Dünya barışı için yola çıkılan ancak iki gencecik hayatı dünyanın uzak uçlarına savuran gizli bir deney...
Hesaplandığı gibi gitmeyen bir deneyin sonuçlarını yok etmek için feda edilen iki hayat...
Meryem ve Cynthia...
Biri Amerika diğeri Türkiye'ye...
Semiha kan ter içinde eve geldi. O kadar hızlı yürümüştü ki sanki hızlı gidince zaman geri saracaktı. Cihan'a güzel kız aramamış, Meryem'i hiç tanımamış ve Cihan'la hiç tanıştırmamış gibi...
Eve geldiğinde önce üstünü değişti, biraz sakinleşmeye ihtiyaç duydu. Konuya nasıl girsem diye düşündü... Cihan'ın duygularını öğrenmeli onu incitmeden bu işi bitirmeliydi!
Oğlunun odasına ilerledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cihan işten gelmiş, yatağına uzanmış, duvardaki gezegen fotoğraflarını izleyerek düşünüyordu. 'Hayat ne ilginç bir şeydi. Meryem taa Amerika'lardan gelip onun hayatına girmişti. Yıllardır beklediği kız mıydı o? İçini ta iliklerine kadar gören ... Herkesten farklı.' Hiç kimseye böyle duygular hissetmemişti daha önce. 'Evet onu seviyorum' diye düşündü. Yüzü kızardı sonra . Sanki suç işlermişcesine. Onca acılarla başetmeye çalışan kıza seni seviyorum denir miydi şimdi... Sırası mıydı... Neden olmasındı... Tam o sırada annesi girdi kapıdan. 'Ah annem' diye düşündü. 'Meryem'le tanışmamı sana borçluyum...'
"Oğlum hoşgeldin. Eee, nasıl geçti günün?" diyerek yatağın kenarına oturdu. Annesi gelince Cihan toparlandı ve o da oturur pozisyona geldi.
"İyidir annem. Her şey çok güzel hayat çok güzel di mi?"
'Eyvah eyvah diye düşündü Semiha, bu oğlan aşık mı acaba?'
"Bak oğlum. O iş olmaz!"
Kısa bir sessizlik oldu. 'Hani incitmeden söyleyecektim. N'oluyo bana.' diye geçirdi içinden.
"Anne iyi misin? Ne işi, hangi iş olmaz?"
"Bak bana." diyerek Cihan'ın yüzünü ellerinin arasına aldı.
"Ben senin annenim! Senin iyiliğini düşünüyorum! Seni en çok ben seviyorum!"
Cihan bir şeyler olduğunu anlamıştı. Ama çözemiyordu. Annesini hiç böyle görmemişti.
"Tamam anne. Sakin ol önce... Sakin." Yataktan kalkarak annesine bir bardak su getirdi.
"Bak her şey yolunda. Ben burdayım, iyiyim."
Semiha biraz sakinleşmeye çalıştı. Böyle yaparak oğlunu iyice ürküttüğünü farketti.
"Tamam oğlum. İyiyim."
"Ne oldu şimdi tane tane anlat bakalım Semiha sultan..." diyerek gülümsedi Cihan. Böyle yaparak ortamı biraz yumuşatmak istiyordu.
"Bak oğlum, ben hep senin mutluluğunu istedim!"
"Biliyorum annem."
"Bak yurt dışına da benim için gitmedin... Biliyorum."
Cihan bir an durakladı. Evet annesi için önüne çıkan fırsatları hiç düşünmeden reddetmişti. İçinde o günlere dair buruk bir his vardı yıllardır. Her şey daha farklı olabilir miydi diye... 'Ruhumun dalları böyle solgun kalmazdı belki. Ama annem içindi her şey. Onu yalnız bırakamam o benim için canını verir. Hayır pişman değilim' diye düşündü.
