Mister & Miss Virtuoso

26: Taste of Victory and Suffering

Super lakas ng sigawan ng mga kababaihan at kalalakihan sa loob ng gym at this moment. The bleachers on the right side of the gym are filled of students wearing blue shirts and holding blue balloons and tarps. They are the team BLUESTEM WARRIORS and the other side ng bleachers ay mga naka pula which is the ELECTROMAGNETIC TIGER or EPAS team.

EPAS won the previous game kaya sila ang kaharap ngayon ng STEM sa semi-final game. Me, Pia and Maureen are on the second row ng bleacher sa kampo ng mga STEM. Palakasan ng cheer ang magkalabang kampo. Both are competing sa kanya kanyang sigaw. Kanya kanyang yell kaya naman sobrang buhay na buhay ang gym.

"From the red corner, Electromagnetic Tigers!" the EPAS athletes started running out of their lockers. They ascended to the gym at lalong lumakas ang sigaw ng mga nakapula na sinabayan pa ng malakas na tambol ng drum. After their entrance, ang sunod na tinawag ng MC ay ang mga STEM atlethes. I am one of the screaming supporter but I stop cheering nang makita ko si Liam na lumabas at maglineup sa mga manlalaro ng STEM.

Napatigil ako sa pagpalakpak at natulala na lang. Sira ulo na ata si Liam eh! Kaninang umaga lang eh sinisipat pa ang mokong tapos ngayon sasali sya sa game?!

Nagpatuloy yung palakasan ng cheer habang nag a-announce ang commentator na bibigyan sila ng five minutes para mamili at ifinalize ang unang players na sasabak. Wala akong panahong inaksaya. Mabilis ako bumaba ng bleacher at hinila si Liam sa tabi.

"Nasisiraan ka na ba ng bait?! Bakit ka sumali?! Sinisinat ka pa ahh! Pano kung mabinat ka?!" He wear a half smile, a smirk.

"I'm okay, babe." Tapos pinat pa nya yung ulo ko na parang isa akong pet. "Hindi ko pwedeng iwan ang mga kasama ko. We will win this game, don't worry."

Malakas na malakas na buzzer ang tumunog hudyat na maguupisa na ang game.

"Liam! Pasok na!" Sigaw ng coach ng STEM.

"Wish me luck, babe." Then kumindat si Liam sa akin tapos nagtatakbo sya papasok ng court. Si Liam ang captain at isang malaking lalaki din ang captain ng EPAS.

The referee blow his whistle saka nya initsa paitaas ang bola para sa jumble. Liam was able to pass the ball on their court at opisyal na nagbukas abg laban. Ang lahat ng supporter ng STEM ay mas lalobg nagingay dahil maganda ang simula nila. Before going back to my seat, lumapit ako sa coach nila. I informed them na kakagaling lang ni Liam sa lagnat and he should not exhaust himself or else baka mapasama lang sya.

Seeing Liam enjoying the game, naging kampante na din ang loob ko na baka nga ayos na sya at 100% rate. Every time he make a point, I always flew to my feet togethee with my friends para sa solid kong suporta. There are also times na tuwing nakaka shoot sya, titingin sya sa akin at ngingiti ng matamis. Damn! Wala akong idea na magaling sya sa basketball! He is indeed a true talented and gifted guy.

By third quarter, nang maka 15 points silang lamang from EPAS, pinapalitan ni coach si Liam kasi mejo hinihingal na sya. Worrying, I run next to him para bigyan sya ng mga kailangan nya. I still can't set aside the fact na inaapoy sya ng lagnat kagabi. I give him water, give him towel tapos sinapinan ko pa yung likod nya.

"I have the sweetest girlfriend in the whole world." He teased which made the rest of his teammates tease me as well.

"Kapitana, wala ba kaming libreng punas jan?" One of the player ask.

"Humanap ka ng iyo, Kharl. Wag yung kapitana ko." Liam says.

"Ayoko na nga!" Binitawan ko yung towel sa balikat ni Liam. The heat on my face feel so strong. "Wag kang magpapatuyo ng pawis! Babalik na ako sa upuan ko."