Chapter 4

181 18 0
                                    


Καθομαστε σε δυο διπλανες καρέκλες με τους άσπρους τοίχους του νοσοκομείου να μας εγκλοβίζουν. Περιμένουμε νεα του. Εχει χτυπήσει άγρια στο κεφάλι. Πάλι καλά ο οδηγός σταμάτησε και μας πήγε όλους στο νοσοκομείο.

Και το τερας ξυπνησε:/

«που βρίσκομαι? Γιατί είμαι εδω? »

«Τίποτα απλα έσπρωξες τον καλύτερό σου φίλο στον δρόμο και μπορεί να πάθει εγκεφαλικό. Τιποτα το σπουδαίο»

«αλήθεια το εκανα αυτο? Οχι ρε φίλε! Αχιλλέα... Αμα χαθεί και αυτός ασ' το»

«Τι εννοείς με το “και αυτος”?»

«Δεν σε ενδιαφέρει νομίζω»

«Δίκιο έχεις τι κάθομαι και ασχολούμαι»

Και μας διέκοψε (ευτυχώς) ο γιατρός

«Πως ειναι γιατρέ?»

«Μην αγχώνεσαι τι αγόρι σου ειναι καλά. Μεθαύριο το πολυ θα παρει εξιτήριο»

Δεν έκατσα να ασχοληθώ με την φράση “αγόρι μου”. Είναι απλα ενας γιατρός που παρεξήγησε

Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω 50 αναπάντητες απο την σταμα και 20 απο τον τόλη. Πηρα στα γρήγορα την Σταμα και την ειπα που ειμαι και να μην αγχώνεται απλα μα και βέβαια και αγχώθηκε. Μια με έχει :,)

«Ερχόμαστε μαζί με τον Τόλη»

«Αλήθεια δεν...»

«ΜΗΝ ΜΊΛΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΉΣΩ ΕΚΕΊ ΜΟΝΗ ΣΟΥ! Ασε που δεν εχω τι να κάνω...»

«Πω καλααα»

Κατι πήγε να μου πει κάτι αλλα δεν πρόλαβα να ακουσω αφού το έκλεισα

«Σε ψάχνει ο γκόμενος?»

«Κατα καποιον τροπο»

«οπα βγήκες απο το καβούκι σου?»

«Αν μπορεί η Σταμα να θεωρηθεί σαν γκόμενος ναι»

Ρόλαρε τα μάτια του κι έριξε το βλεμμα του στην πόρτα οπου χειρουργείται ο Αχιλλέας. Για να πω και την αλήθεια παρολο που ολο του το σωμα ειναι στην τσίτα τα μάτια του ειναι γαλήνια. Εχει και αυτο το πράσινο χρώμα που με τρελαίνει. Αλλα όχι δεν πρόκειται να τον σκεφτώ έτσι! Όχι μετα απο ολα αυτά που έγιναν με τον αδερφό μου!

«Τελείωσες να με κοιτας μήπως?»

«Απλα πήγα στον κόσμο μου και έτυχε να βλεπω εσένα»

«Οπως πάντα στον κόσμο σου»

«Καλύτερα να ζω ατον κόσμο μου παρα σε έναν κόσμο που είσαι εσυ μέσα ;)»

the weirdoWhere stories live. Discover now