LUCIFER

Son Parti

Merdivenlerden atlayarak aşağı indim. Botlarımın sesleri demir merdivenlerde yankılandı. Karanlık sokak bomboş görünüyordu , yağmur kokuyordu. Siyah kapşonumu başıma geçirdim, kollarını parmak uçlarıma kadar çekip kulaklıklarımı taktım. Sesi sonuna kadar açıp "runaway" dinleyerek hızlı adımlarla yürüdüm. Gece yeni başlıyordu ve bu sefer ben yalnız olmayacaktım.

Arkadaş edinmek benim için hiçbir

zaman kolay olmadı. Fakat ilginç bir şekilde son haftalarda şans benden yanaydı. Şimdi ise bir partiye davetliyim. Şu içinde hap , ucuz içki ve her oda da bir çiftin haltlar yediği türlerden. Düşüncelere dalmış yürürken müzik kesildi ve ekranda aramayı gördüm.Arayan ispanyolca sınıfımdan Angelicaydı. Telefonu açıp en sevimli ses tonumla geliyorumm dedim. Böyle şeyler bana göre değildi ancak yanlızlıktan sıkılmıştım ve ...

Ve yine o his. Arkamda biri varmişçasına hızla döndüm. Kimse yoktu. Çevrem karanlıktı. Telefon hala kulağımdaydı ve Angelica -orada mısın Lu?! diye bağırarak beni neredeyse sağır etti. Evet dedim az kaldı ,10 dan geriye say görüşürüz.

- bekliyorum , dısarıdayım. Görüşürüz.

Takip edildiğim hissi vardı, saçmaydı.

Partinin oldugu evin sokagina girdim.

Stefanların evi oldukça lükstü. Angelicayı kapının önünde sigara içerken gördüm. Müzik sesi sokağın başına kadar geliyordu. Hafif bir rüzgar esti, saçlarım geriye doğru uçuşurken bir ses duydum :
Lucifer...

Deliriyor olmalıydım.
Lucifer...

Angelicaya selam verdim ve eve girdik.

Benim tarzım değildi. Beklediğim gibiydi. İkinci biramı içerken bir kapı kenarına yaslanmış , insanları izliyordum. Bu ara fazla içiyorum çünkü kafamı dağıtmak ancak böyle mümkün olabiliyor. Angelica ve sevgilisi ortalıkta görünmüyorlardı. İç geçirip, biraz hava almak için dışarı çıkmaya karar verdim. İçerisi alkol ve ter kokuyordu.Kendini müziğe kaptırmış tiplerin arasından zorda olsa geçtim ve kapıya ulaştım. Zaten açık olan kapıdan geceye çıktım. Evin arka bahçesine doğru yürüyüp biramdan koca bir yudum aldım.
LUCY!

...

Bana öyle gelmediğinden gayet emindim ama arkama baktığımda kimse yoktu. Yürümeye devam edecekken tekrarladı.
LUCY!
"Kimsin??" diye seslenirken geceye sesim titredi.
Hep seninleyim Lucy , benim Lucy'im.

Şiseyi yere düşürdüm ve hızla gitmek için arkama döndüğümde neredeyse dizlerimin bağı çözülmüştü. Yüzüne bakarken kendimden geçtim. Son aklımda kalan siyah gözlerdi , ve herşey birden karardı...