Saving The Governor-General (Completed) ✓

KABANATA I

"Tssssaaaaahhh!!!! Ang sarap talaga sa pakiramdam kapag nakakain ka na." usal ni Santos katrabaho ko ding police na babae.

"Hayy salamat! Busog na ako. Kakapagod ring rumonda buong araw. Kaya sulit talaga ang hapunan natin ngayon Anderson!" sabi ng katrabaho kong si James na walang preno ang bibig kasasalita ng mga kung anu-ano.

Gabi na ngayon. Pasado alas syete na ng gabi. Oras na para makapaghapunan kami ng mga katrabaho ko. As usual, nandito na naman kami sa karinderia malapit sa headquarters namin. At lalong as usual ako na naman ang huling natapos kumain. And to be exact, patapos pa lang. I was finishing my dinner when we receive a call from the headquarters.

"Yes chief. Magandang gabi chief!" masiglang bungad ni James kay Chief na siyang tumawag.

"Tsk! Kahit kailan talaga." reklamo ni Santos. Maging ako ay naiiling na lang sa kapilyuhan nitong si James. Nagpatuloy lang ako sa pagkain habang nakikinig.

"Ayysss... parang 'di ka pa nasanay jan!" sabi ko. Santos just let a sigh which make me giggled.

"Inspector Reyes, may kailangan kayong arestuhin. There's a woman in here who says that there's a theif in their area." Chief started to explain things habang ako, mabilis kong tinatapos ang pagkain. Hayyss... kung bakit ba naman kasi... eehh.

"Inspector Anderson, you'll catch the culprit and I'll give you the exact location. While you two, I'll give you the other details. Got it? " that's our chief.

"Yes chief.!" we said in chorus. The call ends and we start moving. I run towards the car or our car as a police and get the radio in my police duty belt. I started to communicate.

"Yes chief." I said.

"Go to the south and find the street from what I sent you via message."

"Copy."

"Then straight in bridge and look for the house number..." I received a message showing the street and the house number.

"I'll count on you Inspector Anderson. Do it your way like you always do."

"Roger!"

Binuhay ko ang makina at nagsimula nang magmaneho patungo sa lokasyon ng pinangyarihan ng krimen. It's already 7:25 p. m. Well, as what they say time waits for no one kaya kailangan kumilos at magpatuloy sa buhay. Kaya kailangan kong mahuli ang magnanakaw na 'to. Talaga naman oohh!! Ba't ba sila nagnanakaw kung may mga paraan naman kung paano nila makukuha ang gusto nila na walang tinatapakang tao at hindi kumakapit sa masama?

Mga taong hindi tinitimbang ng mabuti ang mga bagay-bagay at padalos-dalos lang kung magdesisyon at kumilos. Sa panahon natin ngayon kung saan laganap na ang sandamakmak na krimen, dapat maghangad sila ng mabuting gawa dahil nabibilang na lang sa daliri ang mga taong may pagpapahalaga sa kung ano ang dapat at tama.

Cross the bridge. House number. I grab the gun in my belt the moment I step my feet in the place.

"#4-7505-3...hmmm where could it be?" I said while roaming around looking for the exact place. When there is a man running towards my direction. At kasunod niya ang mga taong humahabol sa kanya. Maybe he's the one I am looking for? But for a second he met my gaze. Tumingin siya ng ilang segundo sa akin o kung umabot ba talaga yun ng segundo. I was back to reality when someone called for me.

"Siya yung na-ireport na magnanakaw. Kaya pakiusap habulin at hulihin mo siya..." sabi nitong aleng kaharap ko na hinihingal at may maguguhit na pangamba sa kanyang mukha.

Hindi ko na inaksaya ang oras at hinabol ko ang salarin. I grab my gun ang pointed it in the direction that I'm into.

"TIGIL!" I shouted. Pero hindi siya tumigil hanggang sa umabot kami sa isang tulay. Wait is this the bridge I've been through a while ago?? No...no...no... that's not important. What's important now is this thief infront of me.

"SINABING TIGIL!" I shouted again. But this time he stop. Nakatalikod siya sa akin at nakataas ang dalawang kamay showing that he surrender while I pointed the gun to him. Hawak-hawak niya ang isang lalagyan ng pera sa kaniyang kaliwang kamay.

"Sumuko ka na. Alam mong kahit saang anggulo tinganan, mali ang ginawa mong pagnanakaw." I said still pointing the gun in him. I was furious right now because I can't let him go this time.

Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kaniya para sana pusasan na siya pero hindi ko alam, bigla na lang may napakalakas na hangin ang dumating. Maayos naman ang panahon kanina kaya nagtataka ako kung bakit biglang may hanging dumaan. I was covering my eyes with my arm when I set my eyes on the night sky. Kumunot ang noo ko nang makita ko ang buwan na naging iba ang pigura nito kumpara sa normal o nakasanayan tuwing malalim na ang gabi.....bakit parang mas dumilim pa lalo ang buwan?

Nababalutan ito ng maitim na ulap at unti-unting naging madilim ang sinag o liwanag na ibinibigay nito. Naging itim hanggang sa unti-unting napalitan ng kulay bughaw. From black to dark blue. Why does it became dark blue now? Ano na ba ang mga nakikita ko? Siguro dala ito ng pagod at walang maayos na pahinga kaya kung anu-ano na ang nakikita ko.

Nakalimutan kong nasa gitna pala ako ng pagtatrabaho kaya binalik ko ang atensyon sa salarin pero pagtanaw ko ay wala na siya. Nasaan na 'yon? Hindi pwedeng makatakas siya. I keep on roaming my eyes at magsisimula na sanang maglakad nung nakarinig ako ng kasa ng baril.

I stop at instant. I was stunned in my place. When I turn my gaze behind me, I saw the thief pointing the gun on me.

"Paanong....???" I was extremely confuse and shocked right now. How come he has my gun??

"I'm sorry but you have to die now." what? Is this really my time? I'm killed by a thief, man! I'm a police for Pete's sake! And yet I was killed by a mere thief?! That's unacceptable! No, we are trained on how to deal with criminals.

I started to count in my mind. If I calculate it right, in any second now he'll pull the trigger. And that's the cue to attack.

One....

Two... and...

Three....

BANG!

It was like everything went in a slow motion and I immediately grab the gun pagkatapos kung mailagan ang tira niya. Naging mabilis ang kilos ko pero sa huli naiwan akong nagtataka nang ang lahat ay naging kabaliktaran ng kung ano ang inaasahan kong mangyayari. Hindi ko namalayang nasa haligi na pala kami ng tulay at nakita ko na lang may tama ako sa tagiliran ngunit ang pinagtataka ko ay wala ni isang patak ng dugo ang makikita.

At ang mas lalong ipinagtataka ko ay ang lalaking kaharap ko ngayon. His clothing changed. He was dressed with all black color and staring at me blankly. Nagsimula nang lumabo ang paningin ko and darkness started to embrace me.

What on earth is happening to me now?

Who is this mysterious theif or should I say man?

Before I knew it, darkness invades me.

---
Sorry po sa mga typos.. Hindi ko po kasi na edit. Yun lang! I wish you all a nice day! God bless 😁😁