Withered Hues (COMPLETE)

CHAPTER TWENTY FIVE - TAWNY

"I don't want life to imitate art. I want life to be art." - Ernst Fischer

PS. This chapter is dedicated to those continuously follow this story. Thank you for your comments, your suggestions, clarifications. It helps me a lot to write the next chapters.

Keep reading.

- HM.

---------------------

Xavi's POV

            Nakaupo lang ako sa harap ng mesa habang nakatingin ako sa natutulog na si Kaydence sa sofa. Suot lang niya ang polo ko na pinasuot ko sa kanya kanina. She was hysterically crying. She was begging me to paint her so she could get her payment in return. She was desperate to have any amount of money just to save her husband.

            I don't want to see her like this. Pakiramdam ko pinupunit din ang puso ko habang umiiyak siya. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya tungkol kay Jeremy na may kaso daw ito sa opisina. Sinasabi pa niyang pinagbibintangan daw si Jeremy ang gumawa ng sunog.

            Dinampot ko ang telepono ko at tinawagan si Sid. Isang ring pa lang ay sinagot na niya iyon agad.

            "Why are you not answering my calls?" Halata sa boses nito ang pagkataranta.

            "Sid, tell me. What is happening there?" Nanatili akong nakatingin sa tulog na babae.

            "Everything is fucked up. The board made their own investigation. Jeremy is behind all of this. Siya ang gumawa ng sunog para mapagtakpan ang ginagawa niyang pagnanakaw sa kumpanya."

            "What? Katarantaduhan iyan. Alam mong hindi iyan magagawa ni Jeremy. Kilala ko 'yung tao. Sid, alam mong hindi niya magagawa iyon." Hininaan ko ang boses ko para hindi magising si Kaydence. Tingin ko, ngayon lang siya nakakuha ng matinong tulog.

            "Xavi, wala akong magagawa dito. Ipinakita na rin sa akin ni Jeremy ang mga reports na ibinigay niya sa iyo at naniniwala akong hindi niya magagawa iyon. Kulang na kulang ang access ni Jeremy para makapasok sa mga accounts ng opisina. Napakahirap gumalaw dito. Hindi natin alam kung sino ang kalaban." Mahina na rin ang boses ni Sid.        

            "Natunton ni Jeremy na sa fake accounts ni Danica napupunta ang pera. Tapos nangyari iyan. Nagkataon lang ba?" Punong-puno ng sarcasm ang tono ko.

            "You know they can do anything here." Tanging sagot niya.

            "What about Jeremy's compensation? Sino ang magbabayad ng hospital bills niya? The company should cover this." Marahan kong hinilot ang ulo ko.

            "I am so sorry, Xavi. Management decision iyon. Walang kahit na magkanong makukuha si Jeremy. Wala ring babayaran ang kumpanya sa hospital bills niya. In return, hindi na siya kakasuhan."

            "What the fuck?! That is bullshit!" Agad kong naitikom ang bibig ko ng mapansing kong gumalaw si Kaydence. Hindi agad ako nagsalita at siniguro kong tulog pa rin siya. "Sino ang gagong nagpakana niyan?"

            "Daddy mo." Mahinang sagot niya.

            Napamura ako at gusto kong ipukol ang nahawakan kong bote ng alak.

            "Xav, usapan na nila iyon ng board. Ayaw na lang nilang maglabas ng pera. This is god damn politics here. Hindi lang naman kasi ang daddy mo ang magde-desisyon noon. May mga members din ng boards."

            "At walang kahit isa na nakaisip sa kanila na tulungan 'yung tao?" Umaalsa talaga ang galit na nararamdaman ko. "His wife was asking for my help."