the weirdo

Chapter 18

Vasileia's pov

Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αυτός... Ο Δημήτρης είναι και μου κάνει πλάκα

«Δημήτρη σταματα να με φωνάζεις έτσι»

«Ποιος Δημήτρης ο Αλεξ είμαι. Σε παραλαλω επίσης πρόσεχε και αυτόν»

«Αλεξ εγω...»

«Θελω βοήθεια θα.. Θα...»

«Που είσαι?»

«Είμαι στο...» και η γραμμή κόβεται.

Ο Αλεξ είναι σε κίνδυνο... Και το χειρότερο. Δεν ξέρω που είναι...

_________________________________________

Ετρεχα σαν το ηλιθιο προς το παλιό μου σπίτι. Το σπίτι που είναι η υποτιθέμενη μανα μου. Παρόλο που τον έδιωξε πιστεύω πως θα ήθελε και αυτή το καλο του παιδιού της. Έτσι και αλλιώς αυτό θα έκανε η κάθε μανα

Έφτασα, κοπανησα τη πόρτα με τόση δύναμη που ένιωσα το σπίτι να τραντάζεται. Ηταν 4:00 το πρωί οπότε πρέπει να κοιμάται

Προς έκπληξη μου όμως η πόρτα άνοιξε γρήγορα και η Ελεονόρα (η μανα μου) ήταν με ενα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της...

«Βασιλεία! Γιατί είσαι ξύπνια τόσο νωρίς?»

«Αυτό ακριβώς θα ρωτούσα και εγώ...»

«Να εγώ απλα σηκώθηκα απο το κρεβάτι για να πιω λιγο νερό»

«Και γιατί φοράς ρούχα?»

«Ήθελα να περπατήσω λίγο για πρωί αλλα με έπιασες στην πορτα»

Καθόλου πειστική δικαιολογία... Ξερω ποτέ λεει ψέματα. Κατι υπόπτο γίνετε εδώ και γιατί μυρίζει σαν νοσοκομείο εδώ μέσα! Ποσο χλωρίνη βάζει δηλαδη?

«Γιατί μυρίζει σαν χλωρίνη εδώ μέσα?»

«Τίποτα τίποτα και καλύτερα να γυρίσεις σπίτι γιατί θα βρέξει σε λιγο»

Για μισό λεπτό...

«Ενας τρόπος για να καλύψεις τα ίχνη σου»

«Τι?»

Και χωρίς να προλάβει να πει κάτι την έπραξα έξω απο το σπίτι και μπήκα μέσα κλειδώνοντας την πόρτα. Άφησα και το κλειδί στην κλειδαριά για να μην μπορεί να ανοίξει σε περίπτωση που έχει αντικλείδι.

Πήρα τηλεφωνώ την αστυνομία για να έρθει απο εδώ. Κατι δεν πάει καλα σε ολη αυτήν την ιστορία...

Η Ελεονόρα κοπανούσε την πόρτα και μου έλεγε να την ανοίξω αλλα εγω δεν την άκουγα. Συνέχισα το ψάξιμο γιατι νιώθω οτι αυτή έχει κάποια σχέση με τον αδερφό μου. Πήρα το κινητό της από την κρεβατοκάμαρα ψάχνοντας για το κινητό του αδερφού μου...