Touch my Heart

7

-"لوهان"

کیونگسو به طور ناگهانی وایستاد و به سهون که جلوی نرده های بالکن لوهان نشسته بود و اطرافشو با چشمهای خالی بررسی میکرد متعجب نگاه کرد.وقتی بالاخره لوهان هم سرشو به سمتی که کیونگسو نگاه میکرد چرخوند بیشتر از کیونگسو متعجب شد.نزدیک به یک هفته از سهون بی خبر بود و هر دفعه که تلاش کرده بود باهاش حرف بزنه سهون به یه روشی اونو راهی خونش کرده بود.الان چی شده بود که خودش با پای خودش پیش لوهان اومده بود؟!

-"اوه سهون"

لوهان سریعا خودشو به سهون رسوند چون واقعا مشتاق بود دلیل اومدنشو بدونه.

-"بالاخره اومدی"

سهون وقتی متوجه کیونگسو که به آرومی پشت سر لوهان به سمتشون می اومد شد،نارضایتی شو کاملا بروز داد.بینی شو جمع کرد و کلاه سوییشرتشو جوری که صورتش مشخص نشه پایین کشید.

-"نمیدونستم که میای.اگه میگفتی زودتر میومدم".

لوهان چند پله بالاتر رفت تا با سهون رودر رو قرار بگیره چون موقع حرف زدن نمیتونستن تماس چشمی برقرار کنن و سهون هیچوقت نگاهش نمیکرد.

-"من میرم بالا"

کیونگسو بدون حرف دیگه ای مضطربانه از کنار سهون رد شد و بعدش دوباره قدمهاشو آروم کرد چون تمام هوش و حواسش پیش اون دوتا بود.

-"بهت پیام داده بودم که میخوام باهات حرف بزنم.باید گاهی گوشیتو چک کنی".

سهون همچنان در حالیکه به جای دیگه ای نگاه میکرد و با لوهان حرف میزد دستاشو تو جیبش گذاشت.

-"آه،اصلا موبایلمو از کیفم در نیاوردم امروز.ندیدمش"

-"بله، کاملا متوجهم" سهون همچنان به تیکه انداختن ادامه میداد.

-"خب ولی چرا اومدی اینجا؟چی میخواستی بگی؟"

-"میخوای جلوی در حرف بزنیم؟"

سهون بالاخره تونسته بود به لوهان نگاه کنه.

-"پس بریم خونه اونوق"..

لوهان یه پله بالا رفت که سهون با کلافگی دستشو از جیبش در آورد و دست لوهانو گرفت و اونو پشت سر خودش کشوند.

-"کجا میریم؟"

لوهان به خاطر حرکت ناگهانی سهون کوله پشتی شو چسبید و مجبور شد دنبالش تند تند قدم برداره.

*******

-"از خونه خیلی دور شدیم"

لوهان به پشت سرش نگاه کرد و دوباره به سمت سهون برگشت.

-"رسیدیم"

سهون سریع دست لوهان رو ول کرد و اونو روی نیمکت نشوند.