MİSAFİR

32 11 12
                                    


Bu bölümde bana ilham olan sevgili ANNE ve BABACIĞIM;

Sizi çok seviyorum. Bir kez de buradan söyleyeyim dedim.


*****

- Yenge, içlerindeki en aklı selim olan sensin. Lütfen odamdan gitmelerini söyle. 

- Hadi beyler size kapı göründü. 

Yengemin bu sözünden sonra Mirza ve abim  kafamda dikilmekten vazgeçip dışarıya çıktılar. Yengem bana göz kırptı. Kız dayanışması ayrı bir şeydi. 

- Yengeciğim çok sağol ama yalnız kalmak istiyorum. Lütfen bana alınma.

-Öyle bir dünya yok küçük hanım. Sabahtan beri yataktasın. Akşama misafir geliyor ve sen beni hazırlıklarla tek başıma bırakıyorsun. 

Akşam abimin arkadaşı, düğüne gelemediği için tebrik etmek amacıyla buraya gelecekmiş. Dün Savaş, gitmişti. Yeni gelmesine rağmen gitmişti. Dünün yorgunluğu ve Savaş'ın üzerimde bıraktığı etki yüzünden sabahtan beni yataktaydım. Ne yapabilirim ki! Çok yorgunum.

- Yengem. Ben yokmuşum gibi davranamaz mısınız? Söz sana yemekte yardım ederim. Ama akşam odamda kalsam olur mu?

- Bak bir tanem. Neden böyle olduğunu anlayabiliyorum. Bu nedenle izin veriyorum. Ama aşağı zorla indirilirsen elimden bir şey gelmez.

- Abim bana kıyamaz. Hadi gidip yemek yapalım.

- Öyle olsun.

Aşağı inip birlikte yemek yapmaya başladık. Yemek yaparken aklıma Savaşla yaptığım yemek geldi. Kendi kendime tebessüm ettim.

-Kendi kendine mi gülüyorsun?

-Aklıma bir şey geldi de. Müzik açayım mı?

-Müthiş olur

Gül bakışlım adlı  şarkıyı açtım.  Liseden bu güne kadar olan tüm anım film şeridi gibi gözümden geçti. İki yıl önce bütün bu yaşadıklarımın olacağını söyleseler onlara gülerdim.  Hayat çok garip bir şekilde geçip gidiyor. 

Şarkı bittiğinde havadaki buruk hava yerini yengemin açtığı eğlenceli müzikle toz olup uçtu. Benim aksime yengem eğlenceli bir müzik açıp eşlik ediyordu. Ara sırada değişik dans hareketleriyle gayet eğleniyor ve beni de eğlendiriyordu.

Akşama doğru bir sürü yemek ve tatlı hazırlamıştık. Başka sormam gereken soruyu şimdi sordum. Neden? Çünkü daha yeni aklıma geliyor!

-Yenge?

-Efendim.

-Kaç kişi gelecekler. Orduya yeter yemek yaptık da.

- Bilmiyorum. Hepsinden fazla yaparak kendimizi garantiye almış olduk. Misafirlerimizin aç kalmasını istemeyiz değil mi?

-Haklısın. Ama yalnız tek kişi gelirse bir ay boyunca bu yemekleri yemek zorunda kalırız.

Birlikte kahkaha attıktan sonra ben odama geçtim. Yengemle yaptığımız anlaşmaya sadık kalarak ikimizde kendimize düşen kısımları yaptık.

SAVAŞIN MASALI (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin