NYM-20 (Final)

35.1K 2.7K 160
                                    

Zawgyi

ပ်မ္းမွ်အခ်ိန္ ေလးနာရီေလာက္ရွိၿပီ။
ခြဲခန္းအေရွ႕က ရိေပၚရဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း ေသြးမရွိေတာ့သလို ျဖဴဆြေနတယ္။ ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ မလႈပ္မယွက္ ထိုင္ေနေပမယ့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ထားတဲ့ လက္သီးႏွစ္ဖက္ဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔။

ေမ့ေဆးမလိုဘဲ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနတဲ့ ေမြးလူနာက အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္တဲ့။ လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ေမာေနတတ္တဲ့ ေရွာင္းက်န႔္က နာက်င္မႈဒဏ္ကို မခံနိုင္လို႔ သတိလစ္သြားခဲ့ပုံပဲ။
ရိေပၚရဲ႕ ေျခအစုံကပါ အလိုလို ၫႊတ္က်သြားရတယ္။

ဒီအေျခအေနကို ေရွာင္းက်န႔္ ေတာင့္ခံနိုင္ပါ့မလား။

Aircon လႊတ္ထားေပမယ့္ ေခြၽးတဒီးဒီးက်ေနတဲ့ ရိေပၚဟာ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ပူေလာင္ေနလိုက္မလဲ။ သတင္းၾကားၾကားၿပီးခ်င္း ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ေရွာင္းမားကေတာ့ ရိေပၚ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။

"အဆင္ေျပသြားမွာပါ"

အားေပးစကားေျပာလာတဲ့ မားရဲ႕အသံေတြကပါ သိသိသာသာတုန္ယင္ေနလို႔။
ရိေပၚ ဘာကိုမွမေတြးနိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ဖဝါးႏွစ္ခုထဲ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီးသာ တရႈပ္ရႈပ္ငိုေနလိုက္ေတာ့တယ္။

သူ႕ကမၻာႀကီး တကယ္ကိုေျဗာင္းဆန္ေနၿပီ။

တံခါးဖြင့္သံၾကားတာနဲ႕ ဆတ္ခနဲေခါင္းေထာင္လာတဲ့ ရိေပၚက ေျခလွမ္းေတြကပါ ခြဲခန္းတံခါးဝဆီ ခပ္က်ဲက်ဲလွမ္းမိလ်က္သား။

"ေရွာင္းက်န႔္! ေရွာင္းက်န႔္ အဆင္ေျပတယ္မို႔လားဆရာ! က ကေလးေရာ!"

"ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ ကေလးက အေကာင္းပတိေလး ေမြးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္.."

အင္တင္တင္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာဝန္ကို ရိေပၚတကယ္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ၿပီး မ်က္လုံးေတြ ဝံ့ျပေတာ့မွ ဆရာဝန္က သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်ရင္း စကားဆက္တယ္။

"လူနာကေတာ့ အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ရမယ္၊ ေသြးအားနည္းေနၿပီး ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြကပါ မူမမွန္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး.. "

"ေနာက္ၿပီး..."

တံေတြးခပ္သိပ္သိပ္မ်ိဳခ်ရင္း ရိေပၚ စကားေထာက္လိုက္တယ္။
ဒူးေတြကေတာ့ သိပ္မခိုင္ခ်င္ဘဲ ေခြက်လဳနီးနီး။

ɴᴏᴛɪᴄᴇ ʏᴏᴜʀ ᴍɪɴᴅ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈWhere stories live. Discover now