Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Άγιος Βασίλης έρχεται/ part 4

΄΄Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου, για βγάτε ιδέστε μάθετε το που ο Χριστός γεννιέται. Γεννιέται και αναθρέφεται με μέλι και με γάλα. Το μέλι τρών οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες και το μελισσοχόρταρο το λούζοντ' οι κυράδες΄΄

Το Νόρθ γιόρταζε και μαζί του ετοιμαζόταν να γιορτάσει και ο υπόλοιπος κόσμος. Άπαντες βρίσκονταν σε εγρήγορση, οι καμπάνες του σπιτιού του Άγιου χτυπούσαν δίχως σταματημό και τα ξωτικά, με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια τους έθεσαν σε λειτουργία για πρώτη φορά μετά από χρόνια, τα μηχανήματα κατασκευής στολιδιών. Η μεγάλη επιγραφή στην είσοδο του εργοστασίου φωτίστηκε και οι εργαζόμενοι μπήκαν μέσα δειλά, ανοίγοντας όλα τα φώτα, ένα ένα και αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο, με ένα μόνιμο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπό τους. Επιτέλους, τα όνειρα όλων θα γίνονταν πραγματικότητα. Μπαλαρίνες και αρκουδάκια, αυτοκινητάκια και παραμύθια, μπάλες και επιτραπέζια, όλα ήταν έτοιμα να ξεπεταχτούν και να παραδοθούν στους μικρούς, μα και στους μεγάλους που τα είχαν ζητήσει. Ο Άγιος κατέβηκε από το σπίτι του συντροφιά με τα τρία παιδιά, καθώς ήταν έτοιμος να ξεκινήσει την ανάγνωση των χιλιάδων γραμμάτων από την μία, αλλά και να ετοιμάσει την στολή του από την άλλη.

Στο κέντρο του Νόρθ, υπήρχε ένα τεράστιο οίκημα, σαν βιβλιοθήκη, όπου δούλευε και η Φεντάλ, η φίλη που ήταν έτοιμη να αντικαταστήσει τον Γκέντελ, αν εκείνος δεν άλλαζε τελικά την απόφασή του. Το συγκεκριμένο οίκημα είχε ένα τεράστιο, στολισμένο δέντρο στο κέντρο της αίθουσας και στο βάθος βρισκόταν το γραφείο όπου ο Άγιος λάμβανε και διάβαζε τα γράμματα, τα οποία τώρα πετούσαν σαν τρελά, από όλες τις κατευθύνσεις, για να στοιβαχτούν στο πλάι.

«Γκέντελ!» ακούστηκε μία κοριτσίστικη φωνή, μόλις οι τρείς τους μπήκαν. Η Σάρα έριξε εξεταστικά το βλέμμα της πάνω στο μικρόσωμο κορίτσι, με τα μαύρα μαλλιά που ήταν πιασμένα ψηλά, σαν κότσος μπαλαρίνας. «Χαίρομαι τόσο που σε βλέπω και που τελικά άλλαξες γνώμη και παρέμεινες» πρόφερε κοιτώντας πλαγίως τη Σάρα. «Είναι πολύ όμορφη» του ψιθύρισε στο αφτί και τον είδε αυτόματα να κοκκινίζει ολόκληρος.

«Χαίρομαι και εγώ πολύ που σε βλέπω και που...Έμεινα τελικά» της είπε με νόημα περήφανος για τον ίδιο του τον εαυτό και την απόφασή του.

Στο βάθος, αντίκρισαν όλοι τους μία εικόνα οικεία. Μία εικόνα ζωγραφισμένη χιλιάδες φορές στα βιβλία και στα παραμύθια, αποτυπωμένη ζωηρά στην καρδιά όλων. Ο γλυκός Άγιος, εκείνη η πράα φιγούρα με το ζεστό χαμόγελο και την μεγάλη καρδιά, φορούσε τα μικροσκοπικά, μυωπικά του γυαλιά που έπεφταν μέχρι την μέση της μύτης του και διάβαζε τα γράμματα των ανθρώπων με απόλυτη προσήλωση. Δίπλα του, μία χρυσή πένα κρατούσε σημειώσεις και κατόπιν το χαρτί θα φτερούγιζε κατευθείαν προς το εργοστάσιο ώστε να ξεκινήσουν οι ετοιμασίες. Δεν έπρεπε να χάσουν ούτε μισό λεπτό. Τα δύο κορίτσια, αποφάσισαν να βοηθήσουν στη φροντίδα των ταράνδων και ο Γκέντελ θα έμενε στο πλευρό του Άγιου, ώστε να τον διευκολύνει με την ανάγνωση.