BECOMING MRS. ACOSTA (Love in the Mountains)(COMPLETED)

CHAPTER TWENTY-FOUR

Hindi siya niloloko ng paningin niya.

Sigurado si Amber na si Hunter ang nakita niyang dumating sa loob ng studio. Tahimik lang itong nagbaba ng gamit, inayos ang dalang camera at ngayon ay nakatitig sa kanya.

Ano ang ginagawa nito sa city? Sigurado siya, hindi ito bababa ng bundok. Sigurado siya na hindi nito maiiwan ang tribong minamahal nito.

Pero ibang-iba ang itsura ni Hunter kumpara sa bathalang iniwan niya sa bundok. Naka-casual clothes ito na polo at pantalon. Wala na ang mahabang buhok na laging nakatali lang noon. Ngayon, ang linis-linis ng pagkakagupit ng buhok. Wala na ang makakapal na balbas at bigote na pang-ermitanyo. Ngayon, halatang ayos na ayos mula barber shop ang pagkaka-ahit ng balbas at bigote.

Rugged style, dirty and yet mukha pa ring mabango.

Punyeta, Amber. Tandaan mo ang dahilan kung bakit mo iniwan ang lalaking iyan. Wala siyang kuwenta. Nakakadiri siya. Animal siya. Hindi ka sasaya sa kanya.

Paulit-ulit niya iyong sinasabi sa kanyang isip. Pumikit siya at huminga ng malalim. Baka nga niloloko lang siya ng paningin niya. Baka nga sa isip lang niya na si Hunter ang nakikita niya. Kailangan niyang mag-focus. Iniisip niyang isang trabaho ito na kailangan niyang ayusin at hindi siya magpapaapekto dahil lang sa dumating ang isang taong tinatakasan niya.

Muli siyang dumilat at ngayon ay hindi na nakatingin sa kanya ang lalaki. Busy na ito sa pagkakatikot sa hawak na camera tapos ay ipino-focus sa kanya.

Ganoon lang talaga. Tingin niya dito ay parang hindi naman apektado na nakita siya. Parang kaswal lang. Parang wala silang pinagsamahan. Parang hindi sila nagkakilala.

Animal talaga ang demonyo.

Itinaas niya ang noo at iniharap ang mukha sa mga painters at photographers na naroon. Bakit ba siya mahihiya? Bakit ba siya magpapaapekto sa lalaking ito? Wala na siyang pakielam kung ano ang dahilan nito kaya bumaba mula sa bundok. Siguro, nagsawa na sa mababahong mga babaeng Dasana at bumaba sa kapatagan para dito naman maghasik ng lagim. Lalong napupuno ng galit ang dibdib niya nang maalala ang huling pagkikita nila. Ano na kaya ang nangyari sa batang naka-sex nito? Napangiwi siya dahil sa pandidiri. She couldn't imagine that this man could do a horrible thing like that.

Nagkamali talaga siya ng lalaking minahal.

Tahimik na tahimik ang lahat. Ang mga painters ay absorbed na absorbed sa kanilang ginagawang pagpipinta. Ang mga photographers ay busy sa bawat pagki-click ng camera. Hindi talaga niya tinatapunan ng tingin ang lalaking iyon kahit na nga lumalapit pa ito sa harap para makunan siya ng litrato.

"Ambs, your face. Make it something normal. Nakasimangot ka," bulong sa kanya ni Xavi.

"What? This is my normal face," nanlalaki pa ang mata niya dito.

Umiling lang si Xavi at sinenyasan siyang ngumiti ng konti.

Umirap lang siya dito at muling tumingin sa karamihan ng mga artist. Gusto na lang talaga niyang matapos ito. Hindi niya maintindihan kung bakit parang bigla siyang naaasiwa dahil nasa harap na niya si Hunter at talagang naka-focus ang camera sa kanya.

"Is it okay if she change her pose?" boses ni Hunter ang narinig niyang nagtatanong kay Xavi.

Napalunok siya at hindi niya pinahalata na kahit simpleng pagsasalita lang ni Hunter ay naapektuhan siya.

"Sorry, man. The painters need her to do that pose. That's the downside of a group session." Nagkibit-balikat si Xavi.

"It's fine." Sagot ng lalaki at muling humarap sa kanya at sunod-sunod na kinunan siya.