Kainatı içime almış, kefenini giymiş ormanda bir o yana bir bu yana koşup duruyordum. Nefes nefese kalan bedenime oksijen fazla gelmişti. Dudaklarım hiç kapanmadan derin derin nefesler alıyor, karşımdaki ölü bedene bakıyordum. Bedenime fazla gelen o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm; Şifacı
-Saat 6'da jazetel'de 2.grup toplantısını yapacağız, programınızı ona göre ayarlayın.
Esra'nın ödev grubuna attığı mesaja görüldü bırakmıştım.Boştum, hiçbir işim yoktu, attığım görüldü onaydı.
Telefonumu siyah kapüşonlumun cebine atarak, rutubetten siyaha bürünmüş duvara yaslı duran sırt çantamı da alıp bahçeye çıktım. Gecekondumun bahçesi topraktan ibaretti, ne bir ağaç ne de ot vardı.
Ayakkabılarımı kirletmemeye çalışarak bahçenin sağ duvar kenarına ilerleyip, çantamı kucağıma alarak çömeldim. Çantamın içerisinden çıkardığım siyah poşeti çamurlu toprağın üzerine bırakıp, sağ elimle küçük bir çukur oluşturmak için çamuru eşeledim.
Saçlarımı gömmek ninemden aldığım bir alışkanlıktı.
'Senden ayrılan saçların seni taşır, ruhundan bir parçayı senden alır götürür. Ruhunun her parçası asıl parçanla bağlantılıdır kızım, parçaların gittiği yer kötü olursa, ruh sağlığını kötü etkiler. Gitmesine izin verme, onları göm.' Demişti.
Annem kaynanasının bu söylemlerini 'Bunaklık belirtileri' olarak adlandırsa da ben hep O'na inanmış, Onun söylediklerini tüm yaşantım boyunca uygulamıştım.
Çocukluğumda bana söylediği her şeyin gerçekliğini yaşım ilerleyip, yıllar geçtikçe anlıyor, erken yaşta vefat etmesine üzülüyordum.
"Ne yapıyorsun?"
Dalıp boğulduğum anılarımdan beni ince bir ses çıkarmış, sesin sahibine döndüğümde ise şaşırmadan edememiştim.
Ufak bir kız çocuğu bahçemin paslı demir kapısına yaslanmış, merakla beni izliyordu. Kızın suratını dikkatle incelediğimde, bir gün önce karşı pencereden Erenle eve girişimizi izleyen o kız çocuğu olduğunu anlamıştım.
"Saçlarını neden gömüyorsun?"
Merakla bende, toprakta, başımda ki şapkada faldır faldır dönen mavi gözleri gülümsememe neden olmuştu.
"Sen kız mısın?"
Cevap vermemi beklemeden ard arda sorduğu sorular, gülümsememi genişletmişti.
"Saçlarımı gömüyorum çünkü büyüyüp koca sağlıklı bir ağaç olmalarını istiyorum...ve evet ben bir kızım."
Saçlarımı asıl gömme nedenimi söylemek yerine O'na daha ilgi çekici bir neden söylemek istemiş, kafasını karıştırmak istememiştim.
