pretending

1.2

josh

yes! sa wakas Sabado na! may pahinga na ako pagpapanggap.

naupo ako sa sofa at nai-play yung movie na napili ko. masaya akong nagsubo ng popcorn.

magre-relax ako buong weekends. deserve ko to dahil sa mahirap na pinagagawa ng kakambal ko.

biglang nag-ring ang phone ko. pfft si josephine.

nai-pause ko muna ang pinapanood ko bago sagutin.

"josh kamusta?"

"okay lang naman. pasalamat ka sakin dahil mukhang tataas mga grades mo."

"e mataas naman talaga grades ko."

"oo pero nangongopya ka lang." sabi ko at tumawa. "susumbong kita kay mama."

"josh naman e! wag ka nga maingay. naku kay justin mo yan nalaman ano!"

biglang may kumislot nung nabanggit ang pangalan niya.

naiinis na talaga ako hindi ko malaman kung ano to e.

"woy josh sumagot ka! bigla ka natigilan dyan?"

ay nag zone out ba ako?

"wala nanonood kasi ako." palusot pa josh e naka pause nga pinapanood mo.

"ay sige. woy basta thank you talaga ha. bawi talaga ako sayo. saglit na lang naman yan e."

"bilisan mo magpagaling dyan! hindi madali tong pinapagawa mo. pasalamat ka malakas ka sakin."

"yieeee mahal na mahal talaga ako ng kakambal ko. sige na, bye na!"

"sige bye."

haist nakaka miss sila ni mama. lungkot din ng walang kasama sa bahay.

ipe-play ko na sana ulit yung movie nang biglang may nag doorbell.

baka yun na yung inorder ko online. hindi man lang nagtext na padating na.

i ran to open the door but shit i was wrong.

e yung apat ang andito ngayon e! patay!