Bölüm 22- Benim neyim eksik?

2.4K 141 0
                                    

Finale son bir adım kala ;)

"Ne yani biz simdi en basa mi donduk?" Gozlerimi televizyondan ayirip kanepenin diger ucunda oturan Selime baktim.

"Nasil en başa?" Basini yavasca iki yana salladi.

"Bir sene oncesine yani. Çıkmaya yeni basladigimiz zamanlara?" Yanaklarimi sisirdim. Niye en bas ya? "Seni opmek istedigimde az daha bogulup ölüyordun. Simdiyse su oturusa bak. Yanımızda dedem olsa bu kadar mesafeli olmayiz." Derin bir nefes alıp aradaki neredeyse uc kisinin oturabilecegi mesafeye baktim.

"Neden o kadar uzaktasin ki?"

"Çünkü geldin kanepenin en ucuna oturdun."

"Ben kadinim be. Kendimi agirdan satmam lazim. Kucagina mi otursaydim."

"Rahatsiz olmazdim." Kaslarimi cattigimda elini bana dogru uzatti. "Buraya gel." Yavasca yerimden kalkip yanina oturdum. Kolunu omzumdan attiginda basimi gogsune dayadim.

"Oldu mu simdi?" Elini saclarimda gezdirdi.

"Oldu da... öpücük isine ne yapacagiz?" Cevap vermedim hatta basimi bile oynatmadim. "Cidden en basa mi dönüyoruz?" En baş mı? Hani su el ele bile tutusamadigim zamanlar? Simdi bir hesap yaparsak en bastan başlayıp samimi bir hale gelmemiz... Yuh! Neredeyse bir yıl sürer!

"Donemeyiz en basa falan!" Gozlerini kıstı. "Elletmiyosun Selim ya! Evlenmeden olmaz, evlenmeden olmaz!"

"Biz evliyiz." Tek kaşımı kaldırdım. Dogru len!

"Eğer tek derdin eklemekse-" Kollarini iki yana acti. "İstediğin kadar elleyebilirsin." Kolunu belime indirip parmagini belimde gezdirdi. "Ben de seni ellerim. Ama yok istedigin baska bir seyse..." Kizgin bakislar atabilmeyi umarak suratina baktim. Dudaklarini birbirine bastirmis, gulmemek icin kendini sıkıyordu. "Ah karicigim buna izin veremem. Genc yaşımda dul kalmak istemiyorum. Kendi tukurugunde bogulursa-" Karnini cimcirdigimde yerinde kipirdandi. "Ya ben unutmusum bu huyunu." Acimadan bir kere daha sıkıştırdim. "Tamam hadi seviselim."

"Of sus ya! Beni utandirmaktan baska yaptigin sey yok. Öp ya öpeceksen!" Hareket etmeyi bırakıp gozlerime baktı.

"Simdi mi?" Basimi salladim. Gulumseyerek bana dogru yaklasmaya basladigindaysa yavasca gozlerimi kapadim. Kalbim deli gibi atarken nefesini yuzumde hissettigimde yutkundum. Bir iki u-

Kapi ziliyle gozlerimi araladigimda Selimin yaklasmayi kesmis kaslarini catarak dudaklarima baktigini gördüm.

"Kim lan bu boklu?" Siritarak burnunu öptüm.

"Baska zamana artik kocacim." Hizla dogrulup kapiya dogru kosmaya basladigimda o da arkamdan geliyordu.

"Bak bu iki oldu Selin. Ikidir öpüp kaciyorsun. Benim neyim eksik ya, ben de öpcem."

Gülümseyerek kapiyi açtığımda bir adet asik surat Yasinle karşılaştım

"Kanka, ne oldu ya?" Yasin iceri girdiğinde Selim homurdanmaya başladı.

"Tabi kim olabilir ki bu zamansiz gelen deyyus? Hah tabi ki Yasin." Yasin aldirmadan kanepeye oturdu ve ofladi.

"Gencler size birşey söyleyeceğim." Hemen gidip yanina oturdum.

"Soyle kanka."

Selim kollari onunde bagli orta sehbaha oturdu.

"Ben... Edadan hoslaniyorum." Ondan sonra ne oldugunu pek kestiremedim acikcasi. Yasinin kanepenin ardina atlayip benim odama dogru kosmasi, Seliminse ucarak onu takip etmesi...

"Ne diyon lan sen? Oglum hadi bir bok yedin, neden gidip hoslaniyon bir de ya? Ozan benim arkadasim diyorum ya, bari benim yanimda soyleme!"

"Ya Selim söyle düşün. Sen zaten Edayla Ozanin birlikte olmasini istemiyorsun ki. Ne yani kankanin onu aldatan kizla devam etmesine izin mi vereceksin? Bu mu adil olan?" Selim kapi kolunu birakip ardina yani bana dogru dondu ve elini saclarinin icinden gecirdi.

"Benim arkadasim aci cekerken aldatan ve yuva bozan mutlu olsun ha? Bu mu adil olan?" Yasin yavasca basini kapidan cikardi.

"Evet adil degil ama... bir kerecik ya. Olmaz mi, sadece bir kere yardim edin. Lan o kadar uğraştım bir araya gelin diye."

BÖLÜM SONU

Seviyom Ulan!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin