Chapter 29

91 10 0
                                    

Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσω να τον αγκαλιάζω... Πότε έγινα τόσο μελό και δεν το θυμάμαι?

«Πάμε να το πούμε στα παιδιά»

«Οχι!»

«Γιατί?»

«Γιατί έδωσα στοίχημα 50 ευρώ με την Στάμα ότι δεν θα μου το ζητήσεις ποτέ και δεν έχω καμία όρεξη να την ακούσω...»

«Η αλήθεια είναι ότι και εγώ χρωστάω στον Αχιλλέα 50 ευρώ... Ας το έχεις δίκιο... Ας το καταλάβουν μόνοι τους...»

«Πρέπει να φύγουμε όμως... Θα νομίζουν διαφορά» είπα και προσπαθώντας μα φύγω

«Φεύγεις έτσι απλά?»

«Έτσι απλά...» είπα και έκλεισα την πόρτα...

Επέστρεψα!! Sorry αλλά αμα θέλετε γλυκανάλατα πράγματα πάνε και διάβασε κάτι άλλο

Ναι ρε γιατί η ζωή σου θα γίνει βιβλίο?

Θα μπορούσε!

Ποιος θα το διαβάσει είναι το θέμα

Μέχρι και εσύ δεν μπορείς να μου το χαλάσεις...

«Του άρεσε?»

«Εεε?» αλήθεια πότε έφτασα δίπλα στην Στάμα?

«Το δώρο μαρή»

«Ααα ναι»

«Σου πήρε τίποτα εσένα?»

«Εεεε»

«Όχι? Τι ηλίθιο»

«Μου πήρε να» είπα και την έδειξα το κολιέ...

Κάτι που δεν έπρεπε να κάνω

«Καρδούλα εεε! Μήπως είναι η δικιά του?»

«Σκάσε μαρή είναι απλά ένα δώρο»

«Ρε σε θέλει! Βλέπω το πενηντάρικο να έρχεται προς το μέρος μου»

Και που να 'ξερες Στάμα μου... Και που να 'ξερες...

«Καλά καλά»

Dimitris' pov

Τέλεια... Γιατί τόσο μεγάλο δώρο ρε Βάσια μου? Πώς θα το κρύψω αυτό το πράγμα?

«Για ποιον λόγο την ακολ... Ουόου... Τι είναι αυτό?»

«Δεν έχεις ξανά δει κιθάρα?»

«Ναι αλλά εσύ που την βρήκες?»

«Η Βάσια μου την έδωσε»

«Μάλιστα... Μήπως σου έδωσε και κάτι άλλο?»

«Όχι μόνο αυτό»

«Δεν εννοώ αυτό» είπε και με κοίταξε πονηρά..

the weirdoWhere stories live. Discover now