The Mark.

Birthday.

    Πέρασε μόνο μία εβδομάδα από την πρόταση γάμου του Stark και ναι το έμαθαν όλοι. Αλλά εκτός από αυτό πλησίαζαν και τα γενέθλια μου. «Ποια έχει αύριο γενέθλια;» άκουσα τον Stark να μου ψιθυρίζει στο αφτί. Άνοιξα τα μάτια μου και γύρισα να τον κοιτάξω. Ακόμα να συνηθίσω πως κοιμώμαστε στο ίδιο δωμάτιο. «Καλημέρα και σε εσένα...» του είπα και τεντώθηκα. Ένιωσα τα δάχτυλα του να χαιδεύουν απαλά την μέση μου καθώς με τραβούσε πάνω του. «Με όρεξη ξύπνησες;» τον ρώτησα νιώθοντας την ανάσα του στο πρόσωπο μου. «Πάντα.» μου είπε και με φίλησε απαλά. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να ξυπνήσω πιστεύω, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα καλύτερο, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. «Σήμερα επιτέλους βγάζω τις γάζες..» του είπα για να αλλάξουμε 'θέμα' συζήτησης, αλλιώς θα τις έβγαζα ακόμα πιο νωρίς. «Θες να πάμε μαζί στον Igor;» με ρώτησε απαλά χωρίς όμως να με αφήσει από την αγκαλιά του. «Καλά..» του είπα και σηκώθηκα όρθια, πήρα μερικές φόρμες και πήγα στο μπάνιο για να αλλάξω. Ναι ξέρω με έχει δει γυμνή πολλές φορές αλλά δεν είμαι και για χόρταση. Όταν πήγα να φορέσω το παντελόνι ένιωσα δύο χέρια να με τραβάν. «Γιατί μου κρύβεσαι;» με ρώτησε κρατώντας με πάνω του. Είχε βγάλει την μπλούζα που φορούσε στον ύπνο και ένιωθα τους γραμμωμένος κοιλιακούς του πάνω μου. Αχ γιατί μου το κάνει αυτό; «Γιατί αν αλλάξω μπροστά σου δεν θα πάμε ποτέ στον Igor του είπα και εκείνος χαχάνισε. «Μην κατηγορείς εμένα, κοιτάξου και λίγο στον καθρέφτη..» μου είπε και με άφησε να ετοιμαστώ. 
    Όταν βγήκα από το μπάνιο, ο Stark με περίμενε, ντυμένος και ήρεμος. «Πάμε;» με ρώτησε και μου άνοιξε την πόρτα. «Πάμε.» του απάντησα και πέρασα μπροστά. Το ιατρείο του Igor ήταν ακριβώς δίπλα από το σπίτι. Μόλις φτάσαμε με κοίταξε με ένα χαμόγελο. «Γεια σου Igor..» του είπα απαλά και εκείνος μου έκανε νόημα να κάτσω. «Πως είσαι Iris;» με ρώτησε απαλά καθώς ξάπλωσα. «Μία χαρά!» του απάντησα. Σήκωσα το πουλόβερ μου και άρχισε να μου βγάζει τις γάζες. «Είσαι μία χαρά..» μου είπε και σηκώθηκα πάλι όρθια. Ένιωθα όντως μία χαρά και επιτέλους μπορούσα να αλλάξω σε λύκο. «Νομίζω πως κάποια δεν κρατιέται για να λίγο τρέξιμο..» είπε ο Igor στον Stark που καθόταν πίσω μου και ακουμπούσε στον τοίχο. Βγήκα βιαστικά από το ιατρείο και έβγαλα τα ρούχα μου. Το επόμενο δευτερόλεπτο ήμουν λύκος, τα πόδια μου ήταν πατούσες, είχα λευκή γούνα και έτρεχα μέσα στο δάσος. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Stark έτρεχε δίπλα μου. «Μου έλειψε ο λύκος σου..» μου είπε γλυκά. «Εμένα να δεις..» του είπα καθώς άρχισα να τρέχω ακόμα πιο πολύ. «Μην πιέζεσαι Iris, πάρτο πιο χαλαρά..» μου είπε ο Stark ανήσυχα αλλά τον αγνόησα και συνέχισα να τρέχω. Έκανα ένα μεγάλο άλμα και έφτασα στο κλαδί από το δέντρο που ήταν μπροστά μου, μετά ένα ακόμα και πήδηξα στο επόμενο, ήταν σαν να πετάω. Ο Stark πια, είχε σταματήσει να τρέχει τόσο και με χάζευε. Ένιωθα τα μάτια του να με ακολουθούν παντού, να προσέχουν κάθε κίνηση που έκανα. «Είμαι μία χαρά..» του είπα για να χαλαρώσει λίγο και κατέβηκα πάλι στο έδαφος. «Stark μόλις γυρίσουμε θα μου κάνεις μία χάρη;» τον ρώτησα και ένιωσα την ενόχληση του να με πλημμυρίζει. «Τι;» με ρώτησε. «Θέλω να μου πεις που βρισκόμαστε στο θέμα με την συγχόνευση με άλλες αγέλες. Δεν με ενημέρωσε ούτε ο Jake ούτε ο Kristoff..» του είπα εκνευρισμένη. «Εγώ τους είπα να μην σου πουν τίποτα. Iris θα μείνεις εκτός από αυτό.» μου είπε με σοβαρό τόνο και σταμάτησα να τρέχω. «Δικιά μου ιδέα ήταν!» του είπα. «Δεν θέλω να πάθεις κάτι Iris. Άστο σε εμάς.» μου είπε απαλά και ξεφύσιξα. «Δεν τελειώσαμε με αυτό..» του είπα και άρχισα πάλι να τρέχω.
    Τρέξαμε μέχρι το ξέφωτο και κάτσαμε λίγο. Εκεί, από χθες δεν είχε σταματήσει να χιονίζει και το χιόνι έκανε ένα μικρό στρόμα πάνω στο έδαφος.  «Καλύτερα να γυρίσουμε..» μου είπε καθώς ο ουρανός μαύρισε. «Έρχεται χιονοθύελλα..» του είπα και εκείνος σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει. Τον ακολούθησα και μέσα σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο σπίτι, αλλάξαμε, φορέσαμε τα ρούχα μας και μπήκαμε μέσα. Έκανε τσουχτερό κρύο, πρώτη φορά ανάψαμε θέρμανση και το τζάκι. «Γυρίσατε;» άκουσα τον Jake από πίσω μου και γύρισα να τον δω. «Μια χαρά σε βλέπω..» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι. «Έρχεται χιονοθύελλα..» του είπα και εκείνος χαχάνισε. «Κλείστε παράθυρα και κουρτίνες, θα έχουμε δύσκολη νύχτα σήμερα..» μου είπε και τον κοίταξα καχύποπτη. «Μην με κοιτάς έτσι; Είναι πολύ άσχημες οι χιονοθύελλες. Με κεραυνούς, πολύ βροχή και αέρα. Πέρυσι είχε φύγει η σκεπή. Και κάνει πολύ κρύο.» μου είπε και εγώ ξεφύσιξα. Ήμουν σίγουρη πως ήταν λίγο υπερβολικός.  «Ποιος θα παίξει μαζί μου Halo;» ρώτησα και έκατσα στο πάτωμα παίρνοντας την κονσόλα στο χέρι μου. «Μέσα...» είπε ο Jake και έκατσε δίπλα μου. «Εγώ πάω πάνω..» μου είπε ο Stark και ανέβηκε πάνω. 
