SAVAŞIN MASALI (TAMAMLANDI)

Asker Eşi

-Savaş, nasıl unutursun?

- Sen aldın sanmıştım.

- Ama sen, sen karışma her şeyi ben hallettim dedin?

- Yemek yapamaz mısın?

- Sana inanamıyorum. Ormanlık alanda, etrafta bizden  başka kimse yok. Farkında mısın bilmiyorum ama etrafta markette yok.

- Off. Aç kaldık.

- Sen nasıl askersin. Aç kalmaya alışkın olman gerekmiyor mu?

- Ben seni düşündüğüm için böyle davranıyorum. Sen benim canımın içisin. Seni aç bırakmak içime sinmiyor.

- Boş ver. Altı üstü bir kaç saat aç kalacağım. Hem biz burayı neden gezmiyoruz?

- O zaman gezelim.

Sabahın yedisinde Savaşla ormana geldik. Savaş bey sağ olsun kahvaltılık şeyleri unutmuş. Bu nedenle buraya geldik geleli kavga ediyoruz.

Bunu daha fazla uzatmadan buranın keyfini çıkarmaya başladık.

Etrafta kuşların şen şakrak sesleri vardı. Rengarenk çiçekler ortama ahenk katmıştı. İçimden o rengarenk çiçeklerin arasına kendimi atasım geliyor. Neden atmayayım ki!

O çiçeklerin güzel kokusu burnuma işledi. Yanıma Savaşta geldi. Birlikte uzanmış gökyüzünü izliyorduk.

Savaş suskunluğunu bozdu.

- Masal?

-Hım

- Sana da uygunsa evliliği geciktirmesek mi?

- Neden?

- Her an bir görev gelebilir. Belki aylarca görüşemeyiz. Hem ben senin bir an önce kocan olmak istiyorum.

- Bak sen!

- Evet.

- Abimin evlenmesine iki ay kaldı. o benim büyüğüm. Önce onun evlenmesini istiyorum. Anlıyorsun de mi?

- Evet canım.

- Teşekkür ederim.

Ansızın bir telefon sesi sessizliğimizi bozdu.
Savaş telefonunu doğrularak açtı.

Sadece, evet, emredersiniz diyordu. Telefon kapanmadan önce gür bir sesle ' emredersiniz komutanım' dedi.

Telefonu kapatarak buruk bir şekilde bana baktı.

- Ne oldu?

- Gitmem gerek.

- Nereye?

- Söyleyemem.

- Ne zaman geri dönersin peki?

- Bilmiyorum güzelim.

- O zaman gidelim.

Pikniğimiz başlamadan bitti. Bu sorun mu? Bir parça. Ama onu suçlayamam. Gitme de diyemem. Onun mesleği bu. Sonuçlarına hep birlikte katlanmak zorundayız.

Arabaya binip geldiğimiz yolu geri döndük.

- Bana kızdın mı?

- Hayır.