Papatya || Texting

Bölüm 10

Medya~Simay Akarsu

Ben: Beni affettin mi yani? (09:17)

Papatya Kokulum: Affettim Çilli. Dediğim gibi bir daha bana asla yalan söyleme. Benim iyiliğim için bile olsa yalan söyleme.

Ben: Söylemem.

Papatya Kokulum: Pekâlâ... Şu an derste olman lazım değil mi?

Ben: Mesajını görünce izin aldım tuvalete gitmek için.

Papatya Kokulum: Derslerinden geri kalmamalısın. Sahi, kaçıncı sınıfsın sen?

Ben: Ne yapacaksın ki?

Papatya Kokulum: Söylemeyecek misin?

Ben: Söylemesem?

Papatya Kokulum: Sen bilirsin, Çilli.

Ben: Bahçede birine sarılıyordun. Kimdi o?

Papatya Kokulum: Ne yapacaksın ki?

Ben: Sadece merak ettim...

Papatya Kokulum: Hmm, çocukluk arkadaşımdı.

Ben: Çok samimiydiniz ama.

Papatya Kokulum: Yani?

Ben: Sevgili gibi duruyordunuz.

Papatya Kokulum: Sevgili mi? Saçmalama Çilli. O, benim çok yakın arkadaşım. Küçüklükten beri tanıyorum onu.

Ben: Anladım. Peki neden burada?

Papatya Kokulum: Bazı nedenlerden dolayı naklini buraya aldırmış.

Ben: Artık bu okulda mı olacak yani?

Papatya Kokulum: Evet, bir sakıncası mı var?

Ben: Yok da.

Papatya Kokulum: Da?

Ben: Sanırım kıskandım.

Papatya Kokulum: Kıskandın mı? Kıskanmanı gerektirecek bir durum yok, Çilli. Ben ona asla o gözle bakmam.

Ben: Bana bakar mısın peki?

Papatya Kokulum: Bakıyorum da, hiçbir fırsatı kaçırmıyorsun hshsj.(09:29)

Yazıyor...

Papatya Kokulum: Tamam, bir şey demedim. (Görüldü.)

Papatya Kokulum: Ne zamana kadar bunu sürdüreceksin? (09:33)

Ben: Neyi?

Papatya Kokulum: Bu anonimlik şeysini işte. Neden kendi hesabından ya da numarandan yazmıyorsun?

Ben: Benim numaram olmadığını nereden bildin?

Papatya Kokulum: Cidden konu bu mu? Neyse, okuldaki hiçbir sınıf grubunda bulamadım numaranı.

Ben: Anladım...

Papatya Kokulum: Soruma cevap?

Ben: Şey... Böyle daha rahat hissediyorum kendimi.

Papatya Kokulum: Ama ben hissetmiyorum, Çilli. İnan bana kendi hesabından yazarsan sana saygı gösteririm.

Ben: Ama benimle böyle konuşmazsın.

Papatya Kokulum: Nasıl konuşmam?

Ben: Benim kim olduğumu öğrendiğinde benden uzaklaşacaksın, Emre. Seni çok iyi tanıyorum.

Papatya Kokulum: Neden uzaklaşacağımı da biliyor musun?

Ben: Evet, biliyorum. Şu saçma düşünce tavırı, değil mi? Hani biz kızları üzmemek için bizden uzak durma çabalarınız!

Papatya Kokulum: Beni bu kadar iyi ne zaman tanıdın sen? Nasıl tanıdın Çilli?

Ben: Biliyor musun, sen çok arsız bir misafirsin.

Papatya Kokulum: Ne?

Ben: Defalarca kovdum seni, defalarca... Ama gitmedin. Israrla daha çok kaldın.

Papatya Kokulum: Ne diyorsun anlamıyorum, Çilli. Nerede kaldım ben?

Ben: Kalbim diyorum. Kalbimde bu kadar çok kalman fazla arsızca değil mi?

Papatya Kokulum: Ben bir şey yapmadım ki, Çilli. Beni kalbine misafir eden senmişsin. Üstelik benim haberim bile yokken.

Ben: Boşversene, papatya kokulum. Senden bir şey isteyeceğim.

Papatya Kokulum: Ne gibi bir şey? (09:47)

Ben: Artık ben kovsam da gitme olur mu? Gideceksen bile gitme...(09:48)

Bak! Papatya mevsimi geldi. Mevsimlerden papatyayı severim. Sonra seni. Sonra yine seni. Ve hep seni...

Selam gençler. Umarım bölümü sevmişsinizdir. Neyse, sadede gelelim. Bütün kitaplarım adına bir instagram hesabı açtım. Orada kitaplarımla ilgili postlar paylaşıyorum. Hesabın adı; #thedimplesblog_ takip ederseniz sevinirim. Hoşça kalın.😇💙