The Mark.

Rescue Team.

    Έκλεισα τα μάτια μου και άλλαξα σε λίγο. Προσπέρασα το πρώμα της Amanda, έσπασα την πόρτα και άρχισα να τρέχω. Με το που βγήκα από το δωμάτιο τρεις λύκοι με περίμεναν. Πάνω στην ώρα. «Asinta Mulaf Hinto, Sho Bala.» ψιθύρισα και οι τρεις τους έπεσαν αναίσθητοι κάτω. «Iris που είσαι;» άκουσα την φωνή του Stark μέσα στο κεφάλι μου. «Δεν ξέρω.» του απάντησα καθώς έτρεχα στους στενούς διαδρόμους. «Έρχομαι!» είπε άγρια αλλά και ανακουφισμένα ταυτόχρονα. Είχα χαθεί, δεν είχα ιδέα που πήγαινα, μέχρι που άκουσα ένα γρύλισμα. Γύρισα και είδα τον Stark με έναν στρατό από λύκους πίσω του, μαζί του ήταν και ο Jake, o Kristoff και ο Ivan με τον Demetri. «Παιδιά!» αναφώνησα καθώς ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Τα μαύρα μάτια του Stark με κοιτούσαν λες και ήμουν μία θέα, ένας άγγελος. «Είσαι καλά;» με ρώτησε απαλά καθώς με πλησίασε και με κοίταξε εξεταστικά. «Υπήρξα και καλύτερα..» του είπα και εκείνος μου έγλυψε την μουσούδα. «Είσαι αηδιαστικός..» του είπα. «Πάμε σπίτι..» μου είπε απαλά και εγώ κούνησα το κεφάλι μου. Αρχίσαμε πάλι να τρέχουμε. Τρέχαμε για αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε την έξοδο. Και το περίεργο ήταν πως δεν βρήκαμε ούτε έναν λύκο. Και μόλις βγήκαμε έξω, κατάλαβα γιατί. Μας είχαν περικυκλώσει. «Σκατά..» άκουσα τον Kristoff να μου λέει και ήρθε δίπλα μου. «Έχω μία ιδέα...» του είπα και προχώρησα μπροστά. «Iris τι κάνεις;» άκουσα τον Stark να φωνάζει πίσω μου. «Είναι περισσότεροι, θα σκοτωθούμε.» άκουσα τον Jake να λέει αυστηρά. Γύρισα να τους κοιτάξω όλους. «Όταν σας πω να τρέξετε, θα τρέξετε..»  τους είπα και πλησίασα και άλλο τους άλλους λύκους. Γρυλίσματα και μουγκρητά άκουγα από παντού. Δεν ξέρω αν μπορούσα να το κάνω αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση. Μπορεί να με σκότωνε αλλά έπρεπε να σώσω τους υπόλοιπους. «Phesmatos incendere ad pulvox.» φώναξα νιώθοντας το σημάδι στην πλάτη μου να πονάει τρομερά. Όλοι οι λύκοι άρχισαν να ουρλιάζουν και να φτύνουν αίμα, έπεφταν ένας προς έναν. Τα πόδια μου ίσα που με κρατούσα πια. Τα μάτια μου άρχισαν να βλέπουν μαύρες κυλίδες καθώς ο πόνος μεγάλωνε όλο και πιο πολύ. «Τρέξτε.» τους είπα και εκείνοι άρχισαν να τρέχουν. Προσπάθησα να τους ακολουθήσω, αλλά ήμουν πολύ αδύναμη. 
     Έπεσα κάτω και άλλαξα σε άνθρωπο. Ο Stark σταμάτησε απότομα όταν κατάλαβε τι έγινε και είδα έναν μαύρο λύκο να στέκεται από πάνω μου και να με κοιτάει ανήσυχα. «Όμορφο..» ψιθύρισα καθώς πέρασα το χέρι μου μέσα στην γούνα του. «Είμαι καλά Stark, απλά λίγο αδύναμη..» του είπα σχεδόν από μέσα μου βλέποντας την ανησυχία στο βλέμμα του. «Δεν θα πεθάνω..όχι ακόμα..» του είπα και εκείνος με έγλυψε πάλι. Προσπάθησα να σηκωθώ όρθια, πιάστηκα γερά από την γούνα του Stark και ανέβηκα πάνω του. «Τώρα τρέξε πριν επιστρέψουν..» του είπα και έκανε ακριβώς ότι του είπα. 
     Κάπου στην πορεία, έχασα τις αισθήσεις μου και όταν ξύπνησα ήμουν στο κρεβάτι μου. Αυτή την φορά δεν υπηρχαν μηχανήματα και οροί. Ένιωθα πολύ αδύναμη και πονούσε όλο μου το σώμα, αλλά είμαι καλά. Μόλις πήγα να ανασηκωθώ είδα τον Stark ξαπλωμένο δίπλα μου. Όταν ο Stark κατάλαβε πως ξύπνησα τα μάτια του άνοιξαν απότομα και με κοίταξε γεμάτος ανησυχία. «Iris..ξύπνησες..» ειπε και ανασηκώθηκε και εκείνος. «Είσαι καλά...» του είπα και χάιδεψα απαλά το χαμόγελο του. «Iris, συγνώμη..» μου είπε και τράβηξε το χέρι μου από το πρόσωπο του. «Δεν πειράζει..» του είπα απαλά. «Σε βασάνισαν και εγώ ήμουν εδώ σε άφησα μόνη σου..» μου είπε και τότε πρόσεξα πως ήμουν γεμάτη γάζες. «Ήρθες όμως να με βρεις, αυτό έχει σημασία...» του είπα γλυκά. «Και σκοτώθηκε και η Amanda εξαιτίας μου..» είπε. «Για την ακρίβεια εγώ την σκότωσα...» του είπα με ένα μικρό χαμόγελο ικανοποίησης. «Τι;» με ρώτησε σοκαρισμένος. «Την σκότωσα!» του είπα και εκείνος άνοιγε και έκλεινε το στόμα του σαν ψάρι επί ένα λεπτό χωρίς να ξέρει τι να πει. «Iris γιατί το έκανες αυτό; Δεν μπορώ να καταλάβω...» είπε τελικά. «Γιατί; Χμ...επειδή έστειλε τρεις λύκους από την αγέλη της για να με σκοτώσει. Επειδή σου την έπεσε. Επειδή με απήγαγε και με βασάνισε, επειδή προσπάθησε να σε πάρει από εμένα και επειδή πήγε να με σκοτώσει για να μην σε έχω ούτε εγώ επειδή είσαι ερωτευμένος μαζί μου. Αρκετοί λόγοι ε;» του είπα τελείως χαλαρά. Του πήρε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβει τι έγινε και τότε τα μάτια του έγιναν ένα έντονο κόκκινο. Άρχισε να τρέμει, τα δάχτυλα του γράπωσαν τα σεντόνια και σχεδόν άκουγα ένα γρύλισμα να σιγοβράζει στο στήθος του. «Stark, ηρέμησε! Είμαι μία χαρά..» του είπα βιαστικά και του έπιασα το χέρι. «ΣΕ. ΠΛΉΓΩΣΕ.» είπε μέσα από τα δόντια μου. «Θα θεραπευτώ..» του είπα απαλά. «Και στο κάτω κάτω είναι νεκρή..» του είπα αλλά δεν ηρέμησε στιγμή. 
