Tanıdığım Yabancı

●12.Bölüm●

Merhaba, bu bölüm de kısa oldu ama telafisi olacak :)

Medya- Derin ve Soner çiftimiz :*

İYİ OKUMALAR!

Bugün bir gariplik seziyorum. Bende mi sorun yoksa Seyit'te mi? Doktorun yalan söyleyecek hali yok ya. Kardeşiniz dedi duydunuz mu? Ben hâlâ olayı anlamış değilim. Batuhan abisi değil mi? Seyit benden bir şeyler mi saklıyor acaba? Böyle bir durumda onu sorularımla sıkmak istemiyorum. Gördüğüm ve duyduğum şeyler beni buna tetikliyor. Seyit'in, doktorun pot kırmışcasına bakışlarını inceledim.

"Kardeşiniz?" Dedim anlamadığımı ifade ederek. Duyduğum kelimeden emin olmak için tekrarladım.

"Hasta beyefendinin kız kardeşi." Dediği an bende akar sular duruldu. Gözlerim Seyit'in kahverengi gözlerinde takılı kaldı. Bu doğru olabilir miydi? Odada ki kız kardeşi ise Batuhan ne alaka? Şuan beynim durulmuş durumda.

Seyit, doktora döndü. "Birazdan geleceğim yanınıza." Doktor başıyla onaylayarak uzaklaştı. Derin'in gerçekten kız kardeşi olduğuna inanmalı mıyım? Eğer inanırsam mutlu olacaktım. Bilmiyorum aptallar gibi sevinecektim. Derin'le Seyit'in arasında bir şey olmadığına dair.

Seyit konuşacakken hızlı davranıp dudaklarımı oynattım. "Bana neden gerçeği söylemiyorsun?"

Gülümsedi ve sakince "Neyi?" Dedi.

"Derin'in kardeşin olduğunu."

"Derin benim kardeşim evet." Kendinden emin bir şekilde sağ elini pantolonun cebine yerleştirdi.

Bunu söylemek istemezdim ama beni zorlamıştı. "Neden yalan söyledin ki?" neden benden saklama gereğinde bulunmuştu? Yalan kelimesinden nefret ediyorum. Bir insanı kandırmak, o insanı aptal yerine koymaktı. Bana sorarsanız eğer yalan küfürden daha kötü. Kandırılıyorsunuz ve yalan olduğunu bilmediğiniz şeyi doğru sanıyorsunuz. Dediğim gibi aptalıktı.

Yüzünde kaybolan gülümseme ile tavrı değişti. "Ben sana yalan söylemedim Ilca."

"Bu bir yalan değil mi? Ben arkadaş olduğumuzu sanıyordum." Arkadaşar birbirine yalan söylemezdi. Ya da ben öyle sanıyorum.

Gülmeye başladı. "Sen olayı tamamen yanlış anladın."

Zamansız gülmesi hoşuma gitmemişti. Şuan ciddi bir şey konuşuyorduk. "Başka ne anlayabilirdim?"

"Derin benim kardeşim ama öz kardeşim değil. Aramızda ki bağ güçlü. Kendimi doktorlara abisi olarak tanıttım. Yanında ben vardım ve öyle olması gerekiyordu."

Modum sürekli değişiyordu. "Öyle mi?" dedim onu anlamaya çalışırken.

"Öyle tabii. Bir an korktum beni döveceksin diye. "

Bu cevabı beni rahatlatmıştı. Ben kendi aleyhime anlamış olabilirim. Hemen ön yargılı davrandığım için kendime kızıyorum.

Sorun kökten çözülünce nefesimi dışarıya verdim. "Saçmalama Seyit ben seni dövemem."

"Ne bileyim bakışların hiç öyle demiyordu."

"Bakışlarıma aldanmış olabilirsin." Diyaloğumuz yumuşadığında Seyit omzunun üstünden başını çevirdi.

"Ben bir doktorla görüşeyim."

"Tabii görüş. Ben zaten eve gideceğim. Burada bana ihtiyaç yok."

"Yine de yanımda durdun." Teşekkür edermiş edasıyla gülümsedi.

"Arkadaşlar bunun için değil mi zaten? Sürekli sen benim yanımda olmayacaksın herhalde."