelo|

13- İyi Ki Doğdun Vanessa!

-Medya hakkında açıklama yapmak istemiyorum, sonra ödüm bokuma karışıyo :'( -

/ / / Ariel / / /

Hermes'in aşırı hiperaktif ve konuşkan kızı Liz, zeki Ronald, şirin Hekate büyücüsü Kat ve Demeter melezi Robert ile kahvaltıdan sonra Büyük Ev'de, Kheiron'un ofisindeydik. Percy kulübede Annabeth'le baş başa kalmak için beni kovduktan sonra kampta boş boş gezinirken Kat ile karşılaşmış ve tanışmıştık. Bana yakın arakadaşı Vanessa'ya yapacakları bir partiden bahsetmiş, komik olacağını söylemişti. İlk önce kıza bir şaka yapacaklardı, ki bu kulağa oldukça eğlenceli geliyordu. Bunun üzerine bende birkaç kampçı ile birlikte Kheiron'un ofisine gitmiştim.

Liz neden bu kadar az sayıda olduğumuz hakkında bir açıklama yaptı. Önce Vanessa'ya şaka yapılacağı için fazla kalabalık sorun olabilirdi. Buradaki tek amaç, onu korkutmaktı. Vanessa bana kampı gezdiren Hebe kızıydı ve oldukça tatlı bir kızdı. Diğerlerinin onu neden korkutmak istediğini anlamış değildim ama eğlenceli olacağa benziyordu.

''Sanırım gelmek üzere!'' dedi Ronald bir sese kulak kesilmişken.

Herkes hızlıca kendine uygun bir saklanma yeri aradı. Liz Kheiron'un bilgisayarından bir program açtı ve kenardaki hoparlör sistemini bilgisayara bağladı. Ardından masanın altına saklandı. Robert perdeleri çekti ve Kat ışıkları kapattı. Birkaç saniye sonra Vanessa yavaşça araladığı kapının ardından içeriye baktı. İçeriye doğru birkaç adım attı ve kapı araksından sertçe kapandı. Kapı koluna bağladığı ip sayesinde kapıyı kapatanın Ronald olduğunu tahmin ediyordum. Çocuk cidden zekiydi. Vanessa kapının çarpılma sesiyle hafifçe sıçradı.

''Ki- kimse var mı?'' dedi kız titreyen bir sesle.

O sırada Liz'in masanın altından çıkan eli sessizce bilgisayardaki bir tuşa bastı ve bir ses bütün odaya yayıldı.

''Biliyorsun Vanessa, Diğer Dünya bir hayal değildir'' dedi gizemli, orta yaşlı bir kadın sesi.

Vanessa korkuyla boğuk bir ses çıkardı. ''Sen! Sen gerçek misin?'' dedi korkuyla. Geri geri adım atarken Kheiron'un kitaplığına çarpmış ve birkaç müzik CD'sini yere düşürmüştü.

''İstersen burada sonsuza kadar kalabilirsin. Bunun için küçücük bir şey yapmalıyız ama'' dedi aynı kadın sesi.

''Sen gerçek olamazsın!'' diye haykırdı Vanessa.

''Siyah klasiktir. Ama istersen pembe, parlak sarı ya da yeşil de olabilir'' dedi aynı kadın sesi, tekrar.

''Hayır, hayır hayır...'' diye sayıklamaya başladı Vanessa, neredeyse ağlamak üzereydi.

''Annene karşı mı geliyorsun!'' dedi kadın sesi, bu kez ses epey öfkeli gibiydi.

''Sen benim annem değilsin!'' dedi Vanessa, sesi kırılmıştı ve hıçkırıyordu.

''Elbette annenim! Ben senin Diğer Anne'nim'' dedi kadın sesi.

Vanessa çığlıklar ata ata ağlamaya başladı. Dışarı çıkmak için kapıyı yumruklamaya başladı. Yardım çağırmaya çalıştı. En sonunda Robert ışığı açınca Vanessa durdu. Herkes içinde tuttuğu kahkahaları dışa vurmanın rahatlığıyla gülüyordu. Vanessa dolu dolu gözlerle bize bakmaya başladı. Vanessa'nın kendilerine baktığını gören birkaç kişi kendisini durdurmaya çalıştı ve birkaç saniye içinde herkes sustu. Liz bilgisayarın üzerine eğildi ve birkaç tuşa bastı. Programı kapatmış olmalıydı. Vanessa ise hala transtan çıkmış gibi bizi süzüyordu.

''Şaka yaptık!'' dedi Kat neşeli bir sesle.

O anda fark ettim ki, herkes hala gülmemek için kendini zor tutuyordu. Ama Vanessa hiçte eğleniyor gibi görünmüyordu. Öncelikle, kontrolsüz bir şekilde titriyordu ki bu bile kızı ne kadar çok korkuttuğumuzu göstermeye yetiyordu. Ronald kitaplığın arkasından aniden çıkana kadar sessizlik bu şekilde sürdü. Vanessa Ronald'in gördüğünde bir çığlık atıp elleriyle gözlerini kapattı. Ronald'ın gözlerinin yerinde bir çift düğme vardı ve herkes tekrar kahkahayı bastı. Vanessa odadaki herkese nefret dolu gözlerle baktı.