     «Έχεις δίκιο. Είναι νεκρή, αλλά δεν με νοιάζει εκείνη. Εγώ. Εγώ φταίω. Όσο εσύ ήσουν παγιδευμένη..εγώ ήμουν εδώ και...η Amanda με φίλησε, την ένιωθα να σε τραβάει από μέσα μου, να σε ξεριζώνει. Αν αργούσα να σε βρω πιθανότατα να ήσουν νεκρή τώρα..» είπε και δάκρυα οργής κύλησαν στα μάγουλα του. «Δεν μπορώ να στο κάνω αυτό..» γρύλισε και σηκώθηκε όρθιος. «Stark ηρέμησε..» του είπα και τον πλησίασα. «Σε έχω πληγώσει τόσες φορές. Σε έχω κάνει να αμφιβάλλεις για την αγάπη μου για σένα, σε έκανα να νομίζεις πως δεν σε αντέχω, πως δεν μπορώ να σε αγαπήσω. Αλλα όντως σ'αγαπώ. Σ'αγαπώ περισσότερο από όλους και από όλα. Δεν αντέχω το γεγονός ότι σε έχω κάνει να νιώσεις έτσι, πως έχεις υποστεί τόσα εξαιτίας μου.» είπε ξεσπάζοντας σιγά σιγά «Iris θέλω να με αρνηθείς σαν ταίρι σου. Τώρα!» είπε με την φωνή του Alpha. Το θέμα είναι πως σε εμένα δεν πιάνει. Τον πλησίασα και έσκυψα το κεφάλι μου στον ώμο του. «Εγώ, η Iris Elizabeth Collins σε δέχομαι σαν ταίρι μου και για πάντα θα σε δέχομαι σαν ταίρι μου. Δεν με νοιάζει τίποτα από το παρελθόν. Γιατί είναι αυτό που είναι παρελθόν. Δεν επιστρέφει. Αυτό που μου έμεινε είναι το παρόν και το τώρα. Και αυτά θέλω να τα περάσω μαζί σου. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα πεθάνω για σένα..» του ψιθύρισα στο αφτί και το σώμα του άρχισε σιγά σιγά να χαλαρώνει. Τα χέρια του με έπιασαν απαλά από τους ώμους και με απομάκρυνε αρκετά ώστε να μπορεί να με κοιτάει στα μάτια. «Εγώ, ο Stark James Stewart σε δέχομαι σαν ταίρι μου. Αλλά και κάτι ακόμα. Σ'αγαπώ. Σ'αγαπώ με κάθε κομμάτι της καρδιάς μου και της ψυχής μου. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Μόνο με εσένα, με καμία άλλη. Δεν υπάρχει καμία άλλη, πάρα μόνο εσύ. Και αν πεθάνεις για μένα τότε θα πεθάνω μαζί σου.» μου είπε και τα χέρια του μετακινήθηκαν από τους ώμους μου στο πρόσωπο μου και τα ζεστά χείλη του φίλησαν τα δικά μου  απαλά και ακούμπησε το μέτωπο του απαλά στο δικό μου. «Σ'αγαπώ..» του είπα και πέρασα τα δάχτυλα μου ανάμεσα στα ξανθά μαλλιά του φέρνοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου. 
      Τώρα πλέον το ήξερα, το ένιωθα, το έβλεπα. Με αγαπούσε, μπορώ να τον αγαπήσω. Τα χέρια του με έπιασαν απαλά από την μέση και με έφεραν πιο κοντά του, η θέρμη του κορμιού του αγκάλιασε το δικό μου, σε σημείο να νιώθω το σώμα μου να παίρνει φωτιά. Το φιλί μας όσο πιο έντονο γινόταν τόσο περισσότερο χανόμουν μέσα στα χέρια του, στον κόσμο μου. «Είσαι τραυματισμένη..» μου είπε αλλά συνέχισε να με φιλάει, όμως μετά από λίγο σταμάτησε. «Πεινάς;» με ρώτησε με βαριά αναπνοή. «Πολύ..» του είπα και εκείνος με πήρε από το χέρι και κατεβήκαμε κάτω. Στην κουζίνα ήταν ο Kristoff και ο Jake και μόλις με είδαν  μου χαμογέλασαν. «Χαίρομαι που είσαι ολόκληρη..» μου είπε ο Kristoff και μου τράβηξε την καρέκλα για να κάτσω. «Και εμένα μου έλειψες..» του είπα. «Iris έχω μερικές απορίες!» μου είπε ο Jake. «Μην την ενοχλείς Jake..» είπε ο Stark καθώς άρχισε να μαγειρεύει. «Πες μου..» είπα στον Jake αγνοώντας τον Stark. «Ακόμα δεν έχω καταλάβει, είσαι μάγισσα;» με ρώτησε με σοβαρό ύφος και έσκασα στα γέλια. «Όχι, αλλά έχω ακόμα το σημάδι που μου χάρισε η θεά Nox και έχω ακόμα τις δυνάμεις μου.» του είπα το σκέφτηκε για λίγο και τελικά αποφάσισε να το δεχτεί. «Τηλεφώνησα στους γονείς σου πριν λίγο. Είναι μία χαρά. Με ρώτησαν για σένα, τους είπα ότι ποτέ δεν έφτασες στον Seattle.» μου είπε απαλά. Με όλα όσα έγιναν το ξέχασα τελείως, αλλά ένιωσα μία ατελείωτη ανακούφιση όταν μου είπε πως όλα είναι εντάξει. «Iris τους σκότωσες τους λύκους;» με ρώτησε ο Kristoff εβέβαιος. «Όχι, όχι όλους τουλάχιστον. Και μιας και αναφέρθηκες σε αυτό, θέλω να είμαστε σε ετοιμότητα ο αδερφός της Amanda σίγουρα θα πάρει εκδίκηση.» τους είπα και του Stark του έπεσε το κουτάλι. «Η Amanda δεν έχει αδερφό..» είπε αναστατωμένος. «Από ότι φαίνεται έχει.» του είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του. «Jake, θέλω να με φέρεις σε επαφή με άλλες αγέλες της περιοχής. Έμπιστες αγέλες. Σίγουρα θα χρειαστούμε βοήθεια. Είμαστε σε πόλεμο..» του είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του θετικά. «Μην είσαι υπερβολική Iris, είμαστε πολλοί περισσότεροι από ότι εκείνοι.» μου είπε ο Stark. «Είπα κάτι..» του είπα και εκείνος δεν έφερε αντίρηση.
    «Ορίστε..» μου είπε γλυκά και μου έδωσε το πιάτο με τα πανκέικς. «Ευχαριστώ..» του είπα και άρχισα να τρώω. «Όταν τελειώσεις θέλεις να πάμε μία βόλτα;» με ρώτησε. «Ναι, τώρα άσε με να φάω..» του είπα και σταμάτησε να μιλάει. 
     Μόλις έφαγα και το τελευταίο κομματάκι, σηκώθηκα και ο Stark με πήρε πάλι από το χέρι και βγήκαμε έξω από το σπίτι. Με πήγε προς το ποτάμι και με σήκωσε στην αγκαλιά του. «Που ακριβώς πάμε;» τον ρώτησα καθώς μπήκε μέσα στο νερό. Αν δεν κάνω λάθος πλησίαζαν Χριστούγεννα και η θερμοκρασία είχε φτάσει κάτω από 0 βαθμούς, αλλά δεν φάνηκε να έχει κάποιο πρόβλημα με αυτό. «Θα δεις..» μου είπε καθώς έμπαινε όλο και πιο πολύ μέσα στο νερό. Όταν φτάσαμε στα βράχια σκαρφαλώσαμε