Üvey abilerim (BTS)

¤8.BÖLÜM¤

(Bu bölüm küfür içerir!)

SeLAM!
nAbEr?
BeN mİ?
Eh İşTe..

KEZBANCA KONUŞMAK  HEÇTE EĞLENCELİ DEĞİL NXJDKND

İşin içine etmeden hemmen bölüme geçelim ♡

Evet bu bölüm küfür içeriyor ama küfürden rahatsız olan varsa söyleyebilir!

Hadi bölüme geçelim ♡

Bölüm şarkısı: mumin sarıkaya = ben yoruldum hayat
Şarkıyı açarak okuyabilersinizzz...

¤¤♡¤¤♡¤¤
Jimin'den devam;
"EDA!" Diye bağırıp hemen yere çöktüm. Eda'nın sağ elime alıp hafif kaldırdım ve sol elimle yanaklarına vurmaya başladım.
"Eda! Uyan güzelim ne olur?" Gözlerim dolu bir şekilde yanağına vurup uyanmasını söylüyordum ama uyanmıyordu.

"Namjoon hyung! Yoongi hyung! Jin hyung! Hoseok hyung! Tae! Jungkook! Yetişin lan!" Diye bağırdım.

"Eda? Eda ne oldu?!" Diye bağırdım ve sarsmaya başladım minik bedeni. Gözlerim taştı ve yavaşça akmaya başladı. Kaybedemem, bir kardeşimi kaybettim onu da kaybedemem...

"Ne olu- EDA!" Diye bağırarak hızla yanıma geldi yoongi hyung.
"U-uyandırmaya Ç-çalıştım o-olmadı u-uyanmıyor! Eda uyanmıyor hyung!" Dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Siktir! Nabız yok! Ambulansı ara jimin!"

"Ben aradım!" Dedi namjoon hyung ve yanımıza çöktü.

"Ne oldu jimin? Edaya ne oldu?" Dedi namjoon oppa endişeli ses ile.

"O-odasına g-geldiğim de y-yerde y-yatıyordu. Y-yanına ç-çöktüm y-yanağına vurmaya başladım ama uyanmadı!" Dedim. Zorla konuşuyordum, sanki biri boğazımı sıkıyordu ve hem yutkunmamı hemde nefes almamı engelliyordu. Ambulansın sesi ile yoongi hyung edayı kucağına aldı ve ayağa kalkıp yavaş ama acele ile koşmaya başladı. Namjoon hyung ile hızla kalkıp bizde onların arkasından koşmaya başladık.

¤¤♡¤¤♡¤¤

Hepimiz hastane koltuklarına oturmuş bekliyorduk. Ama hala biri çıkmamıştı. Korkuyorum lan! Çıksın biri desin 'iyi, sadece sıcaktan bayılmış birazdan normal odaya alacağız'

"Şu siktiğimin doktoru ne zaman çıkacakta bize haber verecek acaba?" Dedi yoongi hyung sinirle.

"Yoongi! Bir daha ağzından küfür duymayacağım! Hem bağırma! Ben burda prensesime tatlı tarifleri bakıyorum, çıkınca ona tatlı yapacağım..." dedi ve sinirle telefonuna geri döndü.

Bir kaç dakika sonra kapı açılma sesi gelince hepimiz ayaklandık. Ama jin hyung ayağa kalkmadı oturduğu yerden telefonuna bakmaya devam etti. Hem ağlıyor hemde gülümsüyordu ve ağzını oynatıyordu. (Sessizce konuşuyor) ona bakmayı kesip doktora döndüm.

"iyi dimi?" Dedim bir umutla...

"Hastanın durumu iyi ama kalbi o kadar iyi demeyeceğim. Hastanın doğuştan beridir kalbi delik, aynı zamanda kalp yetmezliği var. Kalbindeki delik büyümüş ve kapatılması zor. Ameliyat olmayı isterse ve bizde ameliyatı yaparsak masada kalma ihtimali %99,9. Yani kurtulma imkanı yok. Kalbin küçülmesi için size bir ilaç vereceğiz. Hasta 18 yaşına gelince ameliyat yapacağız ama kalp izin verirse. Bayılma olayı ise kalp atışlarının yavaşlaması...neyse size ilaç vereceğim. *cebinden ilaç kutusunu çıkarır ve yoongi nin eline bırakır* bunu sabah ve aksam kullanmasını istiyorum. Geçmiş olsun" (doktorluk hakkında bir şey bilmiyorum yani edanın kalbini neye soktum onu bile bilmiyorum dkdkckrkcirk)

Doktor yanımızdan ayrılınca hâlâ karşıya yani kapanan kapıya bakıyorduk. Daha az önce akmaması için savaş verdiğim gözyaşlarım galiba bu duruma yenik düştü ve yavaş yavaş akmaya başladı.

"N-ne dedi o? O siktiğimin doktoru ne dedi?!" Dedi sinirle yoongi hyung. Sol elimin tersi ile ağzımı kapatıp hıçkırığımın kaçmasını engelledim.

"iyilesecek o! Bizi bırakmayacak! Bırakırsa yemin olsun konuşmam onunla!" Dedi hoseok hyung sinirle.

Tae'nin ağzından:
Yavaş yavaş hastane koridorunda yürüyordum. Ne demişti o doktor? 'Masada kalma ihtimali %99,9' demişti dimi? Ama bilmiyor ki, onun güçlü olduğunu, asla gülümsemeyi unutmadığını, düşse bile kalkacağını, bunların hiç birini bilmiyordu.

Bir duvara doğru yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm ve durdum.
Yavaşça çökmeye başladım yere doğru. Ellerimle yüzümü kapatıp haykırışlarımı içime sakladım...

¤¤♡¤¤♡¤¤
Bununla yetinin bea...
Ellerimdeki yaralar yüzünden uzun yazamıyorum...

Eee bölüm hakkında görüşleriniz?