The Mark.

Τα 7 στοιχεία.

   Το μάθημα, όντως μου άρεσε, ήταν πολύ ενδιαφέρον και δεν είχα ιδέα πως υπήρχαν τόσο ενδιαφέροντα ποιήματα, κάθε φορά που έβλεπα την μαμά μου να διαβάζει ένιωθα να κλείνουν τα μάτια μου από την βαρεμάρα, όμως τώρα καταλαβαίνω γιατί διάβαζε με τις ώρες.  «Πως σου φάνηκε το μάθημα;» με ρώτησε η Sierra καθώς βγαίναμε από την τάξη. «Ήταν ενδιαφέρον..» της είπα καθώς σκεφτόμουν το παλιό μου σχολείο, σήμερα θα επιστρέφαμε από την εκδομή, σε λίγη ώρα βασικά. «Τίποτα ενδιαφέρον σήμερα;» με ρώτησε καθώς πηγαίναμε στα ντουλαπάκια μας για να πάρουμε τα βιβλία για το επόμενο μάθημα. «Μπα, τίποτα ακόμα, γνώρισα μερικά παιδιά. Α, και τον Stark Stewart.» της είπα και κοκάλωσε δίπλα μου. «Κάτσε ποιον Stark; Τον γνωστό; Από την ομάδα ράγκμπι; Τον πιο sexy μαθητή στην ιστορία των μαθητών;» με ρώτησε ενώ με το ζόρι συγκρατούσε την φωνή της χαμηλή. «Ναι αυτόν, για την ακρίβεια έπεσα πάνω του με βοήθησε με τα πράγμα μου μου είπε πως έχω ωραίο πιάσιμο και ότι πρώτη φορά γνωρίζει κορίτσι που ξέρει από ράγκμπι και ότι είναι σίγουρος πως θα μου αρέσει το μάθημα..» της είπα και το σαγόνι της παραλίγο να αγγίξει το πάτωμα. 
     «Μου κάνεις πλάκα!» αναφώνησε. «Δεν είναι τόσο φοβερό. Δεν είναι και τόσο θεός πια..» της είπα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου. «Δεν είσαι καλά. Είναι...τέλειος.» είπε.  «Δεν μου αρέσει και πολύ..» της είπα καθώς ξεκλείδωσα το ντουλάπι μου και έβγαλα τα βιβλία χημείας. «Καλά κρίμα, γιατί σε κοιτάει αυτή την στιγμή...» μου είπε και εγώ γύρισα και κοίταξα πίσω μου και είδα τον Stark να μιλάει με τον Travis και να με κοιτάει. «Περίεργο..» μουρμούρισα καθώς έκλεισα το ντουλάπι μου. «Μην μου πεις πως δεν σε ενδιαφέρει..» μου είπε κοιτάζοντας με με επιμονή. «Καθόλου...δεν είμαι για τέτοιου είδος αγοριού..» της είπα και εκείνη χαμογέλασε. «Κρίμα..γιατί έρχεται προς το μέρος μας...» μου είπε και την κοίταξα με τα μάτια μου να ανοίγουν διάπλατα. «Stark Stewart, το θεώρησα αγένεια να μην γνωρίζεις το όνομα μου.» μου είπε και γύρισα και τον κοίταξα σε κατάσταση σοκ. Τα μάτια του επεξεργαζόταν το πρόσωπο μου με πολύ ένταση. «Iris Collins, χάρηκα για την γνωριμία Stark.» του είπα και εκείνος απλά κούνησε το κεφάλι του, δεν ξέρω καν αν εννοούσε κάτι με αυτό. «Μήπως θες να σε πάω στο επόμενο μάθημα σου;» με ρώτησε με φιλικό τόνο. «Για την ακρίβεια η Sierra...» πήγα να πω αλλά όταν κοίταξα δίπλα μου η Sierra είχε εξαφανιστεί από δίπλα μου. «Πιστεύω πως ναι..» του είπα και εκείνος χαμογέλασε. «Έχω χημεία..» του είπα και εκείνος ξεκίνησε να περπατάει μαζί μου. «Λοιπόν, είσαι η καινούρια ε;» με ρώτησε. Λες και δεν το ήξερε. «Ναι...με την ιδιαιτερότητα...εγώ είμαι αυτή..» του είπα και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει. «Ποια ιδιαιτερότητα;» με ρώτησε όλο περιέργεια. «Το σημάδι μου είναι χρυσό..» του είπα και εκείνος χαχάνισε. «Νομίζω πως κάνεις κάποιο λάθος...» μου είπε χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου. 
