Ofisime girip kendimi masama atmayi basardigimda yorgunluktan oluyordum. Cunku tam yedi kati yuruyerek cikmistim. Sanirim asansorun onundeki insan yigini bunun en buyuk nedeni. Tuhaf bir kalbalikti ve asansorun gelmesini beklesem bile o kadar insanla o asansore sigabilmemiz mumkun degildi.
Derin derin nefesler alip masanin cekmecelerini karistirdim ve takvimimi buldum. Evet bugun yapmam gerekenler...
---
Uzun ve yorucu bir gunden sonra tam toparlanmaya baslamisti ki kapim caldiginda kaslarimi kaldirip kapiya baktim. Gelen Atincti.
"Cikiyor muydun Selin?" Gulumseyerek basimi salladim.
"Ama onemliyse konusabiliriz, iceriye gel." Iceriye dogru bir adim attiginda artik sadece kafasini degil tum vucudunu gorebiliyordum.
"Aslinda... bu cevredeydim de cikis saatinin geldigini farkedince belki birseyler yeriz diye ugrayayim dedim. Senin icin de uygun mudur?" Gulumseyerek basimi salladim. Kasli masli cocuk abi, neden uymasin?
Beraberce koridora cikip asansore dogru yuruduk, tabi ben az sevinmedim asansorun onu bos diye. Ama nereden bilebilirim degilmi canim asansorun arizali oldugunu. Isin sevindirici tarafi bunu Atincla beraber asansorde mahsur kalinca anlamis olmam. Lan got kadar yer veee ben yanimdaki kasli cacokla bakisiyorum. Heyt be! Gorevlilerin gelmesi tahmin ettigimizden uzun surdugunde asansor duvarinda kayarak yere oturdum. Atinc da hemen yanima coktu.
"Sanirim yemek yiyemeyecegiz." Derin bir nefes aldigimda yanaklarini sisirerek bana dondu.
"Ama soz vermistin." Gulumsedim. Normalde olsa yapisirdim koluna yemek yemeden birakmazdim da Edadan bizde olduguna dair bir mesaj almistim. Yani buradan kurtulur kurtulmaz eve ucmaliydim.
"Sana ellerimle yemek yaparim soz!" Sirince gulumsedi.
"Gercekten mi?" Basimi salladim.
"Iyi yemek yaparim." Gulumseyerek alt dudagini isirdi ve gozlerini kucagima dogru kaydirdi. Elimde hissettigim temasla ben de gozlerimi kucagimdaki elime kaydirdim. Yavas yavas parmaklarini elimin icinde ilerletip elimi tuttugunda ben parmaklarimi elinin uzerine yerlestirdim. Off sicak mi oldu bu asansor ne? Insallah elim terlemez.
---
Atinc beni evimin onune biraktiginda sirince sirittim.
"Tesekkur ederim." Gulumseyerek basini yukari kaldirdi ve binaya bakmaya basladi.
"Hangisi senin evin?" Dudaklarimi isirdim.
"Su isigi yanan, ikinci kattaki." kaslarini hafif catip yuzume bakti.
"Yalniz yasamiyor muydun, evde kim var?" Hadiiii!
"Arkadasim Eda. Bugun ben de kalacakti da." Bir de kocam Selim. Pehh! Basini salladiginda yeniden siritiyordu. Bana dogru yaklasip yanagima kucuk bir opucuk birakti ve geri cekildi.
"Ellerinle yaptigin yemegi dort gozle bekliyorum o zaman." Sirittim.
"Iyi geceler."
"Iyi geceler Selin."
---
Salona girdigimde karsilikli oturmus birbirine kizgin bakislar atan Selim ve Edayi gordum. Allah tam zamaninda gelmisim, yoksa bu isin sonu fena.
"Yani adami gorsen tanimaz misin Eda." Selim yavasca kollarimi onunde capraz bagladiginda Eda derin bir nefes aldi.
"Hatirlamam." Selim alayla karisik kahkaha attiginda Edanin daha da sinirlendigini gorebiliyordum.
"Ben geldiiiiimm." Ikisi de donup yuzume bakmadiklarinda cantami ve ceketimi cikarip en yakinimdaki tekli koltuga biraktim.
"Diyorum ki biricik kankan ve biricik askin geldii!" O kadar cirladim yine donup bakmadilar iyi mi?
"Ozana ne zaman soylemeyi dusunuyorsun?"
"Yarin."
"Hicbir zaman!" Ikisi de ayni anda bana donduklerinde rahatlayarak nefesimi serbet biraktim. Sonunda beni farkettiler lan.
"Ne demek hicbir zaman kizim? Ozanin bunu bilmeye hakki var lan!"
"Kanka nasil bir vicdan azabi cekiyorum haberin var mi? Ozani cok seviyorum ben, onu aldattigimi tabi ki bilmeye hakki var!" Ikisi de bağırarak konustuklarinda gozlerimi devirdim. Farketmezlerken daha iyiymis lan.
Derin bir nefes alarak Edanin tam karsisina yani Selimin yanina oturdum.
"Ozan da seni cok seviyor Eda. Nasil yikilir haberin var mi?" Oflayarak basini koltuga yasladi.
Bu sira Selim isaret parmagiyla omzumu delmek suretiyle beni durttugunde gozlerimi kisarak ona dondum.
"Ne var?" Tek kasini kaldirarak konustu.
"Ozanin aldatildigini bilmeye hakki var." Ben de kaslarimi cattim.
"Ben Mugeyi yeni ogrendim ama. Kim bilir ne zamandir kiristiriyorsunuz?" Nefesini vererek guldugunde gozlerimi kapadim. Nedwn hala bu camisin nefesinden etkileniyorsam? Gozlerimi actigimda yarim agiz siritiyordu.
"Sen ne zaman bahsetmeyi dusunuyorsun sevgilim?" Tek kasimi kaldirdim. "Atinctan?"
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seviyom Ulan!
Romance"Yavas ol, ayi!" Pantolonunun dugmesini acarken klozete dogru ilerledi ve o malum su sesini duydugumda omzunun uzerinden uykulu gozlerini acik tutmaya calisarak bana bakti. Bakti demek az kalir tabi, resmen gozleriyle yedi. "Uzman bir tanidigim var...