     Κάθε φορά που έπαιζα Halo με τον Jake μας έπαιρναν οι ώρες για αυτό και δεν μου έκανε εντύπωση που όταν σηκώθηκα ήταν αργά το απόγευμα. Ούτε που φάγαμε. «Έχει τίποτα να φάμε;» τον ρώτησα ακούγοντας το στομάχι μου να γουργουρίζει. «Έχει μείνει λίγο κοτόπουλο από χθες..» είπε. «Θα φέρεις να φάμε;» τον ρώτησα και εκείνος μου χαμογέλασε και έφυγε στην κουζίνα. Αφού φάγαμε είχε πάει περασμένες 11 η ώρα. Καλά εντάξει δεν φάγαμε μόνο το κοτόπουλο, ίσως και λίγα μακαρόνια και μετά κουλουράκια και να ήπιαμε και λίγες μπύρες. «Έσκασα..» του είπα καθώς ξάπλωσα, νιώθοντας την κοιλιά μου διπλάσια από ότι ήταν πριν. «Είμαι σαν έγκυος..» του είπα και άρχισα να γελάω. «Θα γίνει θείος!» αναφώνησε και έσκασε στα γέλια κι αυτός. Ξαφνικά την σιωπή την έσπασε ένας δυνατός κρότος και πετάχτηκα ολόκληρη. «Ξεκίνησε..» είπε με σοβαρή έκφραση. «Είναι όλοι εδώ;» τον ρώτησα. «Ναι, είπα στον Kristoff να τσεκάρει.» μου είπε και χαλάρωσα λίγο. «Πάω να δω τι κάνει ο Stark.» του είπα και έτρεξα στις σκάλες. Μόλις έφτασα στο δωμάτιο και μπήκα μέσα είδα στην μέση του δωματίου ένα τραπέζι με κεριά, κρασί και φαγητό. Ο Stark ήταν κουστουμαρισμένος, και Θεέ μου, έδειχνε τόσο sexy με γραβάτα. «Stark αύριο είναι τα γενέθλια μου..» του είπα και εκείνος μου χαμόγελασε και ένιωσα τα γόνατα μου να τρέμουν. «Το ξέρω, αλλά αύριο το πάρτυ δεν θα είναι πριβέ.» μου είπε και ήρθε προς το μέρος μου. «Καλά, αν το θέτεις έτσι εντάξει! Αλλά θα περιμένεις να αλλάξω!» του είπα και εκείνος στριφογύρισε τα μάτια του. Πήγα στην ντουλάπα πήρα ένα μαύρο φόρεμα και πήγα στο μπάνιο. Έβγαλα τις φόρμες μου και έκανα στα γρήγορα ένα ντουζ. Φόρεσα το φόρεμα και χτένισα τα μαλλιά μου, ελάχιστη μάσκαρα και λίγο κραγιόν και έτοιμη. Όταν επέστρεψα στο δωμάτιο τα μάτια του Stark ταξίδεψαν από το πρόσωπο μου μέχρι και τα παπούτσια μου. 
    «Θα φάμε;» τον ρώτησα και εκείνος μου τράβηξε την καρέκλα για να κάτσω και μετά έκατσε και εκείνος. Καθώς πέρασε λίγο η ώρα σιωπηλά, έσπασε εκείνος την σιωπή. «Δεν πεινάς;» με ρώτησε καθώς πρόσεξε πως τσιμπολογούσα και βασάνιζα το φαγητό μου εδώ και ένα τέταρτο. «Για την ακρίβεια έφαγα πριν με τον Jake του σκασμού..» του είπα και εκείνος γέλασε σιγανά. «Τότε μπορούμε να παραλείψουμε το δείπνο και να πάμε κατευθείαν στο δώρο σου..» μου είπε και σηκώθηκε όρθιος. «Νομίζω πως το δαχτυλίδι που μου πήρες ήταν υπέρ αρκετό για δώρο για τα επόμενα 30 χρόνια!» του είπα τον κοιτούσα να με πλησίαζει με ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του. «Μην βιάζεσαι γλυκιά Iris..» μου είπε και μου έδωσε το χέρι του. Το έπιασα και σηκώθηκα όρθια. «Να με βιάσεις θέλεις;» τον ρώτησα. «Ίσως...» μου είπε. Με πήγε στο κρεβάτι και με έβαλε να κάτσω. «Σου υπόσχομαι να προσπαθήσω, αλλά δεν ξέρω αν θα πετύχει..» μου είπε τραβώντας με πάνω του, σε σημείο που τα χείλη μας απείχαν μονάχα μερικά χιλιοστά, δεν του απάντησα απλά κούνησα το κεφάλι μου. Τα χείλη του φίλησαν απαλά τα δικά μου κάνοντας με να ανατριχιάσω ολόκληρη. Ακόμα δεν καταλάβαινα που το πήγαινε. Όσο πιο πολύ βάθυνε το φίλι τόσο πιο πολύ ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Τα χέρια του με αγκάλιασαν σφιχτά και με κόλλησαν πάνω του κάνοντας με να νιώθω και την δική του καρδιά να χτυπάει πάνω στην δική μου. Ένιωσα μία περίεργη σύνδεση, κάτι σαν την τηλεπάθεια που έχουμε σαν λύκοι, απλά τώρα ήταν εικόνες. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι γίνόταν όμως τότε θυμήθηκα. 
    Μου έδειχνε πως ήταν για αυτόν την πρώτη φορά που με είδε. Τον εντυπωσίασα, ήθελε να μάθει περισσότερα για μένα. Ρώτησε τον Jim και μετά την Sierra. Και τότε ήταν που μου μίλησε όταν έπεσε πάνω μου, δεν είχα καταλάβει ότι ένιωσε αμήχανα. Και μετά στην βιβλιοθήκη που καθόταν και διάβαζε με τις ώρες, τότε δεν τον είχα πιστέψει. Τότε που είχα πάει στο στάδιο και τον βρήκα εκεί δεν ήταν θυμωμένος μαζί μου, ήταν πληγωμένος, νόμιζε πως όντως τον απέφευγα. Όταν κοιμόμουν στο δωμάτιο, τότε που παίζαμε PS εκείνος καθόταν και με κοιτούσε. Και στο πάρτυ όταν με φίλησε; Εκείνος δεν ήταν μεθυσμένος. Και στο σπίτι του ήταν με με επιρέαζε η πανσέληνος και ανησυχούσε για μένα όντως φοβόταν πως θα πεθάνω. Στο δάσος κόντεψε να τρελαθεί όταν έφυγα τρέχοντας. Όταν μας έπιασαν ο Jake και η υπόλοιπη αγέλη, πάλεψε μέχρι θανάτου για να με βρει. Όταν έφυγε μακριά μου ο πόνος σχεδόν τον σκότωσε. Όταν τον βρήκα στο δάσος δεν ήταν σοβαρός ή αυστηρός μαζί μου, ήταν θλιμμένος και πληγωμένος. Όλα όσα ζήσαμε μαζί αυτούς τους δύο μήνες. Από την αρχή, από την πρώτη στιγμή με αγαπούσε, από την πρώτη ματιά με ερωτεύτηκε. Ένιωσα κάθε συναίσθημα του, διάβασα κάθε σκέψη του, είδα κάθε τι από τα δικά του μάτια. Σιγά σιγά τον ένιωσα να απομακρύνεται. «Χρόνια Πολλά..» μου ψιθύρισε βαριανασαίνοντας. Τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια και εκείνος μου χαμογέλασε τρυφερά. «Δεν σε αγαπάω επειδή είσαι το ταίρι μου, δεν σε αγαπάω επειδή είναι η μοίρα μας να σ'αγαπώ. Σ'αγαπούσα από πριν Iris, πολύ πριν εσύ αποφασίσεις πως αξίζω την προσοχή σου..» μου είπε και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και τα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα μου. «Γιατί δεν μου το είπες;» του είπα με βραχνή φωνή, με το δάχτυλο του σκούπισε απαλά τα δάκρυα μου και σήκωσε το κεφάλι μου για να με κοιτάξει στα μάτια. «Γιατί ήμουν πολύ δειλός για να το κάνω. Δεν ήθλε να σε χάσω, ήξερα πως εσύ με έβλεπες σαν φίλο σου, δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Αλλά τώρα είμαστε μαζί..και δεν θα σε αφήσω ξανά Iris..» μου είπε με ειλικρίνεια.
