Verdiğin güzel motivasyonlar için sonsuz teşekkürler. Her zaman yanımda olman dileğiyle ❤
(Mantık hatası ve ya yazılım yanlışı gördüğünüz yerleri lütfen belirtin.)
Bölüm 4 "Geçmişe vurulan neşter." "Yaşamak için, kaç kez ölmek gerek?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💙🦋
Güçlü olabilmek için, ne kadar süre acı çekmeli insan?
Bunun bir zaman kavramı var mıydı bilmiyordum ama şimdi güçlüysem, tek sebebi beni duygusuz büyüten insanlardı.
Yaralanacağımı ya da öleceğimi hiç düşünmeden beni bir savaşın içine ittiler.
Savaşacak gücüm yoktu ama yine de üzerime saldırdılar.
Ben hep kurtarılmayı bekledim fakat sonra öğrendim ki umut hayatın baltasıymış. İnsan ne zaman gerçekleşmeyecek bir şeyi umut etme gafletine düşse, baltayı en değer verdiği kişi tarafından sırtına yerdi.
Belki kimseyi baltayla vurmadım ama başta çocukluğum olmak üzere, içimde çok kişi öldürdüm.
Küçükken, çocukluğumu öldürmem için elime eski bir neşteri tutuşturan, beni intihara sürükleyen abimdi.
Eli bile titrememişti onu bana verirken. O kadar yalnızdım ki etrafımda benden nefret eden abimden başka güveneceğim kimsem yoktu. Arada bir babam sarhoş olup eve gelir, bana sövüp sayardı.
Babanız, size doğduğunuz için lanet okudu mu?
Yaşım beşti ama ben babamın bana masal okumasını değil de, lanet okumasını dinliyordum. Neşteri veren abimdi ama bileğimdeki hayali kesikleri atan babamdı.
Sadece beş yaşındaydım.
Kerem'in beni bulamaması için odamdaki dolaba saklandığımda, sadece beş yaşındaydım. Elimde yine her zamanki gibi oyuncağım Çiko vardı. Pudra pembe renginde tüyleri, kahverengi bir burnu ve simsiyah gözleri vardı.
Çiko çok tatlı bir ayıydı.
Dolabın içi o kadar karanlıktı ki Çiko'nun yüzünü bile göremiyordum, bu yüzden Çiko'yu kalbime bastırarak sımsıkı sarılmıştım.
Çiko, benim sarılabileceğim tek kişiydi.
"Rüya!"
Abimin sesini duymamla birlikte irkilerek Çiko'ya daha sıkı sarıldım. Korkudan olsa gerek, kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızlı atıyordu.
"Rüya, neredesin?" dedi Kerem bana ikinci kez seslenerek. "Saklandığın yerden çıkmazsan sana çok kızacağım!"
Haklı olabilir miydi? Gerçekten saklandığım yerden çıkarsam, bana kızmayacak mıydı?
