The Mark.

Haunted.

    Καθώς επιστρέψαμε σπίτι ο Jake μας έφερε μερικά ρούχα για να ντυθούμε και μπήκαμε μέσα. Ήμουν πραγματικά κουρασμένη με όλα αυτά που γινόταν και ο Stark ήταν ο μόνος που μπορούσε να το κάνει αυτό. «Πάω για μπάνιο..» μουρμούρισα όταν πήγαμε στο δωμάτιο. «Θες παρέα;» με ρώτησε απαλά. Τον κοίταξα αγανακτησμένη. «Πως γίνεται να είσαι τόσο χαλαρός; Δεν καταλαβαίνω..» του είπα καθώς με τράβηξε στην αγκαλιά του. «Κάποιος πρέπει να είναι πιο χαλαρός εδώ πέρα..» μου είπε και με φίλησε απαλά. «Περίμενε εδώ...» του είπα και πήγα στο μπάνιο. Έκλεισα την πόρτα και άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου όταν ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και τα χέρια του Stark με άρπαξαν. «Τι κάνεις εδώ;» τον ρώτησα και απομακρύνθηκα. «Γιατί μου κρύβεσαι;» με ρώτησε προβληματισμένος. «Για να σε κρατήσω σε ένταση..» του είπα ναζιάρικα καθώς άναψα το φως. «Σε έχω δει πολλές φορές γυμνή Iris..» μου είπε κακόκεφος. «Πήγαινε στο δωμάτιο Stark...» του είπα όταν μπήκα μέσα στην μπανιέρα. Χωρίς να πει κάτι άλλο βγήκε έξω από το μπάνιο.
    Αφού τελείωσα σκουπίστηκα και πήγα πάλι στο δωμάτιο όμως ο Stark δεν ήταν εκεί όπως το περίμενα, καθώς κοιτούσα τριγύρω για να δω αν είναι πουθενά και δεν το βλέπω, είδα το παράθυρο ανοιχτό, ήταν στην σκεπή σίγουρα. Αφού φόρεσα βιαστικά τις φόρμες μου σκαρφάλωσα στον κυσσό και ανέβηκα και εγώ πάνω. «Τι τώρα με θέλεις;» με ρώτησε ανέκφραστος. «Πάντα σε θέλω..» του είπα και έκατσα δίπλα του. «Τότε τι έγινε;» με ρώτησε εκνευρισμένος. «Πόλεμος. Ο πόλεμος έγινε Stark και φταίω εγώ για αυτό, δεν έχω μυαλό για παιχνίδια και το ξέρεις. Είναι ευθύνη μας να προστατέψουμε την αγέλη..» του είπα.
     Μερικές φορές ο Stark δεν έλεγε να καταλάβει κάποια πράγματα. Όταν είχε κάτι στο μυαλό του δεν το έβγαζες με τίποτα. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν έχει αγχωθεί καθόλου με το θέμα του πολέμου. Πως γίνεται να έχει τόσο εμπιστοσύνη σε εμένα και στις δυνάμεις που ακομα δεν έχουμε συγκεντρώσει.
     «Συγνώμη..έχεις δίκιο.» μου είπε απότομα. Τον κοίταξα για μία στιγμή αφήνοντας τα μάτια μου να τον φάνε. Γιατί πάντα όλα τα στραβά πρέπει να συμβαίνουν σε εμένα; Σε εμάς; «Εγώ συγνώμη..» του είπα με ειλικρίνεια και τα μάτια του καρφώθηκαν στο πρόσωπο μου. «Συγνώμη που σου έφερα τόσα προβλήματα αλήθεια δεν έχεις ιδέα πόσο λυπάμαι μακάρι να ήξερες. Το μόνο που θέλω είναι να μην σε χάσω. Ξέρεις πόσο φοβάμαι για την μάχη; Αν πεθάνεις; Αν σε σκοτώσουν; Είναι τόσα πρόσωπα που κινδυνεύουν εξαιτίας μου..» του είπα νιώθοντας τα δάκρυα να καίνε τα μάτια μου. «Πλησιάζουν Χριστούγεννα και εμείς αντί να κάνουμε σχέδια...οργανώνουμε την αγέλη για πόλεμο. Δεν φαντάζεσαι πόσο θέλω να χαλαρώσω, να ηρεμήσω..να είμαι μαζί σου..αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι την κατάσταση στην οποία μας έφερα νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό να με πνίγει..» είπα με την φωνή μου να σπάει και τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι από τα μάτια μου. «Υποτίθεται πως πρέπει να είμαι δυνατή, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω Stark..» του είπα και επιτέλους το βλέμμα του μαλάκωσε και με πήρε στην αγκαλιά του. «Δεν φοβάμαι γιατί ξέρω τι είσαι ικανή να κάνεις. Εκείνοι πρέπει να φοβούνται, όχι εμείς. Αλλά καταλαβαίνω..γιατί έτσι ακριβώς νιώθω και εγώ, απλά κάποιος πρέπει να είναι πιο χαλαρός εδώ πέρα..» μου είπε τρυφερά χαιδεύοντας με στην πλάτη.
    Σιγά σιγά άρχισα να ηρεμώ, μέχρι που τα μάτια μου στέγνωσαν. «Σε θέλω δίπλα μου. Όμως γενικά, σε θέλω..» του είπα με βραχνή φωνή και τα δάχτυλα του σήκωσαν το κεφάλι μου έτσι ώστε τα μάτια του να κοιτάν τα δικά μου. «Είμαι δίπλα σου και θα είμαι μέχρι το τέλος. Απλά δεν ήρθε η ώρα ακόμα να γίνεις η σοβαρή και υπεύθυνη Luna...περίμενε μέχρι να φτάσει ο πατέρας σου..» μου είπε απαλά χωρίς να πάρει το χέρι του από το πρόσωπο μου.
     Το σκέφτηκα για λίγο, αλλά τελικά πήρε εκείνος την απόφαση για μένα. Τα χείλη του κόλλησαν με δύναμη στα δικά μου κόβοντας μου την ανάσα, τα χέρια του αυτή την φορά με τράβηξαν πάνω του κάνοντας με να νιώθω την καρδιά του να χτυπάει πάνω στην δική μου. «Πάμε να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε χθες το βράδυ;» με ρώτησε παιχνιδιάρικα. «Χμ, γιατί τι έγινε χθες το βράδυ;» τον ρώτησα κάνοντας πως δεν θυμάμαι. «Πάμε να σου θυμήσω..» μου ψιθύρισε στο αφτί με πήρε στην αγκαλιά του και πήδηξε στο μπαλκόνι. Μόλις μπήκαμε πάλι στο δωμάτιο με έριξε στο κρεβάτι και ήρθε από πάνω μου. Το κορμί του έλκυε το δικό μου προκαλώντας μου ρίγη σε όλο μου το σώμα. Όλη αυτή η ένταση μου ένιωθα όλη την μέρα σιγά σιγά άρχισε να γίνεται πόθος. Τα χέρια του χώθηκαν ανάμεσα μας και μου έβγαλε γρήγορα την μπλούζα και το παντελόνι. Τα χείλη του άρχισαν να κατεβαίνουν από τα χείλη μου σιγά σιγά προς τον λαιμό μου και άρχισε να φιλάει και να δαγκώνει διάφορα σημεία κάνοντας με να τρελαίνομαι. «Αυτό το σουτιέν με ενοχλεί..» μουρμούρισε καθώς άρχισε να κατεβαίνει και πιο κάτω. «Βγάλτο τότε..» του είπα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε εξαφανιστεί. «Αν ήμασταν μόνοι μας σε αυτό το σπίτι θα σε άφηνα να κυκλοφορείς γυμνή όλη την μέρα..» μου είπα κοιτάζοντας το σώμα μου από πάνω μέχρι κάτω.
