Dünya barışı için yola çıkılan ancak iki gencecik hayatı dünyanın uzak uçlarına savuran gizli bir deney...
Hesaplandığı gibi gitmeyen bir deneyin sonuçlarını yok etmek için feda edilen iki hayat...
Meryem ve Cynthia...
Biri Amerika diğeri Türkiye'ye...
Meryem o akşam yatağına yattığında yarın yapmak istediklerini aklından bir bir geçirdi. Bugün yaşanan görücü krizini henüz halledememişti. Topu annesine ve misafirlere atmış onlardan gelecek hamleyi bekliyordu. Yarın işe gidecekti. Hakan beyin sinirinin biraz olsun geçmiş olmasını ümit etti. Ama aklını kurcalayan esas konu o yeşil saçlı kızdı. 'Ona haksızlık mı ettim acaba?' diye kendi kendini yiyordu. Yarın ilk işi kendisi kafeden ayrıldıktan sonra neler olduğunu öğrenmek olacaktı. Bu sefer o kızın dediği gibi medeni bir şekilde konuşacaktı. Sakin sakin olayın gerçek yüzünü öğrenecek, haksız ise özür dileyecekti. Bunları düşünürken birden karamsarlığa kapıldı.
"Ya o kızı tekrar göremezsem , zaten bizden birisi değil gibiydi. Ya öylesine uğramış bir müşteriyse, o zaman asla gelmez kafeye. Ben ne yaptım!"
Meryem yine istemsizce kendi kendiyle konuşmaya başlamıştı.
"Dur sakin ol kızım. Daha hiç bir şey beIli değil. Yarın işe gidince her şeyi öğreneceksin. Hem öyleyse bile senin durumunda olan herkes aynı şeyi düşünürdü. Of of of... Hayır sakin olamıyorum. Allahım ne olur o kızı bulmama yardımcı ol! Neden bana o delici bakışlarla baktığını öğrenmeliyim. Orada garip bir şeyler olduğu kesin, ama ne? Bunun cevabını bana sadece o kız verebilir. Belki de saçmalıyorum, en iyisi uyuyayım sevgili beynim izin verirse tabi... İyi uykular Meryem, tatlı rüyalar Meryem, lütfen uyu Meryeeem. Tatlı Meryem, güzel Meryem... Aptal Meryem."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meryem zor da olsa sonunda uykuya dalmıştı. Yarın onu zorlu bir gün bekliyordu...
...
Meryem biraz tedirgin biraz meraklı adımlarla kafeye doğru ilerliyordu. Otoparkta Hakan beyin arabasını görünce duygu karmaşasına korku da eklenmişti. 'Şimdi Hakan beyden bir sürü azar işiteceğim.' diye düşündü. 'Yani adam haklı da... Rahat duramıyorsun Meryem. Neyse korkunun ecele faydası yok hadi bakalım.'
Kafeden içeri adımını attığında neşeli bir tavır sergilemeye çalıştı.
"Günaydın arkadaşlar. Nasılsınız bugün?"
"Günaydın Meryem, iyidir ne olsun bıraktığın gibiyiz. "
"Bugün yoğunluk mu var sanki, hemen üstümü değişeyim de işe koyulayım bari."
Meryem sanki gelmekte olan fırtınayı geciktirmeye çalışıyordu. Ama hiçbir fırtınanın engellenemeyeceğini ona seslenen şef garson Metin'in sesi hatırlattı...
"Meryem, Hakan bey odasında seni bekliyor. Gelince yanıma uğrasın dedi."
Meryem sakin kalmakta kararlıydı. Bunların yaşanacağını zaten biliyordu.
"Tamam Metin abi hemen gidiyorum."
Odanın kapısını hafifçe tıklatarak içeriye girdi. Hakan bey masasında oturmuş bazı evrakları inceliyordu.
