Saving The Governor-General (Completed) ✓

KABANATA II

NAALIMPUNGATAN ako nang may narinig akong sigaw. I was greeted by these green living things. Sandali, am I in a forest or something?

BANG! BANG!

Nagulat ako nang makarinig ng putok ng baril. Naging alerto ako sa paligid pero nang tumayo na ako laking gulat ko ng masaksihang nakasuot ako ng saya? Did I attend some kind of party or something? Ano tohh? Ba't ako nakasuot ng saya na abot ang hanggang paa?? At dahil dito, I checked up myself and to my surprise I am wearing the traditional clothing?!! Hooyy!!! Ano na namang kababalaghan ang nagyayari sa akin?!

"Deja ir a mi madre!" sabi ng isang boses ng lalaki?

(Let go of my mother!)

Nabalik ako sa wisyo dahil sa sigaw na iyon. Nung tiningnan ko ang pinanggalingan ng boses, my eyes widened when I saw armed people in war. May mga kabayo silang dala-dala at may isang kalesang pinalilibutan ng mga armadong mga lalaking nakasakay sa kani-kanilang mga kabayo. At ang pinaggalingan ng boses kanina ay nasa unahan ng mga hanay ng mga armado ring mga lalaki na sa tingin ko'y kaalyado niya sa labang 'to.

Teka ba't parang may kakaiba? Bakit parang may mali ata? And that difference is.....their clothing style! Hindi na tinatangkilik ang ganitong kasuotan ngayon. At diba dapat, uniporme ng pulis ang sinusuot at kotse pampulis ang ginagamit hindi kabayo?

Teka....teka...

At ang mga kasuotan nila ay yung mga kasuotan noong sinaunang panahon. Mga kabayo, kalesa, saya na ngayon ay sinusuot ko pati na ang pang-itaas at ang nakakawindang ay ang lengguwaheng ginamit ng lalaking sumigaw.

Is it....perhaps....Spanish? Could it be......
No way!! Imposibleng mangyari 'yun. That's absurd! Huh! I must be crazy then!

"Inuulit ko, pakawalan ninyo ang aking ina!" sabi nung lalaking sumigaw kanina. He's wearing a general's uniform maybe? Kasi siya lang yung parang naiiba ang damit sa mga kasama niya. And I think he's the commander of this army that has fixed uniform. Unlike the others, na naksuot ng damit na may mahabang manggas at mahabang parang slacks?? Ano bang tawag dun?! Ang mga ito naman ay may dala-dalang mga itak na kanilang sandata habang ang kabilang panig naman ay mga baril ang armas na dala.

All I can see and hear is the noise from the guns and the sharp sounds from their swords. Pero sa kabila ng lahat ng ito, may iisang taong pumukaw ng atensyon ko. Isang babaeng tansya kong nasa 50s ang edad na nasa loob ng kalesa. Puno ng pag-aalala, takot at hinagpis ang kanyang ekspresyon sa mukha. And I'm late to recognize that she's crying.

At sa di inaasahang sandali lumipat ang kaniyang tingin sa akin na siya namang ikinagulat ko ng husto. But my heart softened after she communicates me with her terrible look, asking for help. Oo, wala siyang sinabi o binigkas man lang na kahit isang salita pero naiintindihan ko siya. When she knows I get what she means,she motioned her face to where she was staring a while a go. I followed to where she was starring. At yun ay walang iba kundi ang lalaking sumigaw kanina. I turn back my gaze to her but she was caught in the arms of the enemy. That's my cue to get out to where I am hiding. She was saying something to me that I don't understand because I was too far to hear it.

If I analyze it correctly, this woman is the mother of that man. Kahit hindi ko man maintindihan ang mga nangyayari, hindi 'yun dahilan para tumigil ako sa responsibilidad ko bilang isang pulis. Kailangang mahuli ang kung sinuman ang may pakana ng krimeng ito at para mabigyan sila ng karamptang parusa. At sisimulan ko ito sa pagtulong sa aleng ito. Kailangang malaman din ito ni Chief Sanchez.

Mabilis ang naging kilos ko. I immediately grab the thing that I think could be useful to be a weapon. Ginamit ko ang lahat ng nalalaman ko sa pakikipaglaban at nanlaban sa mga taong may hawak sa kaniya. I know that the capability of this wood will not last long dahil itak ang panlaban nila. I have to think of a wise move now.

"Atras!" may isang taong sumigaw mula sa mga grupo ng may itak na sandata.

Sinamantala ko ang pagkakataong iyon para umatake at mapatumba ang kalaban. Hindi naman ako nabigo kaya mabilis kong pinuntahan ang babaeng hula kong ina ng lalaki kanina.

"Ayos lang po ba kayo?" nakita kong may lumalabas na dugo sa bandang braso niya kaya hindi ako nagdalawang isip na punitin ang manggas ng damit ko at dali-daling iniligay sa parteng may lumalabas na dugo.

"Panandalian lang iyan para maibsan ang pagdurugo ng sugat mo." paliwanag ko sa binigay kong paunang lunas.

Ngunit ng wala akong narinig na sagot mula sa kaniya ay tiningnan ko siya pagkatapos kong gawin ang paunang lunas na alam ko. Nakita kong siya ay gulat na para bang hindi makapaniwala. Kumunot ang noo ko sa naging reaksyon niya.

"Bakit? May masakit pa po ba sa inyo?" takang tanong ko. Pero bigo akong marinig ang sagot niya dahil may biglang humila sa akin at pagtingin ko, nakita ko siya ng malapitan. Ang anak ng babaeng tinulungan ko ay nakatitig sa akin na para bang hinahalungkat ang buong pagkatao ko.

Our eyes met. Those pair of brown eyes gives strange feeling. That serious face is kind of something I can't explain. Parang biglang tumigil ang takbo ng oras at pigura lang ng kaniyang mukha ang nakikita ko.

"Paumanhin binibi ngunit sino ka? Bakit ka narito?" tanong niya.