Bölüm 11- Nah Kocan!

2.2K 138 1
                                    

"Odana gider misin?" Selim tislayarak sirittiginda sert bakisimi surdurdum. En sonunda pes edip odasina gitti ve kapiyi carparak kapatti. Ben de Yasini kolundan cekerek kanepeye oturdum.

"Ee Atinc dedin, noldu anlat." Yasin gozlerini Selimin kapisindan ayirmadan mirildandi.

"Yuzu solgun gibiydi acaba hasta mi diye sord- Fazla sert davranmadin mi?"

"Sessiz olur musun?" En sonunda gozleri beni buldugunda sessizce mirildandi.

"Selime fazla sert davranmadin mi?"

"Sence haketmiyor mu?"

"Onemsiyormussun gibi." Sessizligimi surdurdugumde Yasin kanepede bana dogru dondu ve yuzumu avuclarinin icine aldi.

"Yani onemsiyorsun."

"Bak-"

"Hala Selime asikken Atinla cikamazsin."

"Selime asik deg-"

"Karsinda cocuk mu var? Atinc benim arkadasim Selin, boyle yapma."

"Ama ihtiyacim var." Parmaklarini yanagimda dolastirdi.

"Atinc olmak zorunda miydi?" Yutkundum.

"Ondan hoslaniyorum ama... Selimden hoslandigim kadar degil. Yine de... deneyemez miyim?" Sustu ve ellerini yanaklarimdan cekti. "Yasin-"

"Atinc gercekten senden hoslaniyor." Basimi salladim. "Sen bilirsin." Kaslarimi kaldirdim.

"Atinca evli oldugumu soylemeyecek misin?" Basini iki yana salladi.

"Sen soyleyinceye kadar, hayir." Kollarimi boynuna doladigimda o da kollarini belime sardi.

"Tesekkur ederim."

"Selin?"

"Hi?"

"Bilirsin... Selim benden pek hoslanmasa da... bu iliskiyi hep destekledim."

"Biliyorum."

"Nedense Selimi de arkadasim olarak goruyorum."

---

"Gitmedin mi sen daha?" Selim polarina sarinmis yemek masasina dogru gelirken gozlerimi kistim.

"Hayir yatiya kalacagim."

"Bir aydir yoktun?" Yasin kofteyi agzina atip siritti.

"Artik varim." Selim de sirittiginda bu siritmanin pek de hayra alamet olmadigini düşündüm. Birazdan Yasini yakasindan tutup kapi disari etmezse iyi.

"Boyle dolasmanin amaci ne?" Selimin tabagina yemek doldururken sordum.

"Usuyorum." Tabagi aldigi gibi yemeye basladiginda gozlerimi devirdim. Misafir var be, az utan. Ayi!

"Hic degismemissin Selim." Selim gozlerini kisarak Yasine bakti.

"Ne gibi?"

"Hala Selinin yemeklerine asiksin." Selim cevap vermek yerine yemegine yeniden saldirdiginda gulumsedim. Aslinda... Neyse bosverin. Resmen ayi!

---

"Muge nasil?" Selime siritarak baktigimda once bana sonra da Yasine dondu.

"Ne kadarini biliyor?"

"Herseyi." Polariyla beraber ayaga kalkti.

"Iyi... ama sanirim grip olacak." Hapsurdugunda yuzumu burusturdum."Uyumaya gidiyorum." Odasina dogru yoneldiginde arkasindan seslendim.

"Hastaysan doktora git askisi, Mugeye degil."

Selim odaya girdiginde Yasin hemen yanima zipladi.

"Muge kim?"

"Sekreteri."

"Aralarinda ne var?"

"Sanirim yatiyorlar." Yasin yuzunu burusturdu.

"Nereden biliyorsun?"

"Ima ettim ama inkar etmedi." Yasin elini cenesine goturdu ve aniden bana dondu.

"Mugeyi hic gordun mu?"

"Hayir, dosyalardan birisinde adini gordugumden biliyorum sekreteri oldugunu." Yasin basini salladi ve gulumsedi.

