The Mark.

The Awakening.

     Μόλις επέστρεψε με τα ρούχα μου τα άφησε στα πόδια μου και μετά επέστρεψε στο σπίτι. Έκλεισα ταμ άτια μου και με φαντάστικα σαν άνθρωπο και αμέσως άρχισα να αλλάζω. Δεν με πόνεσε όπως στην αρχή όμως ακόμα πονούσε. Όταν ολοκληρώθηκε η αλλαγή, φόρεσα τα ρούχα που μου άφησε και πήγα προς το σπίτι. Όταν μπήκα μέσα ήταν το ίδιο σιωπηλό όπως και πριν. «Jake;» τον φώναξα και πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου. «Που είναι ο Stark;» τον ρώτησα. «Ακολούθησε με.» μου είπε και άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες. Το σπίτι έχει πέντε ορόφους, αλλά μάλλον είναι λογική από την στιγμή που μένει όλη η αγέλη εδώ, θα χρειάζονται πολλά δωμάτια. «Στο τέλος του διαδρόμου..» μου είπε όταν φτάσαμε στο τέλος τις σκάλας του πέμπτου ορόφου. Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και συνέχισα. 
    Πήρα μία βαθιά ανάσα και άνοιξα την πόρτα. Το δωμάτιο είχε μία περίεργη ατμόσφαιρα, που προκαλούσε ρίγη. Κοίταξα στον Stark και τότε ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Τα μάτια του ήταν κλειστά και ήταν πιο χλωμός από ότι συνήθως. Τα τραύματα του είχαν καθαριστεί, αλλά είχαν μείνει μεγάλα σημάδια. Τελικά ήταν όντως αργά. «Λυπάμαι τόσο πολύ..» του είπα και έκατσα δίπλα του. «Μακάρι να μην ερχόσουν ποτέ μαζί μου, μακάρι να μην ερχόμουν ποτέ μαζί σου..» συνέχισα και πήρα το χέρι του μέσα στα δικά μου. «Δεν το περίμενες αυτό έτσι; Δεν περίμενες πως θα πεθάνεις..» του είπα και τα μάτια μου πλημμύρισαν με δάκρυα. «Και ούτε που πρόλαβα να σου πω πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν θα στο έλεγα όμως. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μοιράζονται τον εαυτό τους με άλλους πέρα από τις τυπικές σχέσεις..» του είπα. Μακάρι να με άκουγε, μακάρι να ξυπνούσε. «Συγνώμη.» του ψιθύρισα. Έσκυψα σιγά σιγά από πάνω του και τον φίλησα απαλά, για πρώτη και τελευταία φορά. Κράτησα το πρόσωπο του με τα χέρια μου και το κοίταξα για μία τελευταία φορά. Και τι δεν θα έδινα για να έβλεπα αυτά τα μάτια και πάλι. Αλλά είχε φύγει. 
    Έπειτα, αφού έμεινα λίγο μαζί του, σηκώθηκα από δίπλα του και πήγα να φύγω, αλλά τότε άκουσα μία φωνή να φωνάζει το όνομα μου και πετάχτηκα στον τοίχο ουρλιάζοντας. Κοίταξα προς τον Stark και στεκόταν μπροστά μου. Με το χρώμα να έχει επιστρέψει στο πρόσωπο του, με τα τραύματα του να έχουν εξαφανιστεί, εκτός από το σημάδι από τα δόντια μου στον δεξί ώμο του. «Stark;» αναφώνησα αλλά τότε μπήκε μέσα ο Jake μαζί με δύο μέλη της αγέλης. «Τι έγινε;» ρώτησε σαστισμένος και τα μάτια του από εμένα πήγαν στον Stark. «Είναι ζωντανός;» ρώτησε έκπληκτος. «ΈΞΩ.» του φώναξα αλλά εκείνος με προσπέρασε και πλησίασε τον Stark. «ΕΊΠΑ ΈΞΩ!» του είπα και αυτή την φορά η φωνή μου πήρε μία άλλη χροιά. Πιο επιτακτική, πιο αυστηρή, πιο απόλυτη. Αμέσως κοκάλωσε έκανε μεταβολή και έφυγαν από το δωμάτιο. Μόλις μείναμε μόνοι μας, όρμησα στον Stark κλαίγοντας. «Είσαι ζωντανός.» του είπα μέσα στους λυγμούς μου και τον αγκάλιασα. Στην αρχή έμεινε κοκαλωμένος αλλά μετά τα χέρια του τυλίχτηκαν σφιχτά γύρω μου και με κόλλησε με δύναμη πάνω του. «Δεν το πιστεύω..»του είπα σφίγκοντας τον όλο και πιο πολύ. «Δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται..» είπα καθώς απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του για να τον κοιτάξω. «Τι έγινε;» με ρώτησε μπερδμένος. «Δεν θυμάσαι;» τον ρώτησα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του. «Στο Seattle μας έπιασαν ο Jake και η αγέλη. Εσένα σε φυλάκισαν και εμένα με έδεσαν. Ο Jake μου είπε ότι έχω αίμα λύκου, αλλά επειδή είμαι βρυκόλακας πρέπει να πεθάνω, γιατι ως γνωστόν δεν είναι δυνατόν αυτό. Έτσι με πυροβόλησε και επέστρεψα ως Luna όπως με αποκαλεί. Όταν τον ρώτησα που είσαι που είπε να τον ακολουθήσω και με οδήγησε στο κελί σου. Είχες παλέψει μαζί του για να μπορέσεις να με βρεις, αλλά για κακή σου τύχη ήταν πιο δυνατός, έτσι σχεδόν σε σκότωσε, όταν σε βρήκα ήλπιζα να μην έχεις πεθάνει έτσι σε δάγκωσα με την ελπίδα πως ίσως είχα την δύναμη να σε βοηθήσω.» του είπα με λίγα λόγια και με κοίταξε σοκαρισμένος. 
   «Πέθανες και γύρισες σαν λύκος;» με ρώτησε. «Υποθέτω πως ναι..»του απάντησα απαλά. «Και εγώ πέθανα και ξύπνησα; Αλλά τι είμαι τώρα; Βρυκόλακας; Λυκάνθρωπος; Ή άνθρωπος» με ρώτησε μπερδεμένος. «Που έχεις το σημάδι σου;» τον ρώτησα και εκείνος σήκωσε την μπλούζα του και το σημάδι ήταν ακόμα στην πλάτη του αλλά ήταν μαύρο, κατάμαυρο και ολοκληρωμένο. «Έχεις ακόμα το σημάδι..» του είπα χαμηλόφωνα. «Άρα είμαι ακόμα βρυκόλακας;» με ρώτησε. «Δεν ξέρω. Και εγώ είμαι λυκάνθρωπος αλλά η θεά δεν μου αφαίρεσε την ευλογία της. Το σημάδι μου είναι ακριβώς όπως πριν..» του είπα και εκείνος με κοίταξε προβληματισμένος. «Δειψάς; Θες αίμα;» τον ρώτησα. Αν είναι βρυκόλακας θα δειψάει, έστω και λίγο, οι βρυκόλακες πάντα δειψάνε. «Όχι, ούτε λίγο..» μου είπε και εγώ του χαμογέλασα. Τα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά μου και τότε πρόσεξα πως τον είχα κατακλείσει τόσα συναισθήματα. Λύπη, φόβος, χαρά θυμός. Και τότε τα μάτια του έγιναν κατάμαυρα, και αμέσως μετά κόκκινα, έτρεμε ολόκληρος από οργή. «Stark ηρέμησε..» του είπα παίρνοντας θέση άμυνας. Και τότε η βόμβα έσκασε και ένα ουρλιαχό βγήκε από το στόμα του και έπεσε με δύναμη στο πάτωμα. Μπορούσα να ακούσω τα κόκαλα του να σπάνε. Άλλαζε σε λύκο. Αυτόματα έκλεισα τα μάτια μου και με φαντάστηκα σαν λύκο και όταν τα άνοιξα είχα πάλι αυτό το λευκό τρίχωμα και τα ρούχα μου ήταν σκισμένα ενώ είχα σπάσει το τραπέζι -καταλάθος-. Εκείνητην στιγμή ο Jake μπήκε μέσα στο δωμάτιο με ακόμα περισσότερους λυκανθρώπους. Τα μάτια του πήγαν κατευθείαν στον Stark ο οποίος είχε κουλουριαστεί στο πάτωμα βογκώντας. Κοίταξα τον Jake και προσπάθησα να του πω να φύγει, αλλά δεν είχε αλλάξει σε λύκο και δεν μπορούσα να μπω στο μυαλό του. Όταν κοίταξα πάλι στον Stark είχε εξαφανιστεί και μπροστά μου στεκόταν ένας μαύρος σαν το κάρβουνο τεράστιος λύκος. 
     Χωρίς να προλάβω να αντιδράσω ο Stark γρύλισε δυνατά και έτρεξε προς το παράθυρο, όρμησε κατά πάνω του και έπεσε στο κενό. ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟΕΜΈΝΟ ΠΈΜΠΤΟ ΌΡΟΦΟ. Πήρα μία βαθιά ανάσα και έτρεξα πίσω του. «Stark σταμάτα σε παρακαλώ.» του είπα καθώς έτρεχα ακριβώς δίπλα του. Δεν περίμενε πως θα τον φτάσω, αλλά σαν Luna ήμουν πολύ πιο δυνατή. «Iris; Τι μου έκανες;» ούρλιαξε εξοργισμένος. «Σε έσωσα!» του απάντησα εκνευρισμένη. Συνέχισε όμως να τρέχει ακόμα περισσότερο, με αγνόησε τελείως. «ΣΤΑΜΆΤΑ ΑΜΈΣΩΣ!» του είπα και εκείνος σταμάτησε απότομα. Τότε άκουγα λύκος να μας πλησιάζουν, ήταν εφτά και ο ένας από αυτούς είναι ο Jake. Κοίταξα τον Stark ο οποίος τώρα με πλησίαζε. «Stark σταμάτα αμέσως, ηρέμησε. Πάρε τον έλεγχο, δεν είσαι ο εαυτός σου!» του είπα αλλά εκείνος συνέχισε να με πλησιάζει. «Γιατί δεν με υπακούει; Πριν έπιασε!»  είπα στον Jake. «Δεν σε υπακούει επειδή είναι ένας Alpha.»  μου είπε με δέος και εγώ γύρισα να κοιτάξω πάλι στον Stark ο οποίος όμρησε κατά πάνω μου και ίσα που πρόλαβα να απομακρυνθώ. Αυτή την φορά ήταν η σειρά μου. Έτρεξα προς το μέρος του με όλη μου την ορμή προς τα πάνω του και τα δόντια μου βυθίστηκαν βαθιά στον λαιμό του και ούρλιαξε. Και εκεί που περίμενα πως επιτέλους θα ηρεμήσει τα μάτια του έγιναν πάλι κόκκινα και το πόδι του χτύπησε με δύναμη το κεφάλι μου και έπεσα προς τα πίσω. «Χρειάζεσαι βοήθεια Luna;» με ρώτησε ο Jake ανήσυχος αλλά δεν είχα χρόνο για να του απάντησω. Σηκώθηκα βιαστικά και κοίταξα τον Stark έτοιμο να μου επιτεθεί πάλι. «Terra!» αναφώνησα και τότε οι ρίζες των δέντρων τυλίχτηκαν γύρω από τα πόδια του και δεν τον άφηναν να κουνηθεί χιλιοστό. Τελικά μαζί με το σημάδι μου είχαν μείνει και οι δυνάμεις μου. Κοίταξα τον Stark που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να σπάσεις τις ρίζες όσο όμως προσπαθούσε τόσο περισσότερο τον τύληγαν. «Aqua.» φώναξα και άρχισε να τρέχει καταρακτωδώς. «Iris τι κάνεις;» με ρώτησε ο Jake σοκαρισμένος. «Βοηθάω την κατάσταση.» του είπα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον Stark. 
     Για καλή μου τύχη άρχισε να ηρεμεί και πάλι, σταμάτησε να τρέμει και τα μάτια του έγιναν πάλι αυτό το πανέμορφο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας που είχα ερωτευτεί. Σιγά σιγά άρχισε να αλλάζει σε άνθρωπος μέχρι που στο τέλος ήταν ξαπλωμένος στο χώμα, λερωμένος και γυμνός κλαίγωντας με λυγμούς, κάθε ίχνος θυμού είχε εξαφανιστεί. «Πήγαινε και φέρε μερικά ζεστά ρούχα και παπούτσια...» είπα στον Jake και έφυγαν τρέχοντας όλοι τους. Όταν μείναμε μόνοι μας, πλησίασα τον Stark και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει. «Λυπάμαι τόσο πολύ Iris, δεν ήθελα να σε πληγώσω, δεν ξέρω γιατί θύμωσα μαζί σου..» είπε με τα δάκρυα να κυλάν ποτάμι από τα μάτια του. Ήταν σε σοκ. Έκλεισα τα μάτια μου και με φαντάστικα σαν άνθρωπο και άλλαξα. Ήμουν ολόγυμνη μπροστά του, αλλά πραγματικά δεν με ένοιαζε, έπρεπε να τον βοηθήσω. «Satis.» είπα χαμηλόφωνα και οι ρίζες τον απελευθέρωσαν ενώ σταμάτησε να βρέχει. Τα μάτια του είχαν καρφωθεί στα δικά μου. «Αν δεν είχα άλλη επιλογή δεν θα σε δάγκωνα ποτέ.» του είπα καθώς τον πλησίασα ακόμα περισσότερο. «Γιατί θύμωσα τόσο πολύ όταν προσπάθησες να με κοντρολάρεις;» με ρώτησε. «Επειδή είσαι ένας Alpha, πέρα από λύκος.» του είπα και με κοίταξε μπερδεμένος. «Θα σου εξηγήσω όταν γυρίσουμε..» του είπα και τότε έφτασε ο Jake με τα ρούχα. Τα άφησε και έφυγε χωρίς να πει κουβέντα. 
    Έδωσα τα ρούχα στον Stark και μετά άρχισα να ντύνομαι και εγώ, δεν κρύωνα ιδιαίτερα, ένα από τα καλά του να είσαι λυκάνθρωπος, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να είμαι γυμνή. «Πρέπει να επιστρέψουμε..» του είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. 
    Στον δρόμο ήμασταν και οι δύο σιωπηλοί, όταν φτάσαμε στο σπίτι για πρώτη φορά είδα κόσμο και να γίνεται φασαρία. Ο Jake με πλησίασε ενθουσιασμένος. «Luna πρέπει να σε συστήσω στην αγέλη.» μου είπε. «Σε λίγο, πρέπει να τακτοποιήσω κάτι πρώτα.» του είπα και ανεβήκαμε με τον Stark τις σκάλες. Επειδή δεν ήξερα ποιο δωμάτιο ανήκει σε ποιον πήγαμε σε αυτό που είχαν στον Stark. Ήταν σχεδόν καταστραμένο. «Σίγουρα έχεις πολλές απορίες.» του είπα. «Αλλά ούτε εγώ ξέρω πολλά, δεν είμαι ούτε μία μέρα λύκος. «Μπορώ όμως να σου πω όσα ξέρω.» του είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του. «Λοιπόν, οι λυκάνθρωποι δεν αλλάζουν κάθε πανσέληνο ως γνωστόν από τους μύθους, αλλά όποτε θέλουν. Μόνο η πρώτη αλλαγή γίνεται την πανσέληνο. Μπορούμε να επικοινωνούμε με το δεσμό που έχει κάθε αγέλη. Για να μπορώ να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου προφανώς μπορείς και εσύ γιατί έχεις ακόμα το σημάδι. Για να αλλάξεις από άνθρωπο σε λύκο πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου και να φανταστείς τον εαυτό σου σαν λύκο και για να γίνεις άνθρωπος το αντίθετο. Όσο για το ότι είσαι Alpha σημαίνει πως είσαι αρχηγός μίας αγέλης, μόνο που εσύ δεν έχεις κάποια αγέλη και αυτό είναι το περίεργο. Και εγώ είμαι η Luna δηλαδή η αρχηγός αυτής της αγέλης.» του είπα συνοπτικά. «Πως γίνεται να είμαι Alpha ενώ δεν έχω αγέλη; Και πως γίνεται από βρυκόλακας να γίνω λυκάνθρωπος δεν γίνεται αυτό.» μου είπε ανέκφραστος. «Δεν ξέρω γιατί είσαι ένας Alpha, αλλά όσο για το δεύτερο έχω μία θεωρία. Όταν σε δάγκωσα πέθαινες, αυτό σημαίνει πως ο βρύκολακας πέθανε μαζί σου, γιατί το δάγκωμα των λυκανθρώπων είναι θανατηφόρο για τους νέους βρυκόλακες. Έτσι σε δάγκωσα προσπαθώντας να σε σώσω, να σώσω τον ανθρώπινο εαυτό σου. Έτσι έγινες λυκάνθρωπος.» του είπα και απλά κούνησε το κεφάλι του. Έμεινα εκεί να τον κοιτάζω, να πονάει και να βασανίζεται, μπορούσα να νιώσω την εσωτερική του μάχη. «Σε παρακαλώ, μίλησε μου..» του είπα αγανακτησμένη. «Θέλω να μείνω μόνος μου.» μου είπε απότομα. «Stark σε παρακαλώ...» του είπα αλλά εκείνος με σταμάτησε. «Έξω!» μου φώναξε και προφανώς, χρησιμοποίησε την φωνή του Alpha και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. 
    Βγήκα από το δωμάτιο θυμωμένη και πληγωμένη ταυτόχρονα. Πως τολμούσε να με μου μιλάει με τόση ασέβεια. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ένιωθα τόσο προσβεβλημένη, λες και είμαι καμιά βασίλισσα, αλλά προφανώς σαν Luna είμαι κάτι τέτοιο. Ηλίθια ιεραρχία των λύκων. Κατέβηκα βιαστικά κάτω και ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο σαλόνι. Καλά εντάξει υποθέτω όχι όλοι, αλλά μόνο 7 άτομα. «Iris από εδώ ο Seth προπονητής» είπε και μου έδειξε τον τύπο που καθόταν δίπλα του. Ήταν στο ίδιο υψος με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια. «Αυτός είναι ο Kristoff είναι ο τρίτος σε ιεραρχία και πολύ καλός μου φίλος.» είπε και μου έδειξε αυτόν δίπλα από τον Seth. Ήταν λίγο πιο ψηλός με σκούρα μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. «Αυτοί είναι τα δύδιμα Ivan και Demetri. Οι καλύτεροι πολεπιστές μας.» είπε και μου έδειξε τα δύο αγόρια. Ήταν πιο μικροί σε ηλικία από τους υπόλοιπους, αλλά φαινόταν αρκετά σκληραγωγημένοι και φαινόταν από μικρές ουλές στο δέρμα τους. «Αυτός είναι ο πατέρας του Seth, πρώην Alpha στην αγέλη του Silver Moon. Θα σε βοηθήσει πολύ με τον ρόλο σου ως Luna.» είπε και μου έδειξε έναν άντρα. Ήταν τουλάχιστον τριάντα χρονών, ψηλός και γυμνασμένος με καστανά μαλλιά και μάτια. «Και τέλος ο γιατρός της αγέλης και το τέρι του. Igor Ivaskov και Lissa Ivaskov.» είπε και μου έδειξε ένα αγόρι περίπου στην ηλικία μου, μικροκαμωμένο σχετικά με όλους τους υπόλοιπους και μία πανέμορφη κοπέλα με κατακόκκινα σαν φωτιά μαλλιά δίπλα του. Αυτή η γνωριμία μου δημιούργησε κι άλλες ερωτήσεις. «Παιδιά αυτή είναι η Iris Collins. Η Luna από την μέρα που γεννήθηκε.» είπε και όλοι με κοίταξαν με σεβασμό. «Χαίρομαι που σας γνωρίζω παιδιά.» του είπα και τους χαμογέλασα. 
     «Όλοι μας σε δεχόμαστε σαν Luna αυτής της αγέλης και υποσχόμαστε να σε υπακούουμε και να σε ακολουθούμε σε κάθε σου βήμα. Δεν θα κινδυνεύεις ποτέ.» είπε ο Kristoff και όλοι τους υποκλίθηκαν. Τους χαμογέλασα για μία ακόφη φορά και μετά στράφηκα στον Jake. «Μπορώ να σου πω;» του είπα και εκείνος έκανε νόημα στους άλλους και έφυγαν. «Τι έγινε;» με ρώτησε. «Έχω ακόμα πολλές ερωτήσεις.» του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε. «Πάντα γεμάτη απορίες ε Iris;» μου είπε και χαχάνισε καθώς ξάπλωσε στον καναπέ. «Δεν γίνεσαι κάθε μέρα λυκάνθρωπος.» του είπα και γέλασα. «Έχεις δίκιο. Τι θες να μάθεις;» με ρώτησε. «Να πριν είπες κάτι για τον Igor και την Lissa.» του είπα και αμέσως κατάλαβε. «Θες να μάθεις τι είναι τέρι έτσι;» με ρώτησε και εγώ κούνησα θετικά το κεφάλι μου. «Λοιπόν, κάθε λυκάνθρωπος, υπάρχει γιατί κάπου εκέι έξω υπάρχει και το τέρι του, το άλλο του μισό. Για τους κοινούς λυκανθρώπους είναι πιο δύσκολο να βρουν το τέρι τους από την στιγμή που δεν ταξιδεύουν και πολύ σε αντίθεση με τον Alpha/Luna και τους υπόλοιπους στην ιεραρχία. Όταν βρίσκεις το τέρι σου το καταλαβαίνεις κατευθείαν. Δεν είναι η αγάπη που σας συνδέει, δεν υπάρχει πάντα τέτοιου είδους συναίσθημα, αυτό που σε κάνει να το καταλάβεις είναι τρία πράγματα. Πρώτον η κτητικότητα που νιώθεις για το άτομο του. Δεν θες να είναι κοντά σε άλλους άντρες αν είναι γυναίκα και το αντίθετο για άντρα. Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο έντονα για μία Luna και έναν Alpha, όλα είναι πιό έντονα. Δεύτερον υπάρχει ένας δεσμός μεταξύ τους. Για παράδειγμα μπορεί να μην έχουν ολοκληρώσει την ένωση αλλά νιώθουν τα συναισθήματα του άλλου, αν είναι θυμωμένος, πληγωμένος, χαρούμενος, αν βρίσκεται σε κίνδυνο. Και τρίτον είναι τα σημάδια. Συνήθως είναι δύο μικρές σταγόνες, ή κάποιο αστέρι ή φεγγάρι, δεν έχει σημασία το σχήμα.» μου είπε και ένιωσα το αίμα να φεύγει από το σώμα μου. Ο Stark σκέφτηκα κατευθείαν και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.