     Δεν είχα τίποτα άλλο να πω, δεν υπήρχε τίποτα άλλο να πω, οι λέξεις πλέον δεν είχαν καμία σημασία. Έβαλα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον φίλησα. Τον φίλησα όπως δεν έχω φιλήσει ποτέ άλλον. Στην αρχή ξαφνιάστηκε λίγο, αλλά αμέσως ανταποκρίθηκε. Τα δάχτυλα του έψαξαν βιαστικά για το φερμουάρ από το φόρεμα μου και μόλις το βρήκαν το κατέβασαν σιγά σιγά, κάνοντας με να αναριγώ. Του έβγαλα βιαστικά την γραβάτα και αμέσως μετά το πουκάμισο. Χάιδεψα απαλά τους κοιλιακούς του. Ανασηκώθηκα λίγο για να μου βγάλει το φόρεμα και αμέσως μετά με ξάπλωσε. Τα χείλη του ξεκόλλησαν από τα δικά μου και κατέβηκαν στο λαιμό μου. Δάγκωνε και τσιμπούσε διάφορα σημεία και ένιωθα να τρελαίνομαι. Του ξεκούμπωσα γρήγορα το παντελόνι και το έβγαλε βιαστικά. «Σε θέλω..» μου ψιθύρισε στο αφτί. «Και εγώ..» του απάντησα και άρχισα να τον φιλάω στον λαιμό. «Άσε με να σε σημαδέψω..» είπε λαχανιασμένος. «Μόνο αν σε σημαδέψω εγώ πρώτη..» του είπα και εκείνος απλά κούνησε το κεφάλι του. Πλησίασα πάλι στον λαιμό του και αυτή την φορά τον δάγκωσα λίγο περισσότερο, αφήνοντας του το 'σημάδι'. Έτσι λένε οι λυκάνθρωπο το δάγκωμα μου έχουν τα ταίρια μεταξύ τους. Άρχισα να γλύφω την περιοχή κάνοντας τον να  τρέμει από πάνω μου. «Σειρά μου..» είπε με βαριά ανάσα και πλησίασε στον λαιμό. Μου άρχισε να με φιλάει απαλά και στο τέλος με δάγκωσα. Μου ξέφυγε μία μιρκή κραυγούλα, αλλά αμέσως ο πόνος εξαφανίστηκε και την θέση του την πήρε η ευχαρίστηση. Ένιωσα την γλώσσα του να πιέζει το σημάδι και ένιωσα την καρδιά μου να πετάγεται έξω από το στήθος μου. «Κάντο..» του είπα χωρίς να αντέχω άλλο. 
    Έβγαλε το μποξεράκι του και κατέβασε σιγά σιγά το εσώρουχό μου. Όταν του είπα ναι στην πρόταση γάμου, η ψυχή μου και η καρδιά μου ήταν δικά του, τώρα πήρε και το σώμα μου, ήμουν όλη δική του. Μόλις τελειώσαμε, ξάπλωσα στην αγκαλιά του πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας. «Δεν μπορούσες να μου κάνεις καλύτερο δώρο..» μουρμούρισα και εκείνος γέλασε σιγανά. «Είσαι δικιά μου..» μου είπε τρυφερά αλλά και με μία δώση κτητικότητας. «Πάντα ήμουν δικιά σου και πάντα θα είσαι δικός μου..» του είπα χαιδεύοντας απαλά το σημείο του λαιμού του που είχα δαγκώσει. «Κοιμήσου τώρα, αύριο έχεις να πάς σε ένα πάρτυ και ποιος ξέρει μπορεί να σε περιμένουν και αλλές εκπλήξεις..» μου είπε και με φίλησε απαλά στο μέτωπο. «Μεγαλύτερη από την σημερινή; Αμφιβάλλω.» του είπα κλείνοτας τα μάτια μου. «Μην ορκίζεσαι..» μου είπε τρυφερά και με σκέπασε πιο πολύ. «Καληνύχτα..» μουρμούρισα μισοκοιμησμένη και με πήρε ο ύπνος.