"Hadi Mugeyle tanisalim."

---

Ofiste isi gucu birakmis Yasinin aramasini bekliyordum. Tabi ki Selimin ofisine gitmedim ama Yasini gonderdim. Simdi bir erkek gozu de lazim degil mi olayi analiz etmek icin.

Kapim caldiginda kendime ceki duzen verdim.

"Gel." Kapidan Yasinin kafasi gozuktugunde heyecanim tavan yapti.

"Ne oldu? Gel gel, çabuk gel. Anlat nasil biriymis."

"Bak sana kimi getirdim." Tum vucut iceri girdiginde elindeki dunya tatlisi seye baktim kaldim. Ay ben bunu yerim, Allahim nasil tatliliktir.

Hemen yerimden kalkip yanlarina gittim ve kollarimi uzattigimda Yasin kucuk kizi kollarima birakti.

"Sen nasil tatli biseysin boyle." Cocugun yanagini somururcesine operken Yasinin oksuruguyle ona dondum.

"Kim olduğunu sormayacak misin?"

"Hi?" Gozleriyle kucagimdaki kiz cocugunu isaret etti.

"Aman, kiminse kimin? Artik benim oldu. Degil mi bebeğim? " Yeniden dudaklarimi bebisin yanaklarina bastirdigimda ufaklik incecik bir sesle hapsurdu.

"Hasta mi oldun sen? Hi? Kim hasta yapti seni?"

"Ozgeyi kimin hasta yaptigini bilmiyorum ama Selimi hasta yapan tam olarak bu cocuk." Kaslarimi catip Yasine dondum.

"Selimin bu bebisle ne alakasi var?" Yasin siritti.

"Ozge Selimin sekreteri Mugenin-"

"Oha! Selimin cocugu mu bu?" Kucuk kiza kotu bir bakis attigimda aglamaya basladi. Hemen kucagimda sallamaya basladim.

"Aglama bebegim aglama. Kizmadi anne sana, kizmadi kizmadi."

"Anne mi?" Yasin kahkaha atmaya basladiginda kaslarimi cattim.

"Ne var? Selime soyleyeyim de getirsin Ozgeyi eve, yasal velisi biz olalim artik."

"Ya Selin sacmalama. Ozge Selimin falan degil." Kaslarimi kaldirdim.

"Kimin ya bu cocuk?" Derin bir nefes aldi.

"Selimin sekreteri Mugenin torunu." Kaslarimi cattim.

"Torun mu? Kac yasinda lan bu Muge?"

"Sen de atmis, ben diyeyim yetmis." Nutkum tutuldu. Cidden bak! Birkac kere gozlerimi kirpistirdim.

"N-nasil yani?" Yasin beni koltuklara cekistirdiginde kucagimda Ozgeyle oturdum.

"Bak simdi Selincigim. Muge hanim ve esi Haldun bey yillardir Selimlerin sirkette calisiyorlarmis. Haldun beyi taniyorsun zaten, Fahri dedenin şoförü." Basimi salladim. "Muge hanim da vefat etmeden once Selimin babasinin sekreteriymis. Artik Selimin sekreteri. Yani... Selim icin anne gibi birsey. Kafanda tuhaf seyler kurgulama arik." Dudaklarimi buzusturdum. Ben de ne dusundun ya? "Ozge de onlarin torunu. Muge hanimin kizinin calisma saatleri degistiginden bu ufaklik birkac haftadir ofise gidip geliyormus." Kucagimdaki iki uc yaslarindaki kiz cocuguna baktim. "Ve sanirim ofisteki zamaninin cogunu Selimle geciriyor." Icime soguk sular serpilirken derin bir nefes alip kiza dondum ve goz kirptim.

"Selim abiyi seviyor musun, soyle bakalim." Kucuk kiz gulumsedi.

"Selim benim koccam." Nah kocan! Bacaksiza bak sen, Selim benim kocam lan!

BÖLÜM SONU

Seviyom Ulan!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin