CREATURA -TAEJIN-

°ULTİMA°

°FİNAL°

*
Başlamadan önce altyazılı bir şarkı bırakıyorum. Multimedyada orijinal hali var. Lütfen anlamına bakın çünkü en sevdiğim şarkıyı dinliyor olacaksınız.

Sizi seviyorum. İyi okumalar 💜

*

Kiminin varlığı aşk idi, kiminin yokluğu... Kimi sırf aşık olmak istediği için birine bağlanırdı; kimi bağlandığı kişiye aşık oldu zannederdi. Aşk, uçsuz bucaksız bir kelimeydi. Kimse onu tam olarak anlayamazdı. Kimse, hiçkimse yaşayamazdı onu tamamen. Bir-iki heyecanlanma değildi aşk. Onu her gördüğünde kalbinin hızla atmasıydı. Fakat bu da aşkı tanımlamak için yeterli değildi. Aşk, kıyamamaktı. Özlemekti, üzülmekti, ağlamaktı, kavuşamamaktı, onun yerine acı çekmekti... Aşk her şeydi; aynı zamanda hiçbir şey olmaması gibi.

Hayat ise bambaşkaydı. Seni ne tam olarak mutlu ediyordu, ne de tam olarak mutsuz... Tüm gün karalar bağlayıp oturamıyordunuz çünkü sizi kukla olarak gören hayat buna izin vermiyordu. Tüm gün mutlu da olamıyordunuz. Hayat ne derse, canı ne isterse onu sunuyordu karşınıza. Siz de eşek gibi kabul etmek zorunda kalıyordunuz bunu. Acıydı fakat doğruydu. Hayat, Tanrı'dan aldığı koca bir güce sahipti. Ve o gücünü kullanmaktan asla çekinmiyordu.

Jin, profesörün onları bırakmasının şaşkınlığıyla profesörle sarılmıştı. Fakat bırakamamıştı bir türlü. Şimdi Taehyung'a dönüp hadi, hadi kurtuluyoruz her şeyden diyemezdi. Ondan yiyeceği bir azar vardı. Duyacağı küfürler, nefret söylemleri, haykırışlar, bağırışlar... Jin hepsini duymaya hazırdı. Taehyung hak etmediği bu ifşalamayı yaşarken bile hak ettiğini söyleye söyleye ağlamıştı. Asıl hak eden Jin idi. Her kötü kelimeyi, her kötü sözü hak eden oydu; başkası değil.

"Hadi oğlum, fazla zamanınız yok."

Profesör, Jin'i kendinden ayırıp bir adım geri çekildi. Onların yüzleşme zamanıydı, biliyordu. Odadan çıkmayı düşündü fakat gidemedi bir türlü. Onların nasıl acı çektiklerini görmek istiyordu profesör. Onların ağlayışlarını kendine ceza bilmişti. Onların acısını izleyecek ve gerçekte ne yaptığına bakacaktı. Birbirini seven iki insana neler yaptığına bakacak ve acı çekecekti.

Jin kalakaldı bir an. Profesör onu bıraktığından beri elleri önündeydi. Donakalmıştı şimdi, dönemiyordu sevgilisine. Onun yaralı, güzel göz kapaklarına bakamıyordu. Yapamazdı ki, hiçbir şey olmamış gibi davranamazdı. Dudaklarını araladı fakat çıkmadı sesi. Arkası Taehyung'a dönükken titredi, ne diyeceğini bilemedi.

"B-biz g-gitmeliyiz artık."

Taehyung, kendisine bakamayan sevgilisinin sırtına baktı. Sevgilisinin koca omuzlarına bakarken yaladı dudaklarını. Onun sırtına bakmayı bile ne kadar özlediğini düşündü. Gözünden bir damla yaş akarken, araladı dudaklarını Taehyung.