Withered Hues (COMPLETE)

CHAPTER THIRTEEN - THULIAN

"Without art, the crudeness of reality would make the world unbearable." - George Bernard Shaw

----------------

Xavi's POV

I tried hard to paint after Geneva and I had sex the other night. She insisted on me that I try to paint her since nagawa ko na naman iyon noon. I used her as my subject when I had my exhibit in Japan two years ago and it was successful. Nabanggit ko kasi sa kanya ang dilemma ko about finding a model for my exhibit and she gave me a very nice sex experience. Baka sakaling makatulong daw na bumalik ang drive ko sa pagpipinta.

But just like before, I couldn't even start to paint her while she was tired posing in front of me. Ilang oras din iyon na pinipilit ko siyang ipinta pero sa tuwing ipapahid ko ang mga pintura sa canvass, mukha lang ni Kaydence ang automatic kong nagagawa.

Napahinga ako ng malalim habang nanatiling nakahiga sa kama. Tumingin ako sa relo at pasado alas-nuebe na. Iniisip ko kung papasok ako ngayon. Parang wala din ako sa mood pumasok. Parang gusto kong maghapon na magbabad na lang dito sa kuwarto ko at magmuni-muni kung anong nangyayari sa buhay ko.

Feeling ko unti-unti akong nagsi-sink in sa isang shit hole. I am getting drowned with this feeling na first time ko lang naramdaman. My mind was filled with thoughts about Jer and Kaydence. Ano kayang nangyari sa anniversary celebration nila?

Kinapa ko ang sigarilyo sa bedside table ko at nagsindi habang nanatiling nakahiga. Nakatitig lang ako sa kisame habang patuloy sa paghithit-buga ng usok. I can't forget Kaydence when I saw her the last time. Ang ganda-ganda niya sa suot na damit. Ang ganda-ganda niya sa pagkakaayos niya. Simple and yet lustful. Napangiti ako. Sabi ko na. Kahit kailan, hindi pa ako sumablay sa pagpili ng magiging model ko. Kahit walang ayos noon si Kaydence, alam kong mayroon pa siyang igaganda and I saw it already. I found a beauty behind those ugly glasses and worn out clothes that she was wearing. Ayusin lang talaga, tatalunin niya ang mga high paid models and actresses na naipinta ko na.

Patuloy ako sa paninigarilyo habang umunan ako sa isang braso ko. Iniisip ko pa rin talaga kung ano ang nangyari doon sa mag-asawa. Gusto kong matawa sa sarili ko. This is the first time na talagang nagka-interes ako ng ganito sa babae. Curious lang ako kay Kaydence noong una. Curious dahil siya pa lang ang unang babaeng tumanggi sa akin. Then the curiosity became a challenge. Na-challenge ako dahil hindi ko matanggap na tinanggihan niya ako. But this time, I think I really wanted to know her more. Sa mga ikinukuwento ni Jeremy tungkol sa kanya, sa nakikita kong sakripisyo at pagmamahal niya sa asawa niya, the way she was looking at Jeremy with full of love, I think this time, she already got me.

"Shit," mahina akong napamura at pinatay ang sigarilyo sa ashtray na nasa tabi ko. Inis akong bumangon at ipinusod ang mahaba kong buhok. Ini-on ko ang Bose Soundbar na naka-mount sa dingding ng silid ko. Ikinonekta ko sa telepono ko at naghanap ako ng mapapatugtog para mawala ang kung ano-anong pumapasok sa utak ko. I found in my playlist the songs of Frankie Valli. Napangiti ako. Favorite ito ni Uncle Guido. He was the one who introduced me to this great singer.

Search ako ng mga kanta ng singer. Iniisip ko kung ano nga 'yung favorite song ni Uncle Guido. Hanggang sa nakita ko. Can't take my eyes off you. I smiled and played the song then I hit the showers.

I was humming when the song was playing. I've heard this song a couple of times. Walang bearing sa akin. The beat is good, the melody is nice. The trumpet solo part was catchy.

But now I've realized when someone has some unresolved feelings, everything was becoming personal. The song became something sentimental to me somehow. Ilang beses ko ng napakinggan at hindi iniintindi ang lyrics pero ngayon, every word of the song was like shouting at me.