Feohtan High

LETAF: 02

YAZI

"Feohtan High"- Xandie

"Oh! Silly name huh. Wala pa kong libro na nababasa about that schools name", agad agad na sagot ni Maxine pagkasabi palang ni Xandie ng pangalan ng school na iyon.

"Di ka naman kasi talaga nagbabasa ng libro Max", Xandie told to her. That makes me smile a bit. Totoo naman kasi, kailan pa sya nagbasa or naghawak man lang ng libro kapag kasama nya kami?

"Hey! Sinong poncio pilato naman ang nagsabi sayo na di ako nagbabasa ng libro aber?", Maxine answered at medyo mataas na ang tono ng boses nya.

Xandie just laugh, and so with me dahil sa naging reaksyon ni Maxine. She is acting again like a kid. Samin nya lang naman pinapakita ang ganyan nyang side, and that makes her special for us.

"Yazi!! Pati ikaw nakikitawa narin dyan. Mahilig kaya ako magbasa ng libro!", pagrereklamo pa nya then she crossed her arms. And because of that mas lalo lang kaming natawa ni Xandie.

Bigla nalang kaming natahimik ng mapansin naming parang naging dim ang paligid. We are still here inside the car pero talagang literal na dumilim.

Ito na ba? Is this that feeling na nararamdaman ko kanina pa? Yes I am weird, pero sino ba kasing di rin maweweirduhan sa mga nangyayari sa paligid mo.

I gaze my sight around at normal na paligid lang naman ang nakikita ko. Establishments, mini stores, restaurants, trees... Trees? Bat parang dumarami ata ang puno sa lugar na to?

I rub my eyes with my bare hands at nang imulat ko ang aking mga mata ay napahawak nalang ako sa bibig ko.

What the hell is this? Nasan kami? Tumingin ako kay Xandie at maging sya naguguluhan rin sa mga nakikita nya.

"Wait guys? Is this for real? How come we ended up sa ganitong klaseng lugar? Xandie? Naliligaw ba tayo?!", histerikal na at sunod- sunod na tanong nito kay Xandie na di parin maialis ang mga titig nya sa mga bagay na nakapaligid samin.

From a modern environment, ay bigla nalang naging historical ang paligid. Wala kang makikita na kahit na anong gusali na may makikinang na salamin. You cant see any fast food chains or even a store. Trees, tall trees. And there are this small things floating in the air. Its not a dust or something but they are shining. Nakakahumaling ang kinang ng mga ito. Ang kalsadang kanina ay magkakaiba ang way ngayon iisang way nalang, and worst, we are heading on wherever direction it is.

"Stop the car", madiin kong utos kay Xandie. Hindi nya inihinto ang kotse pero alam kong naririnig nya ako sa kabila ng kanyang pagkabigla.

"I said stop the fvcking car Xandie!", sa inis ko ay napasigaw na ako ng tuluyan. Hindi pwedeng tumuloy pa kami sa kung saan man kami dalhin ng kalsadang ito.

She immediately stop the car at nang makahinto ito ay lumabas ako.

"Hey Yazi where are you going?!", rinig kong tanong ni Maxine. I didnt answer her bagkus ay malakas kong isinara ang pinto ng kotse.

Nang makalabas ako ay sumalubong sakin ang malakas at malamig na simoy ng hangin. I can feel something. Somethings not right here. Nasaan ba kami?

Nakatalikod ako di kalayuan sa harap ng kotse. Narinig kong lumabas sila ng kotse and they are heading towards me. Bago pa sila makalapit sakin ay pinatigil ko na sila.

"Stop", I said nang hindi sila nililingon.

"Yazi, bat ka lumabas ng kotse? C'mon just go inside and tumuloy na tayo sa school, malalat--", I didnt finish her.

Humarap ako sa kanila at tinitigan si Xandie ng malalim.

"Tell me Xandie, ano nanaman ba ito? I know that this fvcking place is not a fvcking ordinary place! Answer me!", I shouted. I can feel na kinakabahan sya sa kung ano man ang gusto nyang isagot sakin.