Chapter 16

115 14 2
                                    

Pack it up and dissappear
You better have some best to go
Cause you can't come back around dear good goodbye :/
(Απλά μου βγήκε εντάξει??)

Vasileia's pov

Τι εκκρεμότητες λεει το βλαμμένο? Ξέχασα κανένα ρουχο μου... ΓΙΑ ΜΙΣΌ! ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΌ ΜΠΟΥΣΤΑΚΙ!

«Δημήτρη μπήκες καθόλου στο δωμάτιο που κοιμήθηκα σήμερα?»

«Οχι γιατί?»

«Τίποτα τίποτα»

«Αν θέλεις να μάθεις το που είναι το σουτιέν σου πλέον δεν είναι εκει»

«Τι εννοείς???»

«Εννοώ οτι το έκρυψα»

«Δημήτρη μολις κατέβουμε απο αυτό το πράγμα θα φας μπουνιά στην μύτη!»

«Φτασ' την πρώτα και βλεπουμε»

«Με είπες κοντή τώρα?»

«Μπορεί»

«Θυμάσαι τι έγινε την τελευταία φορά που μου έσπασες τα νεύρα? Να σε βοηθήσω! ΠΟΝΟΥΣΕ Η ΤΡΙΜΕΛΉΣ ΣΟΥ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΙΆΔΡΟΜΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ! Δεν είμαι κοντή»

«Σορρυ δεν σε ακούω απο τοσο ψηλά»

Λοιπόν έχει χάρη που είμαστε στο μηχανάκι και φοβάμαι να μην πεθάνω. Αλλα δεν θα τον αφήσω έτσι...

Έβαλα το χέρι μου μεσα απο την μπλούζα του και ανατρίχιασε. Προσπαθήσα να τον 'γαργαλίσω' παρόλο που δεν γαργαλιέται ο βλακας. Είναι και αυτό μια εκδίκηση

«ΣΤΑΜΑΤΑ ΒΑΣΙΛΕΊΑ»

«Τι μας πειραζει? Φοβάσαι μήπως σου σηκωθεί?»

«Μπααα είναι λιιιιιγο δύσκολο αν το κάνεις εσυ»

Έτσι εε? Συνέχισα να τον πειράζω την κοιλιά και ανέβαινα πιο πάνω. Μετα σταμάτησε την μηχανή αφου φτάσαμε. Κατέβηκε και πήγε τρέχοντας προς το σπίτι του. Δεν μπορώ εε Δημητράκη ;)

Τον ακολούθησα περπατώντας γιατί βαριόμουν να τρέξω άσε που τα πόδια μου σε σχέση με τα δικά του είναι παρα πολυ μικρά και δεν τον φτάνω οσο γρήγορα και αν τρέξω.

Ανέβηκα η πόρτα ήταν ηδη ανοιχτή και καθόμουν και έψαχνα για το μπουστάκι μου... Πήγα πρώτα στο δωμάτιο που κοιμήθηκα. Τίποτα...

the weirdoWhere stories live. Discover now