Selimin gozlerine bakmayi surdurdum. Ne kadar baktim bilmiyorum, belki de dakikalarca.. Asil tuhaf olan onun da gozlerini ayirmadan bana bakmasiydi. Beni kendime getirense duydugum kapi sesiydi. Sanirim Yasin odadan cikmisti ama ona bile donup bakamayacak kadar yorgun hissediyordum kendimi. Beni rahatlatansa tek bir sey vardi. Selimin gozleri... O yuzden gozlerine bakmayi surdurdum, onun gozlerini kacirmamasini umut ederek...
"Cok yorgunum." Hicbir sey soylemedi. "Senin yuzunden." Yuzundeki ifadeye anlam veremiyordum. Sadece bakiyordu evet ama bos bos degil. Benim icin fazla dolu. Benim gibi birinin haketmeyecegi bir doluluk... "Balayimizin son gecesi seni Gulcinle gördüm." Ellerimin uzerinde parmaklarini hissettim.
"Yanlış gördün." Derin bir nefes aldim. "Onu opmedim. Senden baska kimseyi.. opmedim." Onu gormemi engelleyen bir damla yasin yanagima akmasina izin verdim.
"Gerçekten.. opmedin mi?" Önce bu sesin kendimden ciktigina inanamadim. O kadar once o kadar kirilgan.
Ellerimi yanagima dayayip bana biraz daha yaklasti.
"Bu yüzden mi böyle olduk biz? Bu yüzden mi- Ben seni aldatmadim Selin. Senden sonra kimseye bakmadim.. bakamadim. Sense.." Ellerini yavasca yanaklarimdan cektiginde kalbim sanki avucunun icinde sikiyormuscasina acidi. Bense-
"Ben her seyi yanlis mi anladim?"
"Ne farkeder?" Selim aniden ayaga kalktiginda ben de hemen doğruldum.
"Farkeder!" Başını iki yana salladi ve kapiya dogru ilerledi. Elini kapi koluna dayadiginda bir kez daha bana bakti.
"Sevgilin barbeküde usta oldugunu iddia etti. Aslında... hic de merak etmiyorum." Kapidan ciktiginda ben de arkasindan firlamak istedim. Belki de eskisi olmak icin yalvarmak.. Eger Gülçinle hicbir sey olmadiysa... Ben..
Ben herseyi mahvettim...
***
Yasinden;
Bahceye ciktigimda Atinci barbekunun basinda gordugumde tebessum ettim. Cocukluktan beri arkadastik biz. Babalarimiz asker arkadasiydi ve annelerimiz de iyi anlasirdi. Ister istemez arkadas oluyorsunuz iste. Ama son zamanlarda cok düşünür oldum; acaba gercek arkadas miyiz?
Selin konusu ayri bir olay zaten. Atinc gecen haftalarda faxlaca neseliydi. Ne oldugunu sordugumda birisiyle tanistigini söyledi. Farklı birisiyle. O kisinin Selin olmasiysa aklima gelebilecek en son seydi. Selin ve Atinc? Selinin Selime nasil asik oldugunu kendi gozlerimle gordum ben. Simdi nasil?
Basimi iki yana sallayarak yemek masasina dondugumde Eda ve sevgilisini gördüm. Masanin uzerinde el ele tutusmuslar, kikirdasiyorlar. Gulumsemeye calistim. Gercekleri Edaya soyledigim anda her sey bitecek mi? Bir daha böyle gulumseyebilecek mi? Nedense bu dusunce bogazimda bir yumrunun olusmasina sebep oldu. Ozan gittiginde aci cekecek olmasi... Benim yüzümden.
Yanlarina dogru ilerleyip tam karsilarina oturdugumda Eda yerinde huzursuzca kipirdandi.
"Ah lutfen rahatsiz olmayin." Ozan tebessüm ederken Eda sahtece gulumsedi.
"Yok canim, neden rahatsız olalı-" Omuzlarimda bir agirlik hissettim, sonra da basimin uzerinde. Omuzlaeimin iki yanindan sarkan ellere baktim. Selim derin bir nefes aldiginda cenesini basima daha cok bastirdi.
"Selini yanina donebilir misin, agliyor." Bana ve Selime tek kasini kaldirmis Edanin ardindan hala barbekuyle ugrasan Atinca baktim.
"Sen neden yaninda kalmadin?" Sustu. "Bu sessizligin cok sinir bozucu."
"Konusursam..." Yutkundu. "Bosver, Selinin yanina gitme. Sanirim ben de aglayacagim." Selim uzerimden agirligini cektiginde arkama baktim. Eve dogru geri yuruyordu. Derin bir nefes alrak eve girdigimde Selimin on kapidan cikip arabasina dogru yurudugunu gördüm. Merdivenler tirmanmak icin ardima dondugumdeyse az daha Edayi eziyordum.
"Yavas!" Yutkundum.
"Pardon gorememisim ya." Basimi kaldirip kaslarini catti.
"Sen bana kisa mi demek istiyorsun?" Ne zaman dedim? Sadece götümde gozum yok demek istemistim. Cevap vermek yerine merdivenleri tirmanmaya basladim. Onun da pesimden geldigiayak sesinden anlayabiliyordum. Aniden arkami dondugunde gogsume tosladi.
"Ah burnum." Elini burnuna dayadiginda elimi yanagina götürdüm.
"Cok acidi mi, ben ozur dilerim ya." Elini yavasca burnundan cekip gozlerime bakti.
"Ne yapiyorsun?" Hizla elimi yanagindan cektim. Ne yapıyorum ben ya? Sirittim.
"Ben sadece sabahki davranisim icin ozur dilemek istemistim. Senin icin rahatsizlik verici olmak istemiyorum." Hafifce gulumsedi. Sanki bu seferki... gercek gibiydi. Yavasca basini salladi.
"Onemli degil." Ona yol verdigimde beraberce Selinin oldugu odaya girdik.
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seviyom Ulan!
Romance"Yavas ol, ayi!" Pantolonunun dugmesini acarken klozete dogru ilerledi ve o malum su sesini duydugumda omzunun uzerinden uykulu gozlerini acik tutmaya calisarak bana bakti. Bakti demek az kalir tabi, resmen gozleriyle yedi. "Uzman bir tanidigim var...
