Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Άγιος Βασίλης έρχεται/part 2

Η διαδρομή μέχρι το Όλομ, τους ήταν πλέον γνωστή. Η άγρια πλάση γύρω τους ήταν ντυμένη στα λευκά και πότε πότε, μικρά πέτρινα σπίτια έκαναν από το πουθενά την εμφάνισή τους, σαν τα πιο σπάνια άνθη σε ένα λιβάδι καλυμμένο με χιόνι. Ήταν υπέροχα και μαγικά, ωστόσο το τρένο προσπέρασε τον σταθμό του Όλομ και κατευθύνθηκε στο επόμενο χωριό, το Τζίντζερ. Τα κορίτσια είχαν γείρει στη θέση τους για να κοιμηθούν, ενώ ο Γκέντελ σημείωνε σε ένα κυπαρισσί, βελούδινο ημερολόγιο, όλες τις δουλειές που έπρεπε να γίνουν σε περίπτωση που ο Άγιος έλεγε το μεγάλο ΄΄ναι΄΄. Μάλιστα, είχε ξεκινήσει να ειδοποιεί, όλους τους κατασκευαστές παιχνιδιών, αλλά και εκείνους των στολιδιών, μιας που ήταν δύο τομείς διαφορετικοί. Την ώρα που το εντυπωσιακό, κατακόκκινο τρένο προσπερνούσε και το Τζίντζερ, ο Γκέντελ σκούντησε απαλά την Ζόε και τη Σάρα, καθώς δεν ήθελε με τίποτε να χάσουν την διαδρομή μέχρι το Νόρθ. Το τρένο θα έσκιζε το διάφανο πέπλο του χρόνου και το τοπίο θα έμοιαζε με τούνελ, περιτριγυρισμένο από τα φώτα του Βορείου Σέλατος.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο, ήταν στ' αλήθεια κάτι ιδιαίτερο που άξιζε κάποιος να δει, έστω και μία φορά στη ζωή του. Κύματα φωτός υψώθηκαν στον ουρανό και το τρένο ξεκίνησε τώρα να κινείται αστραπιαία, τυλιγμένο με την αστραφτερή κορδέλα των φώτων του ουρανού. Η κουρτίνα του χρόνου τραβήχτηκε και ο Βόρειος Πόλος δεν θα αργούσε να φανεί. Έξω ακριβώς, τα άστρα είχαν χαθεί, μα οι μελωδίες αγκάλιαζαν τώρα την ψυχή τους.

Μία από τις πιο ρομαντικές αντιλήψεις για το Βόρειο Σέλας, συναντά κανείς στη λαϊκή παράδοση των Δανών. Γι΄ αυτούς το Σέλας οφειλόταν σε ένα κοπάδι από κύκνους, που έχοντας πετάξει τόσο μακριά στο Βορρά, παγιδεύτηκαν μέσα στους πάγους. Κάθε φορά που τίναζαν τα φτερά τους, στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν, δημιουργούσαν αντανακλάσεις στον ουρανό, οι οποίες μπορούσαν να γίνουν ορατές στη Δανία ως Βόρειο Σέλας. Στην Φιλανδία αντίστοιχα, πίστευαν πως τα φώτα, ήταν άγγελοι που αέναα πολεμούσαν τους Δαίμονες, ενώ οι Εσκιμώοι θεωρούσαν πως ήταν οι ψυχές των νεκρών. Όταν το έβλεπαν να τρεμοπαίζει, θεωρούσαν πως αυτός ήταν ένας τρόπος για να επικοινωνήσουν οι ψυχές των συγγενών και φίλων μαζί τους. Για τους Σουηδούς, το Σέλας ήταν συνδεδεμένο με το χορό και ένα παλιό όνομα που χρησιμοποιούσαν στη Σουηδία για να περιγράψουν το φαινόμενο, ήταν η λέξη΄΄Πόλκα΄΄.

Γενικά τα πιστεύω των διάφορων λαών του Βορρά, δεν είχαν τελειωμό και ο Γκέντελ λάτρευε τις αφηγήσεις και τα παραμύθια, τα οποία συνοδεύονταν από το υπερθέαμα των πολύχρωμων αντανακλάσεων της φύσης. Η Σάρα κοιτούσε μαγνητισμένη την όμορφη εικόνα, όταν ένιωσε τα δάχτυλα του νεαρού να μπλέκονται με τα δικά της. Η Ζόε από δίπλα, κόλλησε την μύτη της στο παγωμένο τζάμι δείχνοντάς τους μία εικόνα θαυμαστή, που δεν ήταν άλλη από την παρέλαση εικόνων από όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου που διέσχιζαν και οι οποίες έμοιαζαν με ολογράμματα. Μπροστά τους φάνηκαν οι παράξενοι τρούλοι των εκκλησιών της Μόσχας και έπειτα τα νησιά Λοφότεν κοντά στον αρκτικό κύκλο, της Νορβηγίας. Το ταξίδι συνεχίστηκε για λίγο ακόμη, όταν επιτέλους το τρένο φάνηκε να σταματά σε μία ολόλευκη κοιλάδα από φρέσκο χιόνι.