Hidden Fire (Magnificent Man Series#2)

KABANATA XXXVIII

Hidden Fire

~KABANATA XXXVIII~

Napa-ungol ako habang pilit na binu-buksan ang mga mata ko. Kinapa-kapa ko ang mesa na nasa tabi ng hinihigaan kong kama.

Nang maabot ang phone ay napa-laki ang mata ko ng makita kung sino ang tuma-tawag.

Si Mom!!

Binasa ko muna ang nanunuyo kong labi bago sinagot ang tawag.

“M-Mom? Napatawag k-ka?” Kina-kabahan kong sabi at nilingon ang katabi ko sa kama.

Mahimbing pa ang tulog nito at halata mo sa mukha ang pagod.

Tsk tsk s'ya talaga ang napagod? Eh ako nga ang hindi n'ya tinigilan kagabi hangga't 'di nanginginig ang hita ko.

“C-Cia...” Napa-kunot ang nuo ko na mapansing parang humi-hikbi ito.

“Mom? Are you okay? Tell me. There's something wrong?”

“Y-Your brother... Your brother is in hospital.”

“W-What? Sige pupunta p-po ngayon d'yan.” Pinatay ko muna ang tawag.

Napa-balikwas ako ng tayo at hinanap ang mga damit ko. Napa-sampal ako sa nuo ko ng maalala na nasa sala pala 'yun.

Dahil wala akong choice ay bumaba ako ng hubo't hubad papuntang sala. Napa-dako ang tingin ko sa sofa at nandun nga ang damit ko.

Kinuha ko iyon at mabilisang sinuot ang lahat ng damit ko. Hinanap ko ang pouch ko at inilabas ang sticky notes.

Bigla kong naa-lala na gown pala ang damit ko. Umakyat uli ako sa pangalawang palapag at hinanap ang kwarto ko.

Wala pa ring pinag-bago ang bahay namin ni Axe. Natanaw ko naman ang kwarto ko at pumasok duon.

Sa cabinet ko mismo ako lumapit. Kompleto pa ang gamit ko dito at kumuha ng isang long sleeve at pants.

Habang sinu-suot ko ang pants ko ay nag-s-sulat ako sa sticky notes. Idinikit ko muna ito sa pintuan ni Axe.

Axe,

I'm sorry kung hindi na ako nakapag-paalam. Nagkaroon kasi ng emergency and kailangan na kailangan talaga ako nila Mom sa Las Vegas.

-Cia

Pagkatapos ay mabilis ang bawat paghakbang ko pababa ng hagdanan. Ng makalabas ng bahay ay nag-para agad akong taxi.

“I'M SORRY kung kararating ko pa lang. Eight hours kasi ang flight ko.” Sabi ko na pagka-pasok na pagka-pasok ko sa hospital room ni Fyziriel.

Napa-lingon ako kay Mom halatang namumugto pa ang mga mata dahil sa pag-iyak. Lumapit ako sa kan'ya at hinalikan s'ya sa pisnge.

“Cia. Buti na lang at naka-dating ka na kahit dis-oras na ng gabi.”

Pilit akong ngumite sa kan'ya at tumango t'saka lumapit kay Dad at yumakap. Hinalikan ako nito sa ulo at nilingon si Fyziriel na mahimbing na natutulog sa hospital bed nito.

“Sabi ng doctor ay napagod daw si Fyziriel. Maybe because he is trying to perfect his pitch.”

Kumunot ang nuo ko at napa-tingin kay Mom.

“Gusto n'ya kasing maka-sali sa baseball team sa school nila.”

“Napagod daw si Fyziriel sa kaka-practice.” Sabi ni daddy.

“Sabi pa ng doctor ay mahina nga ang puso ng kapatid mo. Dahil sa may edad na ang Mommy mo na ipinanganak ang kapatid mo.”

Napa-buntong hininga na lang ako at lumapit sa kapatid ko na mahimbing ang tulog.

“So anong balak n'yo?” Tanong ko habang hinahaplos-haplos ko ang buhok nito.

“Papatalsikin ko ang baseball club na yun sa campus nila.” Simpleng sabi ni Daddy.

Napa-laki ang mata ko at hindi makapaniwalang tumingin sa kan'ya at maya-maya ay tumawa.

“Silly, Dad! Kaya ako naging spoiled brat dahil d'yan eh. Ganito na lang. Kumuha ka na lang ng mag-t-train kay Fyziriel ng baseball para maka-sali s'ya.”

“Whatever Princess.” Sabi ni Dad at humalukipkip na lang.

Tumayo si Mom at niyakap si Dad.

“Yeah. I think Felcia is right hon. We should hire a baseball trainor.”

Bumuntong-hininga na lang si Dad at tumango sa sinabi namin ni Mom.

Natawa na lang ako at nilingon ang kapatid kong mahimbing pa rin sa pagtulog.

“Kelan naman po raw ang labas ni Fyziriel?”

“Pwede naman daw bukas na bukas mismo. Ipinag-pahinga lang namin si Fyziriel,” saglit itong natigilan at nalingon sa gawi ko. “You?”

Kumunot ang nuo ko sa tanong ni Dad.

“Me? Anong ako?”

“How's Manila?”

Parang hindi ko mai-buka ang bibig ko sa isasagot ko kay Dad. Why should I say? Hindi ko alam!!

“F-Fine.”

“Fine?” Naka-kunot nuo na tanong ni Mom.

Hindi mo ba nakita si Fourth?"

“A-Ahmm...”Ano bang sasabihin ko?!!

“What is it Felicia?”

“Y-Yes... S-Sa kasal ni Kuya Kiel! Tama oo!”

“Nag-usap kayo?”

“N-No.”

Yes. Hindi lang pag-uusap ang nang-yari daddy...

“Okay. H'wag ka munang babalik ng pilipinas. We should have family bonding Princess. Matagal-tagal na rin nating hindi nagagawa 'yun.«

Tumango-tango na lang ako at nilingon ang phone ko.

Kamusta na kaya si Axe?

“YAYA, I said I can eat alone!” Naka-ngusong sabi ni Fyziriel habang sinu-subuan s'ya ng personal baby sitter n'ya.

Sinenyasan ko na lang yun at umalis s'ya agad na lumapit sa akin si Fyziriel habang hawak-hawak ang isang bowl nitong cereal.

“Hey Ate. What are you doing?”

I smiled at him as I draw a new designs on my notes.

“I'm making new designs young man. Are okay now? How's your feeling?”

He smiled at me and I can clearly saw his white teeth.

“I'm one hundred percent alright!!” Sabi nito at tumalon-talon sa kina-kaupuan na sofa.

“Anyway. Where's Dad and Mom?” I asked him.

“They still asleep. I think they are tired of taking care of me when I got confined.”

“Na-ah. It's alright, when are you going to train with your baseball trainor?”

“Maybe tomorrow? I don't think so. You Ate? When I may see your boyfriend?”

Natigilan ako sa sinabi ni Fyziriel. Si Axe? Oo nakapag-aminan na kami sa isa't isa pero hindi ko alam kung ano na ang estado naming dalawa.

Hindi ako naka-recieve na tawag or text sa kan'ya. Ano kayang nang-yari? Hindi naman sa nagpapabebe pero ayokong mag-first move sa pagtawag or pag-text pero parang ganu'n na nga.

Napa-tigil ako sa pag-iisip ng mag beep ang phone ko na nasa center table dito sa veranda.

Mahina akong napa-mura ng mabasa ang message ni Axe.

Where are you?

Shit!

(A novel by biGRAYStterness)