Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Άγιος Βασίλης έρχεται/ part 5 (τέλος)

Νύχτα Παραμονής, νύχτα Άγια, νύχτα ονείρων και το φεγγάρι καθρεπτιζόταν στο φρεσκοπεσμένο χιόνι. Η Σάρα ένιωθε την καρδιά της να χτυπά έντονα σε σημείο να σπάσει. Προτού ανέβει στο έλκηθρο, ο Γκέντελ την πλησίασε. Τρυφερά, πήρε και τα δύο της χέρια στα δικά του.

«Πιστεύω σε εσένα Σάρα. Είμαι βέβαιος πως οι γιορτές σε άλλαξαν, σε ωρίμασαν, όπως και εμένα άλλωστε. Αντιμετωπίζεις τη ζωή αλλιώς και όλα ξεκίνησαν από την ημέρα, ή καλύτερα την νύχτα που αποφάσισες να διαβείς το κατώφλι του Λόμιλ. Κάπου εκεί, ένας διακόπτης πατήθηκε που επέτρεψε στην μαγεία να εισχωρήσει μέσα σου και γύρω σου. Αυτή είναι η ευκαιρία σου. Άρπαξέ την από τα κέρατα!» πρόφερε γελώντας φωναχτά για να εισπράξει ένα μούγκρισμα αποδοκιμασίας από το κοπάδι. Με ένα φιλί την αποχαιρέτησε και όλοι πήραν τις θέσεις τους.

Ο Άγιος έκατσε δίπλα στη Σάρα και ενεργοποίησε την στρογγυλή, ολόχρυση σφαίρα που θα ήταν ο πλοηγός τους. Εκείνη έλαμψε και πίσω τοποθέτησαν τον τεράστιο σάκο με τα δώρα και ακριβώς μπροστά τη Ζόε. Τα σχοινιά δόθηκαν ευθύς στη Σάρα, η οποία ένιωσε ένα χέρι στην πλάτη της να την σκουντά. Η Ζόε έβγαλε το αστέρι που κρεμόταν στο λαιμό της και που έλαμπε ζεσταίνοντάς την και το παρέδωσε στην αδερφή της.

«Νομίζω πως απόψε θα σου χρειαστεί» της είπε γλυκά και η Σάρα την αγκάλιασε ευχαριστώντας την. Κατόπιν, πήρε μία βαθιά εισπνοή και η αιώνια φράση που ακούγεται λίγο πριν το πέταγμα, βγήκε και από το δικό της στόμα.

«Τώρα Ντάσερ!Τώρα, Ντάνσερ! Τώρα Πράνσερ και Βίξεν! Εμπρός Κόμετ! Εμπρός Κιούπιντ!Εμπρός Ντόνερ και Μπλίτζεν! Ρούντολφ, θα είσαι και φέτος στην πρώτη γραμμή. Φώτισε την διαδρομή μας με την υπέροχη μύτη σου και ας αφήσουμε τα Χριστούγεννα επιτέλους να κατακλύσουν τον κόσμο!» φώναξε η Σάρα ενθουσιασμένα και ένα ΄΄χο, χο, χο΄΄ από δίπλα της έκανε τα δάκρυα να κυλήσουν.

Το έλκηθρο λίγο λίγο σηκώθηκε ψηλά, πολύ ψηλά, τόσο που κανείς πίστευε πως θα άγγιζε το ουράνιο στερέωμα. Το σήμα δόθηκε και το πέταγμα ξεκίνησε. Αρχικά η Σάρα ένιωσε την πίεση και το άγχος να την κυριεύουν, μα όταν δίπλα της είδε την καθησυχαστική μορφή του Άγιου να την κοιτάζει με σιγουριά, το θάρρος επέστρεψε. Πέρασαν μέσα από τα σύννεφα και ανέβηκαν ψηλά, ενώ δίπλα τους πετούσε ένα αεροπλάνο με τον κόσμο να έχει στριμωχτεί στα οβάλ παράθυρα και να τους χαιρετά. Ο πιλότος άναψε για δευτερόλεπτα τα φώτα του, ως σήμα χαιρετισμού, μα η χρυσή σφαίρα τους έδειχνε πως είχαν φτάσει στον πρώτο τους προορισμό, κοντά στο Ελσίνκι. Πάντοτε ήθελαν να ξέρουν, το πως ο Άγιος κατόρθωνε να διαπερνά τις καμινάδες και να μοιράζει σε δευτερόλεπτα τα δώρα. Από μία μικρή θήκη μπροστά τους, εμφανίστηκε ένα χοντρό βιβλίο και το πρώτο όνομα στη λίστα, διαγράφηκε αυτομάτως.