Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Όταν ακόμη υπήρχαν τα Χριστούγεννα/part 2

Είχε συγκεντρωθεί σχεδόν απόλυτα στο πολύτιμο γράμμα, όταν η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και είδε την Σάρα να μπαίνει μέσα. Είχε μόλις επιστρέψει από την σύντομη βόλτα της, καθώς δεν ένιωθε ιδιαιτέρως καλά με την μικρή της αδερφή μονάχη της σε μία ολόκληρη μονοκατοικία.

«Γύρισες;» άκουσε τη φωνή της Ζόε και έγνεψε θετικά.

«Ναι, εσύ τι ακριβώς κάνεις εκεί;» την ρώτησε βλέποντάς την να έχει τσαλακώσει μερικές σελίδες και να τις έχει αφήσει δίπλα της.

«Προσπαθώ να γράψω ένα γράμμα στον Άγιο. Ίσως φέτος να αλλάξει γνώμη και να έρθει επιτέλους πίσω στις ζωές μας» της χαμογέλασε και η Σάρα την πλησίασε περισσότερο.

«Ειλικρινά τώρα, πιστεύεις πως υπάρχει στ' αλήθεια; Μην κοιτάς που ο μπαμπάς μας έλεγε ιστορίες για τα Χριστούγεννα. Ωστόσο, όλα αυτά είναι μονάχα παραμύθια. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ζούμε. Προφανώς, κάπως έτσι σκέφτηκαν όλοι και θεώρησαν τα στολίδια και τα λαμπάκια, περιττά έξοδα» ολοκλήρωσε βλέποντας το παιδικό πρόσωπο της Ζόε να συσπάται από θυμό.

«Τελικά, γι' αυτό μάλλον έφυγε ο παππούς! Γιατί την τελευταία φορά, προσπάθησε να παρηγορήσει τη μαμά και να της πει πως μπορεί η ψυχή του μπαμπά να πέταξε, όμως η μαγεία των εορτών, ίσως της τον εμφάνιζε με κάποιον τρόπο ξανά. Εκείνη θύμωσε και τσακώθηκαν και από τότε, ο παππούς δεν επέστρεψε ποτέ στο χωριό και στο σπίτι μας!» της φώναξε η μικρή.

«Μα, ο παππούς ισχυριζόταν πως όλα αυτά είναι αλήθεια!» αντέδρασε η Σάρα.

«Και γιατί να μην είναι;» αντέτεινε η μικρή για να δει την Σάρα να βουρκώνει και να της πιάνει τα χέρια απαλά.

«Ζόε, ειλικρινά μην το κάνεις πιο δύσκολο όλο αυτό. Οι γιορτές ήταν όμορφες και όσο ζούσε ο μπαμπάς ακολουθούσαμε τα έθιμα για να μην κακοκαρδίσουμε και εσένα που ήσουν μικρή. Πρέπει όμως να καταλάβεις, πως ο χρόνος πίσω δεν γυρνά και τα παραμύθια δεν φέρνουν τους ανθρώπους που χάθηκαν. Ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, είναι μονάχα μία φανταστική φιγούρα και λυπάμαι που θα σου το πω, μα το γράμμα σου πιθανότατα θα καταλήξει στα σκουπίδια, ή στην καλύτερη περίπτωση στα χέρια της μαμάς. Επομένως, από το να μπαίνεις σε κόπο, ζήτησε από εκείνη τι θέλεις για τις γιορτές και άσε τον Άγιο στην ησυχία του» ολοκλήρωσε και ένα κύμα απογοήτευσης πλημμύρισε την ψυχή της μικρής. Σε όλα αυτά, δεν είπε ούτε μία λέξη, μονάχα που κράτησε το γράμμα λίγο πιο σφιχτά επάνω της.