"Pazar pazar nereye gittin sen?"
"Sono no?" Gozlerimi devirdim.
"Oylesine sordum. Hem benim de isime geldi yani." Kasigi masaya birakip agzindakileri cignemeye calisti fakat agzina bu kadar yemek doldursa zor tabi. Allahim ben kimle ah pardon, ne ile evliyim?
"Sirket olarak yeni bir projeye girdik." Sanirim Fahri dedenin bahsettigi projeden bahsediyoruz. "Ortak sirketin patronlariyla yemekteydim." Kaslarimi kaldirdim.
"Yemege gittim ama eve geldin hala tikiniyorsun oyle mi?" Kasigi yeniden eline alip pilava daldirdi.
"Onlarin karsisinda bu kadar rahat olamazdim tabi ki."
"Evet hayvanligin sadece bana."
.
.
Selimin ilk defa insan olacagi tuttu ve bulasiklari makineye yerlestirdi. Aman Allahim! Ama sonra ne yapti bilin bakalim? Bulasik makinesini ayagiyla kapatti. Ceyizim o benim hayvan! Bosandigimizda tum beyaz esyalari da kendimle beraber goturmeyi dusundugumden bu hareketiyle kalbim sizladi. Gitti makina ya!
Salona dogru yoneldiginde ben de elimdeki bezi birakip salona dogru yürüdüm ve vahim olayi gordum. Cok yoruldum, uzanarak televizyon izlemek istiyorum fakat bizim bir adet uclu kanepemiz var.
Uzun atlayis yapip kanepeyi hedefledigimde burum hesapladigimdan daha sert bir yere carpti. Hayvan ya! Ne ara atladin kasla goz arasinda kanepeye?
"Öhöüm öhöüm, rahat buldun herhalde." Bozuntuya vermeyerek gülümsedim.
"Kalkar misin kanepeden kocacigim, once ben gördüm." Tek kasini kaldirdi.
"Once ben gordum ne lan? Bu kanepe evlendigimizden beri bu evde."
"Beni hasta etme, kalk kocum."
"Biraz düşün Selincigim. Sence sen boylu boyunca uzerimde uzanirkem nasil kalkabilirim?" Basimi sallayarak dogruldum ve kanepeden kalkmasini bekledim. Oysa daha rahat bir pozisyona gecip kanallar arasinda turlamaya basladi.
"Hani kalkiyordun sen?"
"Kalkacagim demedim, sen uzerimdeyken nasil kalkabilirim dedim." Derin derin defes alip sakinlesmeye calistim. Off ben o kanepeyi istiyorum ya!
Yeniden uzerine tunedigimde gozlerini kisip yuzume bakti.
"Belki vazgecip gidersin?" Basimi gogsune dayayip tamamen uzerine uzandim.
"Hic sanmıyorum karicigim. Bilirsin inadimdir." Bilmez miyim? Ama ben senden daha inadim Selim.
Televizyonda bir futbol kanali actiginda yuzumu burusturup gozlerimi kapadim. Iykk! Futbol mu? Hayatta izlemem.
---
Off hayir, uyanmak istemiyorum. Pazartesi olsun istemiyorum. Hem... ben bu sesi cok sevdim. Sanirim... Selim kalbinin sesi...
Gozlerimi yavasca araladim. Hala Selimin uzerindeyim. Sabah olmus ama biz hala ayni pozisyondayiz. Hayir insan orasi burasi agrir uyusur, kalkar gider degil mi? Ama yok!
Ama sanki birseyler farkli gibi... yani sey.. uzerimdeki ortu mesela. Ya buyuk ihtimalle bu Selim hiyari usumustur, sonra da benim kazandigimi kabul etmemek icin uzerime (yani kendi uzerine) ortuyu serip geri yatmistir. Kollarini da uyustugundan ya da koyacak yer bulamadigindan belime sarmistir. Evet evet, kesin oyle.
Dusunmekten vazgecip yeniden basimi gogsune yasladim. Nedense hic kalkmak istemiyorum ve nedense uzun bir zamandir ilk defa bu kadar guzel uyudugumu hissediyorum.
---
Ogle arasinda Atincla birseyler yedik daha sonra da ofisimin alt katindaki kafeye gecip birseyler icmeye basladik.
"Proje nasil gidiyor?" Gulumseyek basimi salladim.
"Yetistirebilirim." O da gulumseyerek basini salladi.
"Bugun fazla neselisin." Isaret parmagimla alnimi kasidim.
"Dun gece guzel uyudum da." Ellerini one uzatip ellerimi avucunun icine aldi.
"Aksine ben dun geceden sonra heyecandan hic uyuyamadim." Yutkundum. Diyemedim tabi, dun yasadiklarimiz aklima bile gelmedi ben bosanmak uzere oldugum ama hala beni ilk gunku gibi heyecanlandiran kocamla sarmas dolas uyudugum icin mutluyum diye. Sadece sirittim.
Atincla olmak guzel. Mutluyum, kalbim atiyor evet ama Selimleykenki gibi degil. Onunlayken kalbim atmaktan cok daha beter. Kalp krizi gecircem olcem diye korkuyorum. Ama... sadece benim hissetmem yetmez degil mi? Ustelik sadece hissetmek de yetmez, guvenmek de gerek. Selimse guvenilebilecek en son insan.
Gulumseyerek parmaklarimi Atincin parmaklarina doladim.
"Dun gece cok guz-"
"Atinc kardesim?" Atinc ardimdan gelen sesi duydunda ellerimi yavasca birakti ve bana goz kirptiktan sonra gulumseyerek ayaga kalkti.
"Yasin? Hayirdir, buralarda ne isin var?" Iki adam sarmas dolas olduklarinda gozlerimi devirdim.
Yasinin burada ne isi var ya? Hani su annemin komsusunun oglu. Hani su Selimin biz cikarken surekli dibimizde diye kiskanclik krizlerine girmesine sebep olan Yasin. Hani su her ne kadar Selim gicik olsa da annemlerden izin alip Selimle bulusabilmem icin hep yanımızda gezen Yasin. Hani su beyaz esyalari mobilyalari beraber sectigimiz, kucukken sumugunu yiyen, biricik biricik biricik arkadasim, kankam, kardeşim Yasin.
Artik Atincin arkadasi Yasin.
Bittim ben! Nasil aciklayacam lan durumu?
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seviyom Ulan!
Romantizm"Yavas ol, ayi!" Pantolonunun dugmesini acarken klozete dogru ilerledi ve o malum su sesini duydugumda omzunun uzerinden uykulu gozlerini acik tutmaya calisarak bana bakti. Bakti demek az kalir tabi, resmen gozleriyle yedi. "Uzman bir tanidigim var...