      «Το είδα στον καθρέφτη..» του είπα και το ύφος του σοβάρεψε αμέσως. «Έχεις ιδέα γιατί; Ξέρεις τι χρήστης είσαι;» με ρώτησε προβληματισμένος. «Τι χρήστης να είμαι δηλαδή; Αν με ρωτάς αν καπνίζω ή αν παίρνω ναρκωτικά..εμ όχι..» του είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Όχι εννοώ, αν μπορείς ξέρεις ποιο στοιχείο σου ανήκει. Η γη; Το νερό; Ο αέρας; Η Φωτιά; Το πνεύμα; Τηλεπάθεια; Τηλεμετακίνηση;» με ρώτησε. «Για την ακρίβεια πριν...έρθω εδώ...κάτι έκανε με κάτι ρίζες..δεν είμαι σίγουρη αν το έκανα εγώ για να είμαι ειλικρινής.» του είπα χαμηλόφωνα. Δεν είχα ιδέα γιατί του μιλούσα για αυτό. Μισή μέρα έχω εδώ και είναι λες και είμαι χρόνια. «Αυτό σημαίνει πως είσαι χρήστης γης. Άρα το σημάδι σου πρέπει να είναι καφέ και στο τέλος πράσινο εφόσον ολοκληρώσεις την εκπαίδευση σου και γίνεις ενήλικη βρυκόλακας.» μου είπε αλλά άρχισα να εκνευρίζομαι. «Το σημάδι μου είναι χρυσό..ούτε καφέ προς πράσινο ούτε τίποτα..» του είπα θυμωμένη. «Κοίτα, έχω κενό τώρα..μπορώ να πάω στην βιβλιοθήκη να το ψάξω, αν θες..» μου είπε και εγώ τον κοίταξα ανασηκώνοντας το φρύδι μου -κλασσική ειρωνική αντίδραση-. «Με το ζόρι που σε ξέρω. Δεν ξέρω αν θέλω να ανακατευτείς..» του είπα και εκείνος με κοίταξε χαμογελώντας. «Δεν το κάνω για σένα, απλά μου φαίνεται περίεργο. Πες πως ικανοποιώ τις απορίες μου.» μου είπε χαμογελώντας ακόμα περισσότερο. «Είσαι μπελάς..» του είπα κοιτάζοντας όλο ευθεία, αλλά δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω. «Είσαι πάντα τόσο απότομη;» με ρώτησε χαχανίζοντας. «Εσύ πάντα την πέφτεις στις καινούριες;» τον ρώτησα και του κόπηκε το γέλιο στην μέση. 
    «Ποτέ. Δεν σου την πέφτω, ούτε που σε ξέρω, απλά βοηθάω!» είπε προσβεβλημένος. «Καλά τότε ευχαριστώ, αλλά δεν χρειάζεται, δεν ξέρω καν πόσο θα κάτσω εδώ. Απλά κάνω την χάρη στην Samantha.» του είπα και εκείνος σταμάτησε μπροστά από την αίθουσα της χημείας. «Δώσε μας μία ευκαιρία Iris Collins.» είπε χαμογελώντας. «Έχω μάθημα..» του είπα και πήγα να ανοίξω την πόρτα. «Μόλις τελειώσεις έλα να με βρεις στην βιβλιοθήκη.» μου είπε και έφυγε. Τι ψώνιο. Σκέφτηκα καθώς μπήκα μέσα στην αίθουσα. Για καλή μου τύχη δεν είχα αργήσει. 
     Κάπως έτσι κύλησε το σχολικό πρόγραμμα μου, γνώρισα μερικά παιδιά ακόμα όπως για παράδειγμα τον Ben, τον αδερφό της Sierra, καταπληκτικός και πολύ όμορφος. Είμαστε μαζί στην έκθεση και στην άλγεβρα. Μόλις χτύπησε το κουδούνι για την λήξη του σχολικού ωραρίου, άφησα τα πράγματα μου στο ντουλαπάκι και ξεκίνησα για την βιβλιοθήκη. Ήθελα πάρα πολύ να δω τι ακριβώς περιμένει να βγάλει σαν εποτέλεσμα. 
   Δυστυχώς όταν έφτασα στην βιβλιοθήκη, ήταν γεμάτη, όλοι είχαν έρθει να διαβάσουν, ή να μελετήσουν, ή να κοιμηθούν ξέρω γω; Χώθηκα μέσα στον κόσμο και άρχισα να τον ψάχνω. Όσο πιο μέσα έμπαινα στην βιβλιοθήκη τόσο πιο πολύ χανόμουν. «Δεν περιμένα πως θα έρθεις..» άκουσα μία φωνή από πίσω μου και γύρισα να κοιτάξω ποιος είναι. «Ναι, ούτε εγώ. Απλά ήθελα να σε κοροιδέψω με την αποτυχία σου.» του είπα και εκείνος έκανε μία αστεία γκριμάτσα και έκατσε στο τραμέζι. Είχε στοίβες βιβλίων γύρω του. «Πρόλαβες και τα διάβασες όλα αυτά; Νόμιζα ότι είχες κενό μόνο μία ώρα.» του είπα και εκείνος χαμογέλασε προφανώς με την αντίδραση μου. «Ας πούμε ότι πήρα άδεια για τις υπόλοιπες ώρες.» είπε πονηρά. «Δεν τον πσιτεύω ότι πήρες σαν δικαιολογία αυτό για να χάθεις μάθημα...» του είπα χαμογελώντας. «Θες να μάθεις τι ανακάλυψα ή όχι;» με ρώτησε και έκατσα στην καρέκλα δίπλα του. «Λοιπόν σ'ακούω..» του είπα περιμένοντας να μου πει ότι δεν είχε βρει τίποτα. «Λοιπόν, δεν βρήκα κάτι ουσιαστικό που να λέει ξεκάθαρα την περίπτωση σου. Αλλά βρήκα αυτό...» είπε και μου έδειξε μία ζωγραφία. «Έτσι είναι το σημάδι σου;» με ρώτησε. Συνέχισα να το επεξεργάζομαι μέχρι που στο τέλος κατέληξα. «Ναι, έτσι ακριβώς..» του είπα και εκείνος ξεφύσιξε. «Λοιπόν, αυτό το σημάδι είναι ένας καλός ιονός εκτός από το σημάδι της θεάς Nox. Σημαίνει πως είσαι ευλογημένη από την θεά για κάτι μεγάλο. Δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς το γιατί, δεν υπάρχει ακριβής απάντηση για αυτό. Αυτό είναι απλά ένα κομμάτι του, θα μεγαλώσει. Όμως δεν ξέρω τι ακριβώς σου προσφέρει. Δύναμη; Μπορεί..» μου είπε και εγώ έμεινα εκείνα κοιτάζω την φωτογραφία. «Πιστεύω πως θα μάθουμε σύντομα. Αλλά κανείς δεν πρέπει να το μάθει αυτό.» του είπα κλείνοντας το βιβλίο. «Γιατί όχι; Μπορεί να είσαι το νέο μέλλον μας.» μου είπε προβληματισμένος, «Μην λες βλακείες Stark, δεν είμαι το μέλλον κανενός. Δεν ξέρω καν αν έχω μέλλον εδώ. Αλλά αυτό δεν πρέπει να βρει παραέξω.» του είπα και σηκώθηκα όρθια. «Καλά όπως νομίζεις..» μου είπε βάζοντας το βιβλίο πίσω στην θέση του.  
     «Πρέπει να γυρίσω στο δωμάτιο, έχω διάβασμα..» του είπα και έκανα να φύγω. «Άσε με να σε πάω..» μου είπε και αυτόματα σηκώθηκε από την καρέκλα. «Δεν χρειάζεται..» του είπα απότομα. «Ελπίζω να μην θύμωσες μαζί μου, ακόμα δεν με γνώρισες..» μου είπε λυπημένος. «Όχι, δεν είναι αυτό, απλά πρέπει να σκεφτώ λίγο. Θα τα πούμε αύριο.» του είπα και έφυγα βιαστικά αφήνοντας τον να με κοιτάει. Λίγο έξω από το δωμάτιο μου βρήκα τον Scott. «Ει Iris..» με φώναξε μόλις με είδε. «Γειά σου Scott.» του είπα και πήγα να μπω στο δωμάτιο. «Έγινε κάτι;» με ρώτησε με ανησυχία. «Όχι απλά είμαι λίγο κουρασμένη και έχω διάβασμα, θα τα πούμε αργότερα..» του είπα και έκλεισα την πόρτα. «Που χάθηκες;» με ρώτησε η Sierra. «Ήμουν με τον Stark όταν τελείωσα το μάθημα..» της είπα καθώς ξάπλωσα στο κρεβάτι μου επιτέλους. «Πες τα μου όλα..» μου είπε και έκατσε δίπλα μου. «Απλά με πήγε μέχρι την χημεία και μέχρι τότε με ρωτούσε για το σημάδι μου μου είπε ότι θα το ψάξει και να τον συναντήσω στην βιβλιοθήκη, δεν μου είπε πολλά απλά ότι είναι καλός ιονός, ότι με προορίζει για κάτι μεγάλο η θεά.» της είπα και εκείνη με κοιτούσε λες και κρεμόταν από τα χείλη μου. «Ήσουν μαζί με τον Stark Stewart, δεν το πιστεύω..» μου είπε ενθουσιασμένη. «Δεν είναι τόσο κλειστός χαρακτήρας όσο μου είπες. Είναι πολύ φιλικός θα έλεγα αλλά μου αρέσει. Όχι έτσι όπως το κατάλαβες. Νομίζω πως θα γίνουμε καλοί φίλοι.» της είπα και εκείνη έσκασε στα γέλια. «Όχι κούκλα μου. Δεν θα προλάβεις να γίνεις φίλη μαζί του. Θα τον έχεις ερωτευτεί πιο πριν.» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι. «Για την ακρίβεια δεν είναι ο τύπος μου. Και αν κρίνω από την πρωήν του εγώ δεν γίνεται να συγκριθώ μαζί της..» της είπα και εκείνη με κοίταξε εκνευρισμένη. 
      «Μην υποτιμάς την ομορφιά σου. Και στο κάτω κάτω νομίζω πως ήδη σου αρέσει.» μου είπε. «Όχι, με τίποτα, δεν τον ξέρω ούτε μία ώρα. Το ότι ανακατεύεται με τα θέματα μου δεν τον κάνει τίποτα παραπάνω από αυτό που είναι, και σε παρακαλώ αν το συνεχίσεις αυτό καλύτερα να πάω καμία βόλτα..» της είπα εκνευρισμένη. «Καλά καλά ηρέμησε. Δεν τον θες, δεν σου αρέσει, δεν είστε φίλοι. Το έπιασα.» μου είπε και σηκώθηκε και πήγε να συνεχίσει το διάβασμα. «Καλά συγνώμη. Έχω νεύρα, δεν ξέρω γιατί. και αυτή η κάψα στον λαιμό μου...» είπα πιάνοντας επιφανειακά τον λαιμό μου. «Πεινάς. Καλά γιατί δεν μου το λες τόση ώρα;» μου είπε και πετάχτηκε όρθια. «Πεινάω; Μα πριν λίγο έφαγα μεσημεριανό..» της είπα μπερδεμένη. «Αίμα, χρειάζεσαι αίμα..» μου είπε και άνοιξε το το ντουλάπι. Είχε πολλά μπουκάλια μέσα, με αίμα προφανώς. «Έλα πάρε...δεν είναι τόσο καλό όσο το φρέσκο, αλλά κάνει την δουλειά του!» είπε και μου πέταξε το μπουκάλι. Άνοιξα το καπάκι και ήπια μία γουλιά. Αλλά ήταν κρύο, μπλιαχ. «Είναι κρύο..» είπα μόλις το κατάπια με το ζόρι. «Ζέστανε το..» μου είπε και τότε κατάλαβα τι εννοούσε. Συγκεντρώθηκα όπως τότε στο δάσος και ένιωσα την θέρμη να περνάει από τα χέρια μου στο γυάλινο μπουκάλι. Μόλις ξαναδοκίμασα ήταν πολύ πιο ωραίο. Άρχισα να πίνω, μέχρι που ένιωσα τα δόντια μου να μεγαλώνουν. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είδα το κόκκινο δαχτυλίδη γύρω από την κόρη μου να μεγαλώνει και σχεδόν όλη η καστανοπράσινη ύριδα μου είχε γίνει ένα έντονο σκούρο κόκκινο. Μόλις και η τελευταία σταγόνα έπεσε στο στόμα κατέβασα το μπουκάλι με το χέρι μου να τρέχει. «Υποτίθεται πως θα το έπινες σιγά σιγά και όχι μονορούφι..» μου είπε καθώς πέταξε το μπουκάλι στον κάδο. «Τα μάτια μου..» είπα κοιτάζοντας τα στον καθρέφτη. «Όμορφα, έτσι δεν είναι;» με ρώτησε καθώς έκατσε και πάλι στην καρέκλα. Τα έκλεισα για άλλη μία φορά και όταν τα άνοιξα ήταν πάλι κανονικά, ή τουλάχιστον σχεδόν κανονικά. Χαμογέλασα και είδα τους κοινόδοντες μου να σκεπάζουν τα κάτω δόντια μου. Είχα όντως αλλάξει. 
      «Θες βοήθεια στο διάβασμα;» με ρώτησε καθώς έβαλα έκατσα στο κρεβάτι και έβγαλα τις εργασίες μου. «Όχι ευχαριστώ. Θέλω όμως να σε ρωτήσω κάτι..» της είπα και εκείνη με κοίταξε απορημένη. «Πως καταλαβαίνεις τι χρήστης στοιχείου είσαι;» την ρώτησα. «Κοίτα, έχει να κάνει με τον εαυτό σου, τον χαρακτήρα σου, τις προτιμήσεις σου. Για παράδειγμα, πριν ευλογηθώ από την θεά, μου άρεσε το κολύμπι, ήμουν πρωταθλήτρια, είχα πάει σε πολλούς αγώνες.» μου είπε. «Ναι μόνο που εγώ, μπορώ να χειρίζομαι και την γη και την φωτιά μέχρι στιγμής..» της είπα προβληματισμένη. «Σου είχα πει ότι μπορεί αυτό να σημαίνει το σημάδι σου..» μου είπε χαμογελαστή. «Ναι, αλλά τα υπόλοιπα στοιχεία;» την ρώτησα, αλλά τι να μου πει και αυτή; Φυσικά και δεν ήξερε. «Μπορώ να σε βοηθήσω σχετικά με αυτό. Αλλά θα χρειαστούμε βοήθεια..» μου είπε. «Τι βοήθεια; Δεν θέλω να βγει παραέξω το θέμα μου..» της είπα χαμηλόφωνα λες και κάποιος μπορούσε να ακούσει την συζήτηση μας. «Μην ανησυχείς είναι πολύ καλά παιδιά όλοι τους..» είπε και εγώ την κοίταξα ανήσυχη. «Για ποιους ακριβώς μιλάμε;» την ρώτησα. «Για μένα φυσικά, χειρίζομαι το νερό. Τον αδερφό μου τον Ben, είναι χρήστης φωτιάς. Τον Scott, χρήστης πνεύματος. Την Alex, χρήστης γης. Την Nicki Connor, χρήστης αέρα. Την Abby McColton, μπορεί και χρησιμοποιεί τηλεμετακίνηση. Και τέλος τον Jim McCloud, τον κολλητό του Stark, τηλεπάθεια. Χρειαζόμαστε όλα τα στοιχεία. Και φυσικά ένα θύμα. Τον Stark..» είπε. «Άσε τον Stark έξω από αυτό, σε παρακαλώ, θα μου γίνει τσιμπούρι.» της είπα και εκείνη χαμογέλασε. «Δεν πρόκειται να χάσω την ευκαιρία να σε δω να ερωτεύεσαι με αυτόν τον θεό. Θα είμαι απλά σε μία άκρη και θα τραβάω βίντεο..» είπε και έσκασε στα γέλια. «Αλλά γιατί τον Stark;» την ρώτησα θυμωμένη. «Επειδή, νομίζω πως πεθαίνει για να σε βοηθήσει..» μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.