'ေႂကြ သာယာနဲ႔ရန္ကုန္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ ..'
ေတာင္တန္းေလးေတြ ပတ္ခ်ာလည္ကာ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးႀကီး တစ္ပင္ ေအာက္မွာ သူနဲ႔ ေႂကြ စကားေျပာၾကသည္။ ေႂကြကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ေလးထဲမွာေပါ့။ရင္ခြင္ထဲကေနပဲ သူ႔မ်က္နွာေလးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေမးဖ်ားေလးကို နမ္းလိုက္သည္။
'သာယာ ...ေႂကြေလ သာယာ့တို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေၾကာက္တယ္ ..'
'ေႂကြရယ္ .. အဓိက က သာယာ ေႂကြ႕ကိုခ်စ္ေနဖို႔ပဲမလား
အေဖတို႔ကို သာယာပိုင္ပါတယ္ ...သာယာရဲ႕ အခ်စ္ကို သာယာေရွ႕ဆက္ေလ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကို သူတို႔တားပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး ..အေဖက သူ႔အမွားေတြကို လည္း ေႂကြ႕ကိုေတာင္းပန္ခ်င္ေနတာ ...ျပန္လိုက္ခဲ့ပါေနာ္ ေႂကြ '
ေႂကြ သက္ျပင္းကို ဖြဖြေလးခ်ကာ ..
ေတာင္ေပၚေဒသေလးကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒီေဒသေလးက ေႂကြ႕အတြက္ စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္ခဲ့တာ။
ေတာင္ေပၚလူေတြက ေဖာ္ေ႐ႊမႈ ၊ ၾကင္နာမႈ ၊ ရိုးသားမႈေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားရလာၿပီး အသက္ဆက္ရွင္သန္နိုင္ခဲ့တာ။
'သာယာ အတိတ္ေမ့ေနစဥ္ အတြင္းမို႔
ေႂကြ အခုလို ဒုကၡေတြခံစားခဲ့ရတာပါ ..
ေနာက္ကိုေလ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔
သာယာ ကတိေပးပါတယ္ ..'
ေႂကြ ဘာလုပ္သင့္လဲ။ ေနွာင္းကို ေျပာလိုက္ရင္ ရန္ကုန္ျပန္မယ့္အေရးကို သေဘာတူမွာမဟုတ္။ သူက ဒီကလူေတြနဲ႔ အရင္းရင္းနွီးပြင့္လင္းေသာ ဆက္ဆံေရးရွိသည္။ မ်က္နွာလြဲ ကဲပစ္ ရန္ကုန္ျပန္မယ္ဆိုၿပီး ေႂကြ တကိုယ္ေကာင္းမဆန္ခ်င္ပါ။
'အြန္းပါ ...သာယာ ေႂကြ အခုေတာ့မျပန္ခ်င္ေသးဘူး..'
သူ႔မ်က္နွာေလး ညိဳးႏြမ္းသြားေတာ့ ေႂကြစိတ္မေကာင္းပါ။
သူက ရုပ္တရက္ပဲ ေႂကြ႕ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့
ေႂကြ အရမ္းလန္႔သြားသည္။ၿပီးေတာ့ ကတၲီပါဘူး အနီေရာင္ေလးကို ထုတ္ကာ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ စိန္လက္စြပ္ေလးကို ေတြ႕ရတယ္။
'ေႂကြ ...သာယာ့ကို လက္ထက္နိုင္မလားဟင္ .?'
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အစစ္အမွန္ကို ေႂကြ႕ရွာေတြ႕လိုက္ပါၿပီ။ ေႂကြ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း မ်က္ရည္စက္ေလးေတြ တြဲခိုလာကာ အၿပံဳးေလး တပြင့္ ဖန္တီးလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
The fallen leaf 🍂(unicode + Zawgyi)_Completed
Fanfictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာ ဆိုတာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈတဲ့ေလ.. ကြၽန္မတို႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာကို ကြၽန္မတို႔ ရွာေဖြၾကမွာပဲေလ ...(OC) ချစ်ခြင်းမေတ္တာ ဆိုတာ ပျော်ရွှင်မှုတဲ့လေ.. ကျွန်မတို့ပျော်ရွှင်မှု အတွက် အချစ်ဆိုတာကို ကျွန်မတို့ ရှာဖွေကြမှာပဲလေ ...(OC)
