the weirdo

Chapter 27

Είμαι στο αυτοκίνητο του Πάνου και κατευθυνόμαστε προς το σπίτι μου... Δεν ήθελα να με πάει αλλά επέμενε γιατί "φοβόταν" μήπως μου ξανά συμβεί κάτι...

Αηδίες (νομίζω πως αυτό είναι το slogan μου>·<)

«Γενικά είσαι πολύ ήσυχη»

«Τι εννοείς?»

«Δεν μιλάς πολύ»

«Όχι μιλάω, απλά όχι σε σένα»

«Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό?»

«Μπα... Κατάλαβε το δεν ταιριάζουν οι χαρακτήρες μας»

«Δεν φταίει αυτό... Είμαι 1000% σίγουρος»

«Φτάσαμε! Ευχαριστώ πολύ byeeee» είπα αλλά έβαλε τις ασφάλειες και κλειδώθηκα μέσα...

«Πες αλλιώς δεν φεύγεις»

«Ωραία λοιπόν... Αν ξανά ακουμπήσεις τον Δημήτρη βασικά αν είσαι 1 μέτρο κοντά του θα έχεις να κάνεις μαζί μου. Και τώρα βγάλε την ασφάλεια μην σε κάνω ένα με το πάτωμα»

«Είσαι πολύ γλυκούλα όταν μιλάς έτσι... Είπες τις περισσότερες λέξεις που έχω ακούσει από το στόμα σου μαζί σε μια πρόταση»

«Βγάλε... Τις ασφάλειες... ΤΩΡΑ» είπα και τον έδωσα μπουνιά στην μύτη...

Δεν πόνεσε απ' ότι κατάλαβα από το γελάκι που έβγαλε... Τον κοιτούσα με αηδία ενώ περίμεναν να μου ανοίξει την πόρτα σε αντίθεση με αυτό με φίλησε

Δεν το πιστεύω... Τώρα πλέον έχω μέτρο σύγκρισης με τον Δημήτρη... Βασικά δεν μπορούν να συγκριθούν καν! Του Δημήτρη είναι πολύ καλύτερα...

Δεν ανταποκρινόμουν και κάποια στιγμή μου ζήτησε πρόσβαση με την γλώσσα αλλά του την δάγκωσα με αποτέλεσμα να αποτραβιχτεί μακριά μου. Έβγαλα τις ασφάλειες και βγήκα έξω..

«Την επόμενη φορά θα ματώσει κάτι άλλο» είπα και έκλεισα την πόρτα με δύναμη..

Να μην το μάθει κανείς εύχομαι μόνο...

Μπήκα μέσα και έτρεξα κατευθείαν στην Στάμα.

«Έλα μαρή τι έγινε?»

«Λοιπόν θα σου τα πω στα γρήγορα για να μην λύγισω... Θέλω τον Δημήτρη και με ξανά φίλησε σήμερα και μου είπε πως είναι διαφορετική από τις άλλες αλλα δεν τον πολύ πιστεύω»

«Να τον πιστέψεις»

«Σκάσε έχει και συνέχεια. Μετά έφυγα χωρίς να το ξέρει επειδή ήμουν μπερδεμένη και στον δρόμο μου πήγε να με βιάσει ένας ναρκομανής»