My Honey [hyunin]

Oczekiwany dzień

Jest wieczór.

Piękny wieczór.

Jeden z najpiękniejszych.

Dlaczego?

Leżę właśnie na kanapie oglądając jakiś film.

Leżę w objęciach mojego ukochanego.

Leżę w objęciach Hyunjina.

Opieram się o jego klatkę piersiową i trzymam jego lewą dłoń.

Ciepłą, męską dłoń.

Wszystko potoczyło się tak nagle.

Niespodziewanie.

Dlaczego wszystkie wspomnienia, dobre jak i złe, muszą przytrafiać się w najmniej oczekiwanym momencie?

Nie wiem i zapewne się nie dowiem.

Czuję jak mój chłopak zatapia swoją prawą dłoń w moich gęstych włosach.

Mruczę, ponieważ mi się to bardzo podoba.

I on o tym wie.

Jednak wszystko co dobre, szybko się kończy.

-Yangie, jutro idziemy po twoje rzeczy, pamiętasz? - pyta mnie Hyunjin.

Moje rzeczy.

Z tamtego miejsca.

Miejsca, które nienawidzę całym sercem.

Miejsca, gdzie spędzałem najgorsze chwile mojego życia.

Miejsca, gdzie zostałem sam tracąc wszystko wokół.

Miejsca, gdzie narodził się on.

Ten przeklęty Iwao.

Już wiem, że tamto miejsce go stworzyło.

Miejsce, które dało mi najwiecej bólu.

W brzuchu zaczyna mnie wszystko ściskać.

Głowa pulsuje.

Cholera.

Nie chcę tam wracać.

-Musimy? - zadaję mu cicho pytanie. Nie mam żadnej ochoty tam iść i przeżywać to wszystko.

-Niestety. Ale nic się nie martw. - gładzi mnie powoli po głowie - Będę tam z tobą. Szybko wejdziemy, weźmiemy rzeczy i zapomnimy o tym miejscu. Nie pozwolę mojemu maleństwu na jakąkolwiek krzywdę.

Oblewa mnie fala gorąca.

On mnie nazwał maleństwem.

M A L E Ń S T W E M.

Jego słowa uspokoiły mnie od razu. A nawet  lekki uśmiech ukazuje się na moich ustach.

Wszystko zapomnimy. Oby.

-No dobrze.

Nagle czuję wibracje z mojego telefonu. Biorę go ze stołu i patrzę kto do mnie napisał.

Seungmin.

Zapomniałem o nim całkowicie.

.seungminie.

I jak tam?

/jeoyangie\

No cóż. JESTEN Z HYUNJINEM <3333

Nie mogłem się powstrzymać.

.seungminie.