Üvey abilerim (BTS)

¤6.BÖLÜM¤

Eheheheehehhe yeni bölüm geldii ♡

Neyse hadi bölüme geçelim ♡
iyi okumalar, satır arası yorum istiyorrruuuum!

Yazarın ağzından:
Woo bin ve mi cha bağırma sesleri ile hızla oturdukları koltuktan kalkıp merdivenleri koşarak çıkmaya başladı. Eda'nın kapısının önüne geldiklerinde, hemen içeri girdiler ve yerde diz üstü çökmüş, haykırarak ağlayan kıza baktı. ikisi de birbirlerine döndüğünde hemen kıza koştular ve arkasından sarıldılar.

"Neden? Neden ben? Neden kötüler değilde iyiler?" Dedi bağırarak.
"Her şey ellerimden kayıp gitti! Hiç bir şeyim kalmadı! Yeter artık! Ya ben acı çekmek için mi geldim bu dünyaya? Hiç mi mutlu olmayacağım?" Diye avazı çıktığı kadar bağırdı.

Kız ne kadar 'ben güçlüyüm' dese de, her ağladığında güçsüzlüğü hissedip kahroluyor...

¤♡¤

Namjoon, merdivenlerden çıkan kardeşine baktı. 'Iyiyim' diyordu fakat iyi değildi. Anlamıştı çünkü, ağladığını hissetmişti. Kardesiydi çünkü o. Hoseok odasına girdiğinde Namjoon tae'nin yanına oturdu ve ellerini saçlarından geçirdi.

'Şimdi ne yapıyordur acaba eda?'

Diye geçirdi içinden. Tae yanında sıkıntı ile oflayan hyunguna döndü ve "iyi misin hyung?" Dedi ve elini namjoonun omzuna koydu.

"iyiyim, ben bir hoseoka bakıp geleyim" dedi ve taenin yanından kalkıp merdivenlere yöneldi.

Hoseok'un odasının önüne geldiğin de kapıyı çalmak istedi fakat duyduğu ses ile kaşlarını çattı.

"Hoseok? Hoseok aç kapıyı?"

"G-git namjoon ne olur git!" Dedi zorlukla.

"Hoseok açar mısın kardeşim? Hadi ac kapıyı da konuşalım?"

"İ-istemiyorum namjoon! GIT!" Diye  bağırdı sonlara doğru.

"Hoseok aç! Bak kırarım kapıyı!"

"inatlaşmak istemiyorum seninle hyung!"

"Tamam sen istedin" dedi Namjoon ve bir iki adım geriye çekilip tam kapıya koşacaktı ki hoseok kapıyı açtı ve kızarmış gözleri ile namjoona bakmaya başladı.

Namjoon, gözleri ağlamaktan kızarmış, kardeşini gördü. içinden birşeylerin koptuğunu hissetti Namjoon. Hoseok gördüğü yüz ile "ne istiyorsun hyung? İznin olursa, bu kötü dünya ile bir hesaplaşmam var" dedi çatlamış sesle.

"N-ne oldu sana?" Dedi ve hızla kardeşine sarıldı.
"Canım yanıyor be namjoon" dedi ve tekrar ağlamaya başladı.
Namjoon omzunda hissettiği ıslaklık ile gözleri doldu ve kardeşinden ayrılıp odaya girdi ikisi de ve eda'nın yatağına oturdular.

"Neden ağlıyorsun sen bakalım?"

"Namjoon?  Neden hep masum insanlar hor görülüyor? Neden kimse sevmiyor?"

"Neden sordun ki?"

"Namjoon, ben o kadar kız ve kadın tanıdım ki hiçbiri eda kadar masum ve yaralı olmadı. Hiç biri öyle güzel gülmedi, hiç biri masum masum bakmadı. O geri gelecek mi? Bunun cevabı bile yok" dedi ve eda'nın söylediklerini hatta ve hatta anlattıklarını namjoona anlattı.

¤♡¤
EDA'NIN AĞZINDAN;
mi cha unnie ve woo bin oppadan izin alıp dışarıda yürümeye başladım. Şimdi ne yapacaktım? Bugünü mi cha unnie ve woo bin oppanın yanında kalacağım ama ondan sonra ne yapacaktım? Gözlerimin dolduğunu hissedince sağ gözümden bir damla yaş düştü. Tam bir sokaktan girecekken, bir adamın
(Bakın adam diyorum çünkü burası klişe koksun istemedim kdkdmckdk) bağırışlarını duydum. Arkamı döndüğüm de ise bağırış sesi bittiğinde hemen koşmaya başladım çünkü karşımda elinde bıçak vardı ve bıçağın üstünde ise kan vardı. Korkarak geriye doğru adımlamaya başladım. Korkma! Hayır! Şimdi arkana bakmadan taşi ran ran ran...