The Mark.

Stark vs. Iris.

 «Τι έκανες όταν έφυγες;» τον ρώτησα για να σπάσω την σιωπή. «Είχα φρικάρει, έτρεχα, ίσως και για μέρες, προσπάθησα να βρω κάτι να φάω, να πάω σε κάποια πόλη εδώ κοντά, αλλά δεν είχα ρούχα. Βρήκα έναν παλιό φίλο στο Seattle και τελικά με μάζεψε εκείνος. Του είπα ότι μία τρελή με είχε παρατήσει στο δάσος χωρίς ρούχα επειδή την απάτησα και με πήρε μαζί του.» μου είπε καθώς γέλασε σιγανά. «Εσύ τι έκανες;» με ρώτησε και ένιωσα ένα μικρό τσίμπημα πόνου καθώς θυμήθηκα την άθλια κατάσταση που βρισκόμουν λίγες ώρες πριν. «Τίποτα το σημαντικό.» του είπα και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει. «Προσπαθείς να αποφύγεις κάτι;» με ρώτησε κάνοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια. «Εσένα.» του είπα και το βλέμμα του σοβάρεψε. «Ποιο είναι το πρόβλημα σου με εμένα;» με ρώτησε χαμηλόφωνα. «Δεν σε εμπιστεύομαι.» του είπα ξεκάθαρα. Αλλά του είπα την μισή μόνο αλήθεια, με φόβιζε το γεγονός ότι μπορεί να έφευγε πάλι, έτρεμα στην ιδέα ότι αύριο μπορεί να ξυπνήσω και να έχει φύγει πάλι.  «Γιατί;» με ρώτησε έκπληκτος. «Απλά δεν σε εμπιστεύομαι.» του είπα απότομα. «Δεν θα ξαναφύγω Iris.» μου είπε απαλά. «Αυτά είναι απλά λόγια Stark, να σε δω στην πράξη.» του είπα. «Δεν μπορώ να νιώσω αυτόν τον πόνο και την απώλεια ξανά. Δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά.» μου είπε και το χέρι του κράτησε το δικό μου. 
    «Κρίμα που η 'σχέση' μας είναι προκαθορισμένη να καταστραφεί.» του είπα και τράβηξα το χέρι μου. «Τι εννοείς;» με ρώτησε μπερδεμένος. «Όταν ένα ταίρι βρίσκει το άλλο, πρέπει να ολοκληρώσουν την σχέση τους, να προσφέρουν έναν απόγονο στην αγέλη. Λυπάμαι που δεν θα μπορέσω ποτέ να το δώσω αυτό στην αγέλη.» του είπα και όντως λυπόμουν. «Iris..» ψιθύρισε πληγωμένος. Αυτό που το παίζει πληγωμένος ενώ εκείνος μου είπε ότι με βλέπει σαν φίλη, μπορεί να με τρελάνει. Σηκώθηκα όρθια και πήδηξα από την σκεπή στην βεράντα. Έκλεισα τα παράθυρα και τις κουρτίνες και έκατσα στο κρεβάτι μου. «Iris όλα εντάξει;» άκουσα τον Jake έξω από την πόρτα μου. «Ναι..» του είπα και η φωνή μου έσπασε. Η πόρτα άνοιξε το επόμενο δευτερόλεπτο και ο ο Jake καθόταν δίπλα μου. «Τι έγινε;» με ρώτησε απαλά. «Το ταίρι μου δεν με αγαπάει.» παραδέχτηκα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου για να διώξω τα δάκρυα μου. «Φυσικά και σ'αγαπάει Iris..και αν όχι θα σε αγαπήσει..» μου είπε και με αγκάλιασε σφιχτά. «Αν ήταν εδώ η μαμά θα με βοηθούσε..» ψιθύρισα. «Προσπαθώ εντάξει;»  μου είπε και καλά ενοχλημένος. «Το ξέρω..» του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε. «Με αγαπάει σαν φίλη του..» του είπα καθώς άλλο ένα κύμμα από δάκρυα ξεχείλισαν από τα μάτια μου. «Δεν ξέρει όμως πως εσύ τον αγαπάς.» μου είπε απαλά. «Δεν τον αγαπώ..» του είπα εκνευρισμένη. «Σταμάτα τα ψέματα με εμένα Iris, σε εμένα δεν πιάνει!»  μου είπε. «Σε έχω δει πως τον κοιτάς, σε είχα πως ήσουν όταν έφυγε. Όχι μόνο τον αγαπάς σαν ταίρι σου, είσαι πραγματικά ερωτευμένη μαζί του.» μου είπε με βεβαιότητα. «Εκείνος όμως όχι. Αν η αγάπη είναι μονόπλευρη τότε δεν έχει σημασία. Είναι τελείως άσκοπο.» του είπα λυπημένη. «Δεν είναι κακό να αγαπάς κάποιον Iris.» αναφώνησε. «Ναί, είναι κακό. Νιώθω αδύναμη, νιώθω πως αν πάμε σε μία μάχη αντί να προστατέχω την Αγέλη θα προστατέψω τον Stark, εκείνος θα είναι η προτεραιότητα μου σε κάθε θέμα. Δεν θέλω να είμαι αδύναμη.» του είπα νιώθοντας έναν κόμπο στον λαιμό μου. «Δεν μπορείς να παλέψεις με την μοίρα Iris. Η μοίρα έχει ήδη γραφτεί για σένα και τον Stark. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Η αγάπη, μπορεί να γίνει το μεγαλύτερο όπλο.» μου είπε και σκούπισα τα μάτια μου. «Δεν χρειάζομαι άλλη δύναμη Jake. Έχω τις δικές μου.» του είπα απότομα. «Είσαι ξεροκέφαλη.» μου είπε και μου ανακάτεψε τα μαλλιά. 
     «Θες να σου πω ένα μυστικό;» με ρώτησε μετά από λίγη ώρα. «Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να είστε μαζί, δώστου λίγο χρόνο. Αν και πιστεύω πως σε αγαπάει απλά δεν στο λέει..» μου είπε. «Δεν θέλω να με αγαπάει Jake και δεν θέλω να τον αγαπώ, θέλω να είναι απλά ένας φίλος μου. Αλλά το θέμα είναι ότι η καρδιά μου και το σώμα μου θέλουν άλλα.» του είπα σχεδόν από μέσα μου.