SAVAŞIN MASALI (TAMAMLANDI)

Beklenen An

Annem melek mi oldu?" Diye sordu. Yanına biraz daha yaklaştım. Minik avuçlarını avuçlarımın arasına alarak

"Anneler zaten melek değil mi ?"

Minik çocuk, başını aşağı yukarı salladı. Gözündeki yaşları elimle sildim. Abime seslendim. Abim koşarak yanımıza geldi. Yerde yatan kadının nabzını kontrol etti. Daha sonra kalp masajına başladı.

Yanımda duran çocuk gözünü kırpmadan annesine ve ona yardım etmeye çalışan abime bakıyordu. Elini avuçlarımın arasına alarak arabaya doğru yürümeye başladım.

Olaylardan habersiz minik irisler hala onu dünyaya getirene bakıyordu. Ona muhtaçdı.

"Söyle bakalım senin adın ne"

"Annem yabancılarla konuşma dedi."

"Hımm. Bu doğru. Amaaa tanışırsak yabancı olmam sanki"

"Şey... Anneme söyleme ama."

"Tamam söylemem. Benim adım Masal. Annene yardım eden o yakışıklı abinin kardeşiyim."

"Benim adım Elgin"

"Hiç duymadım bu ismi. Anlamını biliyor musun?"

"Evet. Ben küçükken annem memleketinden ayılmak zoyunda kalmış. Ben doğmuşum. Memleketten ayyı kaldığımız için bu ismi koymuş."

R harflerini söyleyemiyordu. Konuşması biraz komikti. Anlattıkları ise oldukça üzücü.

"Peki yakışıklı prensim. Annenden başka yakının var mı? İstersen arayabilirim."

"Annemden başka akyabam yok. Babam beni teyk etmiş abla. Ben o kaday kötü biy insan mıyım?"

"Hayır bitanem. Sen kanatsız bir meleksin. Tıpkı annen gibi. Böyle düşünme. Sence ben kötü bir insan mıyım?"

"Hayıy. Kötü olsan ben anlaydım."

"Benimde anne babam yok. Demek ki koruyucu meleklerimizin olmadığı bizi kötü bir insan yapmaz."

"Hımm."

"Elgin, biliyor musun benim karnım zil çalıyor!"

" O ne demek abla"

"Çok açım. Yemek yiyelim mi?"

"Olmaz! Annem geliyse beni bulamaz!"

"Annen gelirse beni arar. Hadi gel gidelim."

"Ama annem bana kızacak!"

"Ben ona söyledim, kızmaz."

Elginle birlikte yemek yemeye gittik. Karşımızda lokanta vardı. Abime mesaj attıktan sonra güzelce yemek yedik.

Yaralılar tek tek hastanelere taşınmıştı. Mirza kolumdan tutup arabaya getirdi. Abim, ben, Mirza ve Elgin hep birlikte hastaneye gittik.

Neyse ki  annesi yaşıyordu. Abim ilk müdahaleyi yapmıştı. Şimdi yoğun bakımda.
Elgin haberi alınca çok sevindi. Annesi onu bu dünyada yalnız bırakmadığı için ona çok teşekkür etti.

Saat 11 olmuştu. Kız evine mesaj atmıştık. Anlayışla karşıladılar. Çok yorgun olduğumuz için eve geçtik. Abim hariç tabii.