στην κορυφή. «Ακόμα δεν κατάλαβα τον λόγο που με έφερες εδώ πάνω..» του είπα απαλά. «Με όλα αυτά που έγιναν, νόμιζα πως σε έχασα για πάντα, το θέμα είναι ότι αυτή την φορά δεν ένιωσα κανέναν πόνο, μόνο ένα κενό που ήξερα πως κανείς δεν μπορεί να καλύψει. Μακάρι να ένιωθα πόνο. Όταν σε είδα ξαπλωμένη στο έδαφος με το ζόρι μιλούσες, νόμιζα πως σε έχανα πάλι, πάνω που σε βρήκα. Δεν θέλω να το ξαναζήσω αυτό Iris..» μου είπε απαλά αλλά όσο μιλούσε εμένα με μπέρδευε ακόμα περισσότερο. «Δεν καταλαβαίνω που το πας. Και όπως και να εχει αν είναι να πεθάνω, θα πεθάνω ότι και να κάνεις..» του είπα και μου χαμογέλασε λυπημένος. «Το ξέρω, αυτό. Επίσης όμως ξέρω πως οι σχέσεις μας μέχρι στιγμής δεν ήταν καλές και φταίω εγώ πιο πολύ και θέλω να επανορθώσω. Θέλω να είμαι μαζί σου με κάθε δυνατό τρόπο..» μου είπε γλυκά και χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου. «Μα είσαι μαζί μου με κάθε δυνατό τρόπο, είσαι η αδερφή ψυχή μου..» του είπα προβληματισμένη. Σηκώθηκε όρθιος, γονάτισε και έβγαλε ένα κόκκινο κουτάκι από την τσέπη του. Ένιωσα το σαγόνι μου να πέφτει στο πάτωμα. «Iris Elizabeth Collins θέλω να είμαι μαζί σου για πάντα και κάθε μέρα του για πάντα, σε παρακαλώ..πες ναι..σου υπόσχομαι πως δεν θα το μετανιώσεις ποτέ σου..» μου είπε και με ειλικρίνεια, αλλά εγώ έμεινα εκεί να τον κοιτάω έκπληκτοι. Αν ήθελα να είμαι μαζί του; Ναι. Για πάντα; Για πάντα. Αλλά να τον παντρευτώ; Δεν είμαι ούτε 18. «Αρχίζω να πιάνομαι..» μουρμούρισε αλλά εγώ συνέχισα να τον κοιτάω. Ναι ή όχι; Άντε Iris απάντησε του. «Λυπάμαι Stark, αλλά προφανώς θα πρέπει να με ανεχτείς περισσότερο καιρό από ότι ελπίζεις και να ξέρεις πως όταν είμαι κουρασμένη ροχαλίζω. Και συχαίνομαι το μπρόκολο..» του είπα και ένα λαμπερό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. 
   «Τι πάει να πει αυτό;» με ρώτησε, τα καταγάλανα μάτια του έλαμπαν. «Ναι. Ναι θα σε παντρευτώ...» του είπα, πήρα το δαχτυλίδι και το φόρεσα. Τώρα που το πρόσεξα και λίγο καλύτερα είναι τόσο όμορφο και φαίνεται πανάκριβο. Σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω και εκείνος με άρπαξε και με φίλησε. Πονούσε λίγο το χέρι μου, αλλά δεν με ένοιαζε, ήμουν μαζί του και τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. «Iris Elizabeth Stewart. Μου αρέσει..» του είπα και εκείνος με ξαναφίλησε. Πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο ευτυχισμένο, πρώτη φορά ένιωθα τόσο ευτυχισμένη επειδή κάποιος άλλος ήταν ευτυχισμένος. «Αλλά ο γάμος θα γίνει αφού τελειώσουμε με αυτή την ιστορία.» του είπα αυστηρά. «Ότι πει η γυναίκα μου...» είπε κοιτάζοντας με μέσα στα μάτια. 
     Κάθε φορά που το έκανε αυτό ένιωθα πως κοιτούσε πιο βαθιά από τα μάτια μου, πως μπορούσε να δει την ψυχή μου, τις σκέψεις μου, έβλεπε τον πραγματικό που εαυτό. «Σε βλέπω...» μου ψιθύρισε λες και ήξερε τι σκεφτόμουν. «Και εγώ σε βλέπω..» του είπα καθώς χανόμουν μέσα του.