Fallen Apart

Chapter Twenty Six: Proposal

Pagkalabas ko ng studio, itetext ko palang sana si Kyel na sunduin ako kasi kailangan kong magpaalam ng personal sa kaniya na gusto akong kausapin ni Apollo... pero nandito na pala siya. Mas gusto ko kasi na sa personal kami nakakapag-usap para makita ko kung anong emosyon ang mayroon siya. Nakatingin lang siya sa kawalan. Namiss ko siya. Isang buwan din kaya niya akong natiis. Nakakatampo pero nauunawaan ko.

Nang nasa harap na niya ako, I said "Hi."

Tipid lang siyang ngumiti saka pinagbuksan ako ng pinto. Habang nasa biyahe kami pauwi, poker face lang siyang nagmamaneho. I know he's not in the right mood but I don't want to lie in him.

"Kyel!" tawag ko sa kaniya.

"Bakit?" tanong niya nang hindi man lang ako nililingon.

"Apollo texted me and he's in the park, doon sa subdivision sa dati naming bahay na bahay na ninyo ngayon." pag-uumpisa ko. "I want to talk to him that's why I'm thinking to see him there."

"Then do what you want." He said emotionlessly. Ipreneno na niya ang sasakyan. Nandito na kami sa tapat ng bahay namin.

Bumaba na siya sa kotse tapos pinagbuksan niya ako ng pinto.

"Kyel, please don't be like this. Hindi ako sanay." I pleaded.

"What? Ano na naman bang ginawa ko?" napataas ang tono ng boses niya. I know he's just tired pero nasasaktan ako sa inaasta niya ngayon. I already planned to propose to him after kong ayusin ang gusot sa amin ni Apollo but I am determined to propose to him now kahit pa mainit ang ulo niya.

Sana lang maisalba ng proposal ko ang nanlalamig naming relasyon.

Nagulat ako nang makita kong umiiyak siya. Sabi ko na eh, kaya siya tahimik kasi kinikimkim lang niya sa sarili niya ang lahat ng sakit na nararamdaman niya. Hindi naman niya kailangang masaktan ng ganito dahil siya naman talaga ang mahal ko. Napaluha din ako. Ewan ko pero kahit hindi pa kami nagsasalita, basta nalang bumuhos ang mga luha namin. We're hurt but I want to heal the pain by offering him the lifetime we deserve.

"Alam mo Yen.. Mahal kita eh. Pero nakakapagod magmahal ng taong hindi pa tapos magmahal sa nakaraan niya." umiiyak niyang sambit.

"Kyel, mahal na mahal kita. Bakit hindi mo ako kayang paniwalaan na mahal kita? Ang sakit lang na yung taong mahal na mahal ko, hindi naniniwalang mahal ko siya." nanginginig ang mga labing saad ko.

"Leche!" napasipa siya sa kotse niya na siyang nagpahagulgol sa akin.

"Kyel! Ano ba?" sigaw ko, "Can you just remain calm?"

"Kalma? Yen, first love mo yung bumalik. Yung taong pangarap mong makasama sa future mo. Hindi mo alam ang nararamdaman ko. Nasasaktan ako kasi pakiramdam ko wala akong laban sa kaniya. He's already a famous singer. Sino ba naman ako ha? Isa lang akong hamak na lalaking lagi nalang option. Lagi nalang iniiwanan sa ere. Nakakapagod na!" napasandal siya sa kotse habang umiiyak pa rin. Ang bigat bigat ng dibdib ko. I want to get mad but I remained humble because I know he needs me. I know we're just emotional. Sumandal din ako sa kotse saka nagsalita, "Hindi mo naman siya kailangang labanan. Wala namang kompetisyon dito. At kung ang kinakatakot mo ay baka iwanan kita sa ere gaya ng pag-iwan sa'yo ng ex mo, well hindi ako ganon. And besides, bago kita sinagot sigurado na akong ikaw ang lalaking para sa akin because your Parents welcomed me in your family and that's your edge in him. Don't down yourself. You are loved and you matter because I love you and you're very important to me." napahinga ako ng malalim. Inilagay ko ang mga kamay ko sa bulsa ng jacket ko and then I faced him while I'm crying. I took a deep breathe. Kumanta ako kahit na medyo paos na ako dahil sa kakaiyak.

I hope my voice while singing can calm the atmosphere.

My whole world changed from the moment I met you
And it would never be the same
Felt like I knew that I'd always love you
From the moment I heard your name