'kapak Stardust6918'e aittir'
"yapma!" Diye bağırdı tae abim...
ama yapacaktım, bunu yapmama onlar mecbur etti bende yapacaktım..git dediler, hayatımızdan çık dediler Bende sonsuza dek çıkacaktım işte ne istiyorlar ki benden?
geriye doğru bir adım a...
Edanın ağzından: Jimin oppa tam yanıma gelmiş bir şey "dur ben söyleyeyim 'biz seni unutmadık, seni asla unutmayız' diyeceksiniz dimi?" Jimin oppa başını iki yana salladı ve tam gene bir şey diyecekken "şşşt yorma kendini, hiç bir şey söyleme" dedim ve acıyla güldüm. "Eda?" Dedi arkamdaki kadın sesi. Gözlerimi kapatıp başımı eğdim ve böyle ağlamaya devam ettim. "Hadi gel boncuğum, eve gidelim" dedi buğlem abla. Kafamı salladım ve kollarımı kaldırdım beni kaldırıp sandalyeme koyması için. Buğlem abla zorlansa da beni tekerlekli sandalyeme koymayı başardı ve yere düşen battaniyemi üzerime örttü. Karşımdaki insanlara son kez bakıp "merak etmeyin bir daha karşınıza çıkmam.." dedim. Buğlem abla elleri ile arkamda bulunan tutma yerlerinden tutup arkaya döndü (yani arkasını döndürüp sürmeye başladı)
Başımı eğip ağlamaya devam ettim.
¤¤♡¤¤♡¤¤
"Teşekkür ederim abla.." dedim ve tebessüm ettim. Oda gülümseyip "başka bir şeye ihtiyacın var mı?" Başımı iki yana salladım. "Peki o zaman ben maviyi alıp geliyorum tamam mı?" Dedi ve arkasını dönüp merdivenleri çıkmaya başladı. Mavi abla, buğlem ablanın kardeşi. Mavi ablaya daha 5 yaşında iken araba çarpmış ve mavi abla beyninin yarısını kullanamaz hale gelmiş. Şuan da kendisi de benim gibi tekerlekli sandalyeli. Konuşabiliyor ama yürüyemiyor.
Bu düşüncelerimi bölen şey merdivenlerden inen mavi ablanın sesiydi. "Y-ya a-abla g-gelseler n-ne o-olur ki?" Diye sordu mavi abla ve kafasını kaldırıp buğlem ablaya bakmaya başladı. Buğlem abla "hayır, diyorum mavi! Onları çağıramam! Çağırmam!" Dedi sinirle. "Mavi abla neyi kimlerin gelmesini istiyor?" "BTS üyelerinin.." Yüzümü asıp başımı eğdim. "N-neden?" "Çünkü ablacım onlar sevgilileri ile mutlular.." "N-ne y-yani b-beni s-sevmiyorlar mı?" "Hayır, o anlamda değil. Hani onların sevgilileri var ya, bide çok fazla pratik yaptıkları için yoruluyorlar. Şimdi onları çağırmaya kalksam uyumus olurlar onlar..." diye açıklama da bulundu buğlem abla.
"P-peki.." dedi mavi abla. Beynindeki hasar konuşmasını bile engelliyor ve kekeleyerek konuşmak zorunda kalıyor. Başımı kaldırıp buğlem ablaya kocaman gülümsedim.
Gurur duyuyordum bu kadınla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☝Mavi (buğlem in kardeşi)
¤¤♡¤¤♡¤¤ "Yah yeonjun oppa?! Versene şu domatesimi!" Diye bağırıp eline uzandım ama sadece uzanmak ile kaldım çünkü adamın boyu maşallah benden uzun ee bende cücük bir kız olduğum için eline uzanamıyorum. Versene şu domatesimi! Yeonjun oppa ayağa kalkıp elini havaya kaldırdı ve kahkaha atarak "hadi bakalım! Almaya çalış!" Hâlâ bilmiyorlardı bir ayağımın olmadığını. Çünkü, anlatamadım onlara. Yeonjun oppa "neden ayağa kalkmıyorsun almak için?" Diye sordu gülerek. Soo bin oppa "evet eda neden kalkmıyorsun ki?" Diye sordu. "Çünkü ayağa kalkmaya üşeniyorum!" Diye yalan söyledim sinirle.