    Τον έπιασα απαλά από τον λαιμό και μόλις τα χέρια μου έφτασαν στο λεπτό μπλουζάκι που φορούσε το έσκισα χωρίς δεύτερη σκέψη. «Πολλά ρούχα...» του είπα και άρχισε να βγάζει το παντελόνι του. «Καλύτερα τώρα..» του είπα και τον τράβηξαν πάνω μου. Το δέρμα του ήταν πάντα τόσο απαλό και ζεστό πάνω στο δικό μου και η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που την άκουγα παρόλη την έξταση και τον πόθο που πλημμύριζαν το μυαλό μου κάθε λεπτό που περνούσε.
   Και πάλι καταλήξαμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, κουρασμένοι, αλλά ευτυχισμένοι. «Τι ώρα είναι;» τον ρώτησα χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου. «Σε τρεις ώρες φτάνει ο πατέρας σου, κοιμήσου..» μου είπε απαλά και χωρίς να μπορώ να κρατηθώ άλλο αποκοιμήθηκα.
    Όταν άνοιξα και πάλι τα μάτια μου, ο Stark κοιμόταν δίπλα μου, όπου να ναι θα ερχόταν όμως ο πατέρας μου, έτσι τον ξύπνησα με ένα φιλί. «Πρέπει να κατεβούμε κάτω..» του ψιθύρισα και σηκώθηκα όρθια. Όσο και να μην ήθελε να φύγω από κοντά του, έπρεπε να ενημερώσω τον Jake και τον Kristoff για το ότι θα ερχόταν ο πατέρας μου, το είχα ξεχάσεις τελείως. «Είσαι έτοιμη;» με ρώτησε προβληματισμένος. Δεν με ρωτούσε αν είχα ντυθεί, το κατάλαβα αμέσως, μόλις κοίταξα τα μάτια του, τα οποία με κοιτούσαν ανήσυχα. «Εννοώ πως έχεις να τον δεις σχεδόν 3 μήνες..» συνέχισε. Του χαμογέλασα καθησυχαστικά και συνέχισα να ντύνομαι. «Δεν έχει σημασία. Έπρεπε να το κάνω..» του είπα και εκείνος επιτέλους σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται. «Κατεβαίνω πρέπει να μιλήσω στον Jake..» του είπα και έφυγα βιαστικά. Ο Jake με τον Seth και τον Kristoff καθόταν στο σαλόνι και συζητούσαν έντονα. «Συγνώμη αν διακόπτω, αλλά όπου να ναι φτάνει ο πατέρας μου..» τους είπα και ο Jake με κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη. «Του μίλησες;» με ρώτησε έκπληκτος. «Χρειαζόμαστε βοήθεια σωστά;» τον ρώτησα εγώ. «Θα στείλω τον Ivan να τον βρει..» είπε αλλά εγώ τον σταμάτησα. «Δεν χρειάζεται..έφτασε..» του είπα ακούγοντας βήματα στην αυλή και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα χτύπησε η πόρτα. Πήγα και άνοιξα και μόλις με είδε ο πατέρας μου έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε. «Κοριτσάκι μου..» αναφώνησε σφίγκοντας με κι άλλο στην αγκαλιά του. «Μπαμπά σου υπόσχομαι πως μόλις τελειώσουμε με όλη αυτή την κατάσταση θα έχεις όσο χρόνο θες μαζί μου, αλλά πραγματικά τώρα δεν μπορώ να το καθυστερήσω άλλο..» του είπα και απομακρύνθηκα απρόθυμα από την αγκαλιά του. «Εντάξει, πες μου τι έγινε..» μου είπε κάπως πληγωμένος. Πήγαμε μέχρι το σαλόνι που ήταν όλοι. «Γειά σου Nick..» είπε ο Jake και ο Kristoff απλά τον χαιρέτησε με ένα νεύμα. «Jake..» τον χαιρέτησε ο πατέρας μου και έκατσε στον καναπέ. «Σας ακούω..» είπε και αρχίσαμε να του εξηγούμε πως έχει η κατάσταση. Το πρόσωπο του άλλαξε πέντε χρώματα μέχρι να τελειώσω την αφήγηση μου. «Αυτά έγιναν λοιπόν..» του είπα και εκείνος με κοίταξε ανέκφραστος. «Μπορώ να επικοινωνήσω με μερικούς Alpha που γνωρίζω, αλλά δεν ξέρω αν θα έρθουν Iris, είναι αυτοκτονία..» μου είπε και εκείνη την στιγμή έφτασε ο Stark.
    «Γεια σας κύριε Collins. Είμαι ο Stark Stewart..αρραβωνιαστικός της κόρης σας..» είπε τελείως χαλαρά και έκατσε δίπλα μου. Ο πατέρας μου κοιτούσε μία εμένα και μία εκείνος επί πέντε λεπτά μέχρι που το βλέμμα του έπεσε στο δαχτυλίδι μου και τελικά βεβαιώθηκε πως δεν του κάναμε πλάκα. «Να κάτι καινούριο..» είπε τελικά, όχι αντίδραση που περίμενα όμως. «Δεν θα πεις κάτι;» τον ρώτησα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του. «Είσαι ενήλικη τώρα δεν μου πέφτει λόγος.» μου είπε και κοίταξε τον Stark. «Αν πληγώσεις το κοριτσάκι μου, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό, νεαρέ μου!» του είπε σαν μισή υπόσχεση μισή απειλή. «Μπαμπά!» αναφώνησα εκνευρισμένη ενώ ο Jake ο Kristoff και ο Seth έκλαιγαν από τα γέλια. «Την δουλειά του πατέρα κάνω..» είπε απαλά και σηκώθηκε όρθιος. «Που είναι ένα τηλέφωνο; Πρέπει να κάνω μερικά τηλεφωνήματα..» είπε και ο Kristoff σηκώθηκε όρθιος. «Έλα μαζί μου..» του είπε και έφυγαν από το σαλόνι. «Αυτό ήταν λίγο περίεργο..» είπε ο Stark και γύρισα να τον κοιτάξω. «Δεν φαίνεσαι πολύ ανήσυχος..» του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε. «Δεν είμαι..» μου είπε και με φίλησε απαλά. «Θα έπρεπε..» είπε ο Jake και άρχισε πάλι να γελάει.
    «Δεν είναι αστείο..» μουρμούρισε. «Πότε φτάνουν οι Alpha που μας είπες;» ρώτησα τον Seth αλλάζοντας το θέμα. «Αύριο το πρωί..» μου είπε και πήρα μία βαθιά ανάσα. Αυτό θα ήταν σίγουρα πιο δύσκολο από το σημερινό. «Θα τα πας μία χαρά..» μου είπε ο Stark απαλά. «Iris..» άκουσα τον πατέρα μου να με φωνάζει και πετάχτηκα όρθια. Ακόμα δεν μπορούσα να το συνηθίσω ότι ήρθε. «Έρχομαι..» του είπα βιαστικά και πήγα προς το μέρος του. Έδειχνε χαλαρός και αυτό ήταν καλό, έτσι; «Τι έγινε τελικά;» τον ρώτησα. «Θα έρθουν μέχρι στιγμής τρεις οι άλλοι δεν ήταν και τόσο πρόθυμοι, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, φοβούνται..» μου είπε και χαχάνισε και εγώ όρμησα να τον αγκαλιάσω. «Σε ευχαριστώ τόσο πολύ..» του είπα και με αγκάλιασε και εκείνος. «Η μαμά τι κάνει;» τον ρώτησα μελαγχολικά. «Της λείπεις..» μου είπε απαλά. «Μόλις ξεμπλέξω θα έρθω να σας δω σας το υπόσχομαι..» του είπα. «Λες να μου έχεις και εγγονάκι τότε;» με ρώτησε και το σαγόνι μου έφτασε σχεδόν στο πάτωμα. «Μαμπά..» είπα μέσα από τα δόντια μου. «Ελπίζω να μου κάνεις εγγονάκια..» μου είπε «Είμαι 18 δεν νομίζεις πως είναι λίγο νωρίς;» τον ρώτησα. «Μπα δεν νομίζω..» άκουσα τον Stark δίπλα μου και τον κοίταξα επιθετικά. «Νομίζω πως τα πάμε μία χαρά Stark..» είπε ο πατέρας μου στον Stark με ένα χαμόγελο. «Εγώ σας αφήνω..» μας είπε και πήγε και εκατσε με τους άλλους στο σαλόνι.
    Κοίταξα εκνευρισμένη τον Stark και ανέβηκα πάνω βιαστικά. Τον άκουσα όμως να έρχεται από πίσω μου. «Δεν ήξερα ότι θες οικογένεια..» του είπα απότομα. «Έχω ήδη οικογένεια Iris, έχω εσένα, αλλά νόμιζα πως ήθελες παιδί, κάποτε μου το είχες κάνει και θέμα..» μου είπε μπερδεμένος. «Ναι το ξέρω, και θέλω παιδί, αλλά όχι στα 18. Θέλω να ζήσω πρώτα την ζωή μου..» του είπα εκνευρισμένη. «Και θα την ζήσεις, στο υπόσχομαι.» μου είπε και με τράβηξε κοντά του. «Θες να σου φέρω κάτι να φας;» με ρώτησε απαλά. «Όχι, με όλα αυτά που γίνονται μπουκιά δεν μπορώ να κατεβάσω..» του είπα και με κοίταξε ανήσυχος. «Είσαι σίγουρα καλά;» με ρώτησε απαλά. «ΝΑΙ!» του φώναξα εξαγριωμένη και εκείνος με κοίταξε έκπληκτος. «Συγνώμη..με όλα αυτά που γίνονται...πνίγομαι..» του είπα χαμηλόφωνα. «Iris έρχεται βοήθεια. Μία χαρά θα τα πάμε, δεν σε φοβάμαι..» μου είπε γλυκά. «Είναι πολύ δύσκολο και το ξέρεις..» του είπα. «Σταμάτα, σταμάτα πια..» μου είπε εκνευρισμένος. «Δεν καταλαβαίνεις; ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΛΆΘΟΣ. ΕΓΏ ΣΚΌΤΩΣΑ ΤΗΝ AMANDA, ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΑΠΛΆ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΉΣΩ, ΤΗΝ ΣΚΌΤΩΣΑ. ΣΚΌΤΩΣΑ ΈΝΑΝ ΑΘΏΟ ΆΝΘΡΩΠΟ..» του φώναξα και εκείνος με κοίταξε εξοργισμένος. «Ή ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΌΤΩΝΕΣ Ή ΘΑ ΣΕ ΣΚΌΤΩΝΕ. ΚΑΙ ΜΆΝΤΕΨΕ IRIS. ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΌΤΩΝΑ Ο ΊΔΙΟΣ ΑΝ ΉΤΑΝ  ΝΑ ΧΆΣΩ ΕΣΈΝΑ!» μου φώναξε και ένιωσα δάκρυα να πλημμυρίζουν τα μάτια μου. «Μην το κάνεις αυτό..» του είπα και εκείνος με κοίταξε λυπημένος. «Δεν καταλαβαίνεις πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα; Ξύπνα επιτέλους. Μην αφήνεις τις ενοχές σου να σε πνίγουν. Είσαι ο πιο δυνατός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Θα τα καταφέρουμε μαζί.» μου είπε πιο ήρεμα. «Καλά..αφού το λες εσύ..» του είπα σιγανά. «Υποσχέσου μου πως θα το αφήσεις όλο αυτό πίσω σου και θα κοιτάξεις να εντυπωσιάσεις τους Alpha αύριο..» μου είπε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. «Δεν σε άκουσα..» μου είπε στο αφτί. «Το υπόσχομαι..» του είπα και του χαμογέλασα διστακτικά.