Mister & Miss Virtuoso

22: Public Confession

"Salamat," I thank Liam nang huminto kami sa tapat ng bahay. I took the safety belt off.

"Get in bago ako umalis."

I felt the butterflies in my tummy that only Isaiah can do. So weird. So uncommon.

"Salamat ulit," I repeated saka lumabas ng sasakyan nya.

Pagkapasok ko sa gate, automatic na tumaas ang kamay ko at kumaway sa kanya. He sped off and napa face palm na lang ako nang marealized ko ang pagkaway na ginawa ko.

Pagkapasok ko ng bahay, nakaabang sina kuya sa sala habang nanunuod ng movie. Silang tatlong lalaki nasa sala.

"Madalas kang gabihin, Amor ah." Pauna ni kuya Yohan. Masyado talaga syang strikto. "Madalas ka ding ihatid nyang puting sasakyan na yan ah. Baka may gusto kang sabihin, Amor."

"Juhan, hayaan mo na ang kapatid mo. Aba ay kumain ka na ba, bunso?" Maluwag na tanong ni papa. He called kuya Yohan "Juhan" kasi yun ang nickname nya sa bahay.

"Kumain na po ako papa." Ibinaba ko ang bag ko saka ako tumabi sa kanila sa sofa. Katabi ko si kuya Jacob at papa. Niyakap ko si papa ng mahigpit. The way he showed his love and care for me and the way I witness Liam's relationship with his dad, narealized ko na napaka swerte ko sa papa ko.

"Ano yang damit mo? Ang pangit." Hinawakan pa ni kuya Jacob yung skirt ko tas tinaas yung fabric.

"That's fashion! Wag mo nang hawakan, dudumi." I snapped.

"Ang arte mo. Magpalit ka nga! Hindi bagay." Panloloko pa ni kuya.

"Che!" Then I focused hugging papa.

Naging smooth ang ambiance sa sala. After a while, pumanhik na ako para magpahinga.

On my room, habang nakaupo ako sa kama ko at hindi pa nakakapagpalit ng damit, pakiramdam ko kailangang may magbago. Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Kinuha ko ang empty box ng letter size bond paper na binalutan ko ng wrapper at plastic cover. Nakadikit sa pader ng kwarto ko ang ilang printed pictures ni Isaiah. Most of it may hawak syang bola at iba ibang jersey ang suot nya dahil iba't ibang araw ko sya kinuhaan ng stolen pics.

Nang maubos ang mga pictures nya, biglang luminis at lumuwag tignan ang kwarto ko. Nakakapanibago. Naging parte na nh araw-araw ko ang makita si Isaiah even in the pictures kaya nakakapanibago na plain na pader na lang ang makikita ko every day. The next thing I picked was the Gatorade bottle na naiwan ni Isaiah sa 7/11 nung unang beses kaming nagusap. The liquid is still there. I reminisce the moment that bottle hold saka ko sya itinabi sa kahon. All the things that are related to Isaiah, ikinahon ko sila at tinabi. When I go back to bed, looking up at the ceiling, uti unting pumikit ang mata ko't nakatulog ako ng hindi nagpapalit ng damit o naghihilamos.

I am in the wood. I was lost. Hindi ko alam kung saan dadaan, hindi ko alam ang gagawin. Until a man showed up like a prince charming ready to rescue his princess. The prince charming was Liam. Nagtayo sya ng tent sa gubat na yon, nagbuhay ng apoy at hinubad nya yung suot nyang jacket para ibigay sa akin.

He accompanied me habang hindi ko alam ang gagawin. Until I saw myself falling in love him, and I saw a situation where his lips are locked on mine. His hand travels around my body and my arms are hooked on his nape for the intimate moment.

There was a fire, a bonfire that made the temperature on our tent even hotter. He guide me, laying me down beneath him.

"You are beautiful. So beautiful." He whispered lovingly before claiming my lips for